Bugün güne çok mutsuz başlamıştım. Dün akşam babam, Rohat ve Boran abim iş için sehır dışına çıkmıştı. Benle Miran abi evdeydık sadece. Ama uyandığımda evde onu görememiştim ve telefonuna da ulaşamıyordum.
Okula az bir zaman kaldığını fark edince formamı giyerek çantamı aldım. Bugün okula Miran abının bırakması gerekiyordu ama evde olmadığı ıcın kendım gıdecektım. Aslında babamları arayıp haber vermem lazımdı ama onları da boşuna telaşa vermemek ıcın okuldan sonra ararım dıye düşünmüştüm.
•••••
Okuldan içeriye girerken yanıma dırekt Oğuz gelmişti. Onunla çok daha yakın olmustuk. En azından abisi gibi değildi. Gerçi Ekinde artık eskisi kadar kötü bakmıyordu zaten bende ona bakmıyordum.
-" Naber kız?" Diyerek koluma girdi ve beni yürütmeye başladı. Omuz silkerek iyi demiştim. Kaşlarını çatarak bana bakmıştı ama ona sahte bir gülümseme gönderip geçiştirmiştim.
Beni bahçedeki abisinin grubuna doğru ilerlettiğini gördüğümde kolunu tutarak durdurdum.
-" Neden oraya götürüyorsun. Benı sevmediğini bilmiyorsun sanki Oğuz." Demiştim.
-" Boşver takma abimi hem sadece o yok orda baksana Korel abide orda hem sanada bakıyor kız." Diyerek gülmüş ve beni yürütmüştü .
Korel abi dediği çocuk davetteki çocuktu. O gün bana baktığından beri hicbır zaman gözünü ayırmıyordu. Benden hoşlanıyor desem olmayacaktı çünkü sevgilisi vardı. Okulun ilk günü çaktırmadan Oğuz'a sormuştum ve bana sevgilisi olduğunu söylemişti. Kız bizim okuldaydı ve Korelın yanından bir dakika bile ayrılmıyordu. Ve yanındakı çakma sarışın arkadaşı klasik olarak Ekine yanıktı. Bunu anlamamak için kör olmak gerekirdi. Ama Ekinin ona umut verdiğini hiç görmemiştim. Neyse umrumda değildi açıkçası.
Biz yanlarına gelınce her zamanki gibi Ekin ve Korelın artı olarak sevgilisinin gözü bize dönmüştü. Sevgilisi benden hoşlanmıyordu ve bunu göstermekten hiç çekinmiyordu.
-" Geldi yine." Dedıgınde arkadaşı da ona arka çıkmıştı. Ekin 'Sena' diyerek Korelin sevgilisini uyardığında şaşırmıştım açıkçası.
Ben rahatsızca yerimde otururken yanıma adeta yapışarak oturan bir Ekin beklemiyordum.
-" Naber ufaklık?" Diyerek kolunu omzuma atmıştı. Çok dengesız hareketlerı vardı ve ben bunu kaldıracağımı sanmıyordum.
-"Ne yapıyorsun sen ya." Diyerek ayağa kalktım. Yüzüme karşı kaşlarını çatmıştı. Bu daha çok sinirlenmemi sağlamıştı. "Bana istedıgın şeyleri yapamazsın anladın mı? Kendine bi çeki düzen ver istersen." Deyip yanından ayrıldım. Oğuz'da koşarak yanıma gelmıs ve omzuma kolunu atarak sınıfa doğru yürümeye başladık.
••••••
Eve geldiğimde hala kimse yoktu ve artık gerçekten korkmaya başlamıştım. Babamı arayıp haber vermek istediğimde telefonunun kapalı olduğunu duydum. Aynısı abilerim içinde geçerliydi. Onların telefonunun kapalı olması endişelendirmemişti çünkü bana toplantı zamanı kapatacaklarını söylemişlerdi.
Miran abimi her aradığımda telefonunun kapalı olması içime korku düşürüyordu. Umarım ki basına bir şey gelmemiş olmasıydı.
Gece yarısına kadar abimi bekledim. Odamda otururken aşağıdan gelen seslerle iyice korkmaya başlamıştım. Adım sesleri geliyordu. Ve birden korkacağım derecede yavaslıkla mırıltı sesi geldi. Sanki biri şarkı söylüyordu. Ardından gelen cam kırılma sesleri...
Telefonun ses kayıdını açarak ,odamın kapısını kilitledim koşarak ve hemen giysi odasına giderek saklandım. Evde her kim varsa korkunç bir şarkı söylüyordu.
Daha fazla bu korkuya dayanamayarak gözlerimi kapattım. En son hatırladığım o sesın artık bağırarak söylemesiydi.
•••••••
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•••••••
SELAMLARRRRRRRR UZUN BİR ARADAN SONRA BEN GELDIMMM 🥹🥹🥹
NE GERILIM YARATTIN YA DEDİĞİNİZİ DUYAR GİBİYİM AMA UNUTMAYIN Kİ BU SOFT BİR KİTAP HERSEY OLABILIR🥱🥱
Buraları ozlemısım az yorum yapında konuşalım çok yanlızım🥹🥹🥹🥹🥹🥹🥹
Begendıysenız yorum ve vote vermeyi unutmayın hepınızı çok seviyorum ve öpüyorummmm💕🎈🫀🫀🫀🫀
