"مقتحمة أحلامى"

"صفعة"

(فى شركة 𝓜𝓪𝓻𝔀𝓪𝓷&𝓒𝓸.)
فى مكتب مروان

رنا : هااا
مروان : يعنى انتى شايفه ان ده الحل الوحيد
رنا : ده من وجهة نظرى  وبعدين بكدا رهف هتخف توتر شوياا لأن خلاص اللى حصل حصل وتكتشف إذا كانت بتحبه ولا لا
مروان : خلاص تمام هقول لعمر اى
رنا : صبرنى يا رب آمال أنا جيالك ليه اتصرف
مروان : خلاص تمام استنى منى مكالمه
رنا : اشطاا وغادرت رنا 

....

بعد مرور أسبوعين
تعودت رهف على وجودها الدائما مع عمر وتقريبا نست ما حدث ، أما رنا ومروان فقد حددوا يوم الفرح وأسر ولينا وادم وليلى جميعاً عادوا إلى عملهم

.
.
.

(فى فيلا احمد اسماعيل)
سافر احمد إلى امريكا مره اخرى ومعه فاطمه وليلى قررت انها ستتوقف عن العمل تريد التركيز مع زوجها وأولادها فى المستقبل

على مائده الطعام
رهف : طب بزمتك يا بت يا رنا مش ده كل حجج
رنا : حصل انتى اصلا طول عمرك تقولى انك عاوزه تتجوزى واحد غنى يصرف عليكى بلا شغل بلا كلام فاضي
رهف : حصل وتقعدى تقولى عندى مسلسلات عاوزه أسمعها معنديش وقت للشغل
ليلى : ما انا عارفه
رهف : يا تنحه
رنا : يا رب تكون سمعت يا آدم
قام ادم من على كرسيه وقبل جبين ليلى
وقال : ملكوش دعوه خليكوا فى حالكوا
فاخرجت ليلى لسانها لرنا ورهف
ادم : أنا رايح الشغل عاوزه حاجه يا قلبى
ليلى : لا يعمرى
ادم : عاوزه حاجه يا نودى
ناديه: ربنا معاك يبنى
رنا ورهف بتريقه : لا يعمرى
تركتهم ليلى وقامت تنقل الأطباق مع الخاله ناديه
رنا : احنا ماشين يا ماما
ناديه : تمام ربنا معاكوا

.
.
.
(فى المستشفى)
كانت رهف تجلس فى مكتبها حتى طلبها عمر اللى مكتبه

فى مكتب عمر
رهف : نعم
عمر : كنت عاوزك تتأكدى أن الوفد الصين هيجى النهارده
رهف بتفكير : لا يفندم المفروض أن معاده بعد بكرا
عمر بتعب : أنا حالياً هموت وانام مطبق بقالى يومين فمش هسال ايه السبب شدى الباب وراكى وانتى خارجه ومدخليش عليا حد
رهف : تمام

.....
( فى مكتب اسر )
كان اسر بتناول الطعام هو ولينا
اسر : اطلبلك عصير بعد الاكل
لينا : اممم بلاش عصير اصلا معاد الفطار خلص وانتوا عندكوا اجتماع على الساعه ١٠
اسر : تمام
....

بعد مرور خمس ساعات تقريباً
(فى المستشفى)
جاءت فتاة شقراء الشعر عيونها عسلى الى مكتب رهف
الفتاة بتكبر : فين مكتب د/ عمر
رهف باستغراب : أنا فأكره أن مفيش مواعيد النهارده مين حضرتك
الفتاة بقرف تقريباً : انت هتكترى معاياا فى الكلام ولا اى
رهف تحاول أن تهد من نفسها : يفندم أنا بسأل حضرتك مين ولو فى معاد أو حاجه
الفتاة : أنا رانيا وعاوز اقابل عمر
رهف بتريقه وهى تهمس : عاوزه اقابل عمر
رانيا بزعيق : اخلصى
رهف بهدوء : ثوانى يا فندم بس هسال د/ عمر
رانيا بزعيق اكتر : أنا لسه هستنى لم تسأليه...
رهف تقاطعها بعد نفاذ صبرها : انت يا بتاعه انت بتكلمى مين كدا رفعه منخيرك على ايه
رانيا بصدمه : ب..بتاعه .. انتى قليلة الادب
رهف : أنا فعلا قليلة الادب انى اتكلمت معاكى اصلا
رانيا : متتلمى يا ....
قاطعهم عمر وهو يخرج من مكتبه وينادى على رهف بصوت عالى ذهبت إليه رهف وخلفها رانيا
عمر : ايه الزعيق ده
رانيا : ازيك يا عمر
عمر : رانيا
ودخلوا جميعاً إلى مكتب عمر
عمر : تشربى حاجه يا رانيا
رانيا وهى تنظر الى رهف بقرف : لمون
عمر : معلشى يا رهف اطلبى واحد لمون لرانيا واطلبيلى قهوه ساده
رهف : حاضر
وخرجت رهف
رانيا بصدمه : ايه معلشى دى مش هيا شغاله هنا ولا ايه
عمر بهدوء : هى شغال معايا هنا مش شغال عندى ولا حاجه وبعدين لو شغاله ايه المشكله يعنى
رانيا بمياعه : سورى يا عمر مش قاصدى
دخلت رهف ومعاها العصير والقهوة
رهف وهى تعطى العصير لرانيا : تفضلى
واعطتى لعمر قهوته
رهف : حضرتك عاوزه حاجه تانيه
عمر : لا شكراً مروحه ولا ايه
رهف : لا هروح عند لينا
عمر : طب استنى نروح مع بعض
رهف بابتسام : يلا توصيله ببلاش
عمر بابتسامه : خلاص استنينى فى العربيه
ذهبت رهف الى السيارة تنتظر عمر
عمر : رجعتى مصر امتى
رانيا : اه اول انبارح وقلت اجى أسلم على طنط عاليه وانكل عمران
عمر : اه ورحتى
رانيا : لا ما انا ملقتهمش فى البيت والبواب قال لى أنهم انتقلوا
عمر : اه صح خلاص تعالى معايا
رانيا : تمام
.
.
.
ذهب عمر ورانيا إلى السيارة وجدوا رهف تجلس فى الكرسى الامام
رانيا بقرف : انتى قاعده هنا ازاى
رهف : زى الناس عادى
رانيا : المفروض أنا الى اقعد هنا
رهف بستفزاز : أنا جيت الاول
رانيا : قول حاجه يا عمر
عمر بابتسامه : يعنى من وجهة نظرى يعنى معاها حق جات قبلك
وذهب عمر إلى كرسى السائق أما رهف فرسمت على وجهها ابتسامة نصر ورانيا ذهبت إلى الكورسى الخلفى وهيا تخرج نار من أعينها