9

3.1K 143 11
                                    

Medya: Boran Kamer




Arabada geçen saatlerden sonra sonunda geleceğimiz yere varmıştık. Nereye gideceğimizi söylememişlerdi ama şimdi kafamı kaldırdığımda büyüleyici güzelliğe parıldayan gözlerle bakıyordum.

Birden belime sarılan kollarla kendime geldim. "Baba acaba getirmese miydik Periyi buraya. Çünkü burayı görünce bizi unuttu."

Miran abi söylenmeye devam ederken hala manzaraya bakıyordum ama bir kulağım da ondaydı. Heyecanla arkamı döndüm ve Yusuf beyin yanına koşarak kocaman sarıldım. Gülerek karşılık verdi ve yanağımdan öptü. " Güzelim burası bizim. Istediğin zaman artık buraya gelebilirsin " demişti.

-" Neden daha önce getirmediniz ki buraya" diyerek cevabını beklemeden ayrıldım ve evin içine girip gezmeye başladım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


-" Neden daha önce getirmediniz ki buraya" diyerek cevabını beklemeden ayrıldım ve evin içine girip gezmeye başladım. Herşey o kadar güzeldi ki artık burada bile yaşayabilirdim.

Aşağıda bir salon ve mutfak ve üst kattada yatak odası vardı. Tekrardan aşağı inerek dışarı çıktım ve hepsinin oturmuş önlerinde yemekle beni beklediklerini gördüm. Hemen gidip bende oturdum ve yemeğe başladık.

-" Ben artık burda kalabilir miyim?" Diyerek kafamı kaldırdım ama hepsinden aynı anda 'Hayır' lafını duydum. Beklemedigimden yerimde zıplamıştım.

Kaslarımı çatarak ' Kalacağım' dedim ve yemeğe devam ettim. Rohat abi evde yapmıştı anlaşılan çünkü onun mutfakta yemek yaptığını görmüştüm. Buraya da getirerek piknik yapmaya çalışmıştı ve çok güzel de olmuştu.

-"Eger istersen kalabili-

-" Peri burada kalamaz baba. Eğer o kalırsa bende kalırım." Diyerek sözünü kesmişti Miran abi. Birazcık uğraşmaktan zarar gelmezdi sanırım.

-" Hayır Miran abi ben tek kalacağım." Üzgün gözlerle bana bakınca şaka yaptığımı söyleyecektim ki Boran abi kafasına vurup "Kıza duygu sömürüsü yapma lan" demişti.

-" Aman tamam madem çok istediniz kalmam bende. " dediğimde hepsi bana gülmüştü.

●●●

Yemeklerimizi yiyip biraz daha oturduktan sonra gezmek istemiştim. Bunu Yusuf beye söyleyince ilk başta izin vermemisti. Ama sonradan çok uzaklaşmayacağımı söyleyerek izin almıştım. Biz oturduğumuz zaman abiler bir yere gitmişti bu yüzden Yusuf beyle tek kalmıştık ama o da tabletinden işlerle uğraşmaya başlayınca iyice sıkılmıştım. Insan tatildede işle uğraşmazdı ki canım.

Izin aldığım için rahatlıkla dışarı çıkmıştım. Evin etrafı ormandı ve başka ev yoktu. Saat daha erken olduğu için gönül rahatlığıyla çıkmıştım.

Biraz ilerledikten sonra kocaman çiçeklerin olduğu tarla görmüştüm. Gidip yanına oturdum ve onları sevmeye başladım. Ben çiçeklere dalmışken havanın karardığının farkında değildim. Hemen ayağa kalkarak eve doğru yürümeye başladım. Ama ben yürüdükçe eve değilde başka bir yere gittiğimin farkındaydım. Korkuyla etrafıma baktım ne ev vardı ne de çiçek bahçesi.

Sanırım kaybolmuştum.

Rohat'dan

Peri hayatımıza girdiği günden beri çok değişmiştim. Önceden hiç kimseyi umursamayan ailesinden bile uzak biriydim. Eve bile zor girerdim. Ama bir kız kardeşimin olduğunu öğrendiğim gün o evden hiç çıkmamıştım.

Şimdide Perinin daha çok mutlu olması için ona pasta almıştık. Aslında onu da götürecektik ama o evi çok sevmişti. Biraz daha orada zaman geçirmesi için onu götürmemiştik.

-" Ama nasıl mutlu oldu güzelim benim." Diyen Miranla düşüncelerimden sıyrıldım. Doğruydu ,onun o güzel gülüşü için dünyayı önüne sererdim.

-" Bir ara da tatile gidelim de daha iyi olur." Demisti Boran abi. Kafamı salladım. Onu guzel bir tatile götürmeliydik kesinlikle.

Elimizde pasta ve abur cuburlarla arabadan inip evin önüne geldik. Direkt bahçeye açılan kapıdan gülümseyerek girdik. Elimdekileri masaya bıraktım ve içeri doğru girdim. Içeride görmeyi beklediğim kimse yoktu. Dışarı çıkarak " Babam ve Peri nerde abi? " dedim.

Tam o anda arka taraftan 'Peri' diyerek gelen babamı beklemiyordum. Yüzüne baktığımda tüm dünyam durmuştu sanki, çünkü babam ilk defa ağlıyordu.

-"Peri kayıp" bu iki cümle hayatımı resmen durdurmuştu. Ne bağıran abimi ne de ağlayan kardeşimi görüyordum. Ne olmuştu bilmiyordum ama umarım yanlış duyuyordum.

♡♡♡♡♡♡♡♡

Selammmmmm🤍🤍


Nasılsıniz inşallah iyisinizdir.💘

Kısa oldu ama isterseniz yine atarım erkenden size siz okuyun güzellerim benim 🥳🥳

Peri kayboldu. Rohatim nasıl üzüldü kıyamam. Yeterki üzülmesin buluruz biz periyi gerekirse müge anlıyi ortaya katarız 😁😁😁

Yorum ve vote vermeyi unutmayinnnnn🤍💋💋💋💋💋💋💋


Görüşürüzzzzz💌💌💌

KAYIP PERİ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin