Status: SINGLE

Chapter 32: Lucy Parker

"ako na magdadrive, para hindi ka na mahirapan" sinabi ko kay luigi, agad naman siya umalis sa driver's seat at pumunta sa likuran ng kotse

nakarating kami sa bahay ni kenneth mga 20 minutes, eto yung pina renovate nila mama para kay kenneth, simula kasi ng pumunta yung tita niya sa london iniwan na siya ng tito niya saka ng mga pinsan niya, nakwento niya din si krystal saken pero never niyang nabanggit yung pangalan. basta ang alam ko may kapatid siya. namatay kasi yung parents niya sa aksidente. naawa nga ako kay kenneth noon eh, kasi wala siyang kasama palage, kaya dati nung high school kame pagka tapos ng klase pumupunta ako sa bahay nila, minsan dun ako natutulog. kasi sobrang mahal ko tong bestfriend ko eh. ang himala nga saamin eh never kaming nagkagusto sa isa't isa, yun yung mas lalong nagpatibay samen as bestfriend.

nagdoorbell ako sa pintuan tapos binuksan siya agad ni kenneth

"kenneth!"

"Where's krystal, ilabas mo siya!" hinawakan ni luigi si kenneth sa kwelyo tapos nag akmang parang susuntukin niya ito

"huminahon ka nga luigi! hayaan mo siyang mag explain kung anong nangyare!" sigaw ko kay luigi, eto nanaman, nag aaway nanaman kame, init kase ng ulo. -___-

"shhh wag kayong maingay, natutulog siya sa kwarto" pinuntahan namin si krystal sa kwarto. may mga nakakabit sakanya na kaekekan. sa gilid ng kama niya may mga gamot saka mga prutas.

"why she's like that?! hindi mo ba siya pinaiinom ng gamot?!"

"bakit ko papatayin ang sarili kong kapatid? tanga ka ba? ikaw nga, hindi mo siya inalagaan kaya wag kang mag maang maangan diyan. akala mo kung sino ka, iniwan mo nga siyang nakahalundusay sa gilid ng kalsada ng walang malay"

"I'm her boyfriend, hindi ko siya hinayaan, umalis nga siya ng bahay diba?!"

"So? I'm her brother, kaya ko kayong paghiwalayin"

"luigi stop!" sigaw ko. naiyak ako sa narinig ko. boyfriend daw siya ni krystal. ang sakit sakit, hinayaan ko na nga silang magkasama eh. all i knew na wala lang sakanya yun, manloloko siya. pakshet. lumabas ako para hindi nila makita na umiiyak ako

"ally wait!" sigaw ni kenneth pero nagpatuloy lang ako.

medyo madilim na tapos parang uulan. napadpad ako sa may playground. umupo ako sa swing nang biglang bumuhos ang malakas na malakas na ulan. sinasabayan ata ako ng ulan umiyak, mas lalo akong naiyak nung naalala ko yung nangyari kanina, ansaket. ansaket saket. may huminto na kotse sa harap ko tapos dinala nila ako. sa masion nila luigi to ah?! sino ba tong mga naka suit, men in black ba tong mga to?!