Babysitting a Demon |Sanegiyuu|

||||

Başlığı roma rakamı şeklinde yazmak istemiştim ama kötü gözüktü ondan böyle yazdım😞

Sanemi ne olduğunu anlamamıştı, hızlıca iblis çocuğun yanına koştu ve onu kaldırmaya çalıştı fakat boşuna. Çocuk uyanmıyordu, Sanemi endişelenmeye başlamıştı ki bir anda Tamayo'nun sözleri kafasında yankılanmıştı. Doğru ya fazla güneş iyi gelmezdi zaten gitmeleri gereken yol azdı Sanemi iblisi taşıyabilirdi. Yanmamasından emin olmak adına haorisini çocuğa giydirdi ve yüzünü biraz kapattı. Biraz yürüdükten sonra çocuğun yüzü açılmıştı, çok memnuniyetsiz bir ifade vardı yüzünde ama tatlıydı da Sanemi gülümseyemeden edemedi, ne yaptığının farkına varınca bir an kendinden iğrendi. Karşısında bir iblis vardı ve Sanemi onu gerçekten tatlı mı buluyordu, iğrenç..

Sonunda köşke varmışlardı. Sanemi, Giyuu'yu yatağına bıraktıktan sonra yemek yemek için ortak alana doğru gidiyordu. Tam kapıdan girecekti ki birkaç kişinin konuştuğunu duydu normalde umrunda olmazdı ama içinde Giyuu'nun ismini duymuştu ve bu Sanemi'nin merak etmesini sağlamıştı.

X: Giyuu'nun öldürülmesi gerekiyordu. Saçmalık, bir iblisin bizimle çalışasacak olmasına katlanamıyorum.
Y: Ama öyle dememen gerekiyor Giyuu asla insan öldürmez, iblis olsa bile..
Genç kadın sözünü bitiremeden
X: İlk çıkacağı savaşta onun boynunu keseceğim, sonuçta o bir iblis. Bana saldırdığını söyl-
Sanemi bu konuşmaya daha fazla dayanamayıp içeriye dalmıştı, düşündüğü gibi konuşan kişiler Mitsuri ve Obanaiydi. "Obanai.. Eğer öyle bir şey yaparsan seni doğduğuna pişman ederim. O iğrenç suratını biraz daha keserim de belki bandajlarını daha sıkı tutarsın da o siktiğimin ağzını açamazsın" diye bağırdı Sanemi. Mitsuri bu duyduğu öfke dolu cümle karşısında ortamı biraz daha yumuşatmak için Obanai adına Sanemi'den özür diledi ve Obanai ile birlikte ordan ayrıldılar.

Sanemi tam bir sinir küpüne dönmüştü. Yemeğini bile düzgünce yiyemiyordu, içinden Obanai'ye küfürler ediyor ve ölmesini diliyordu. Yemeğini bitirdikten sonra odasına yöneldi ve kapıda Obanai'yi gördü, aniden koşmaya başladı ve kapıyı açmak için elini uzatmış olan Obanai'nin elini sanki kıracakmış gibi sıktı ve "Aklından bile geçirme." Demekle yetindi.

Obanai odasına dönmüştü Sanemi ise Giyuu'nun yanına, neden nefret ettiği bu adamı ölesiye koruyordu ki? Giyuu onu görünce ayağa kalktı, Sanemi uyandığını bilmiyordu fakat rahatlamıştı. "Kendimi daha fazla tutamayacağım." Diyip Giyuu'ya sıkıca sarıldı Sanemi. Giyuu ne olduğunu anlamamıştı fakat karşısındaki adama geri sarıldı, "Siktir." Diyebildi sadece Sanemi ve daha da sıkı sarıldı Giyuu'ya. Yavaşça duvara yaklaştılar ve en sonunda Giyuu, Sanemi ile duvarın arasında kalmıştı. Neredeyse nefes bile alamıyordu ama bundan memnundu. "Tanrının üstüne yemin ederim ki tekrar insan olduğunda seni nefes alamayıncaya kadar öpeceğim." Sanemi bunu söylediğinde ne yaptığı hakkında hiçbir fikri yoktu. Geri çekildi ve özür dilemeye başladı. Giyuu da en az onun kadar şaşırmıştı fakat "kabul" demişti. Sanemi'nin yüzü kıpkırmızı olmuştu hem kendi söylediği şey için utanıyordu hem de aldığı cevap onu şaşırtmıştı, gözleri fal taşı gibi açılmıştı "ha ne?" Diyebilmişti Sanemi.

Aralarındaki bu garip konuşmadan sonra ikisi de uyumuştu. Sabah olduğunda Sanemi uyanmadan önce Giyuu uyanmıştı ve odadaki Sanemi ile Gyomei'yi izliyordu. Gyomei de çoktan uyanmış günlük rutin olarak sayabilecekleri duaları ediyordu. Giyuu bir anda "Gyomei, sence ben öldürülmeli miyim?" Diye sordu, bu soru Sanemi'yi gerçekten üzmüştü neden karşısındaki kişiye bu kadar acıyordu? "Tomioka.. ben senin bir insan öldürmeyeceğine tüm kalbimle inanıyorum. Bir iblis olman bize eşlik edemeyeceğin anlamına gelmez, ölmemen için sana dua ediyorum." Giyuu gülümsedi ve gözünden akan birkaç damla yaşla Gyomei'ye teşekkür etti. Sanemi, Giyuu'nun ağladığını 2. Kez görüyordu, tatlıydı fakat üzülüyordu da. Daha fazla dayanamayıp Giyuu'yu ortak alana doğru çekiştirmeye başladı.

Giyuu anlamamıştı fakat aldırmamıştı da. Ortak alana geldiklerinde tüm gözler Giyuu'nun üzerindeydi özellikle Obanai'nin gözleri. Giyuu gerçekten kendini herkesten ayrı bir dünyadaymış gibi hissediyordu. "Sanemi ben, ben gerçekten geri dönmek istiyorum." Dedi Giyuu fakat Sanemi buna izin verecek gibi durmuyordu. Sanemi'nin diğer hashiralara attığı bir bakışla neredeyse herkes kendi işiyle ilgilenmeye başlamıştı, Giyuu Sanemi'nin ne kadar güçlü bir kişiliğinin ve kendinden emin bir karakterinin olduğunu tekrardan fark etmişti.

Giyuu boş olan bir bankta otururken Sanemi de istediği yemekleri alıyordu, bugün yemekler açık kahvaltı gibiydi. Sanemi biraz omlet, meyve suyu, yumurta gibi şeyler almıştı bir de iki tane kapkek, üstleri kremalıydı ve gerçekten enfes görünüyorlardı. Sanemi masaya oturduğunda Giyuu'nun ağzına bir tane kapkek sıkıştırdı, Giyuu'nun her yeri krema olmuştu ama bu onun için önemli değildi çünkü mutluydu ve kekin tadı da onun için çok güzeldi. "Sevdin mi?" Diye sorunca Sanemi, kafasını hızlı bir şekilde evet anlamında salladı Giyuu. İblise dönüştüğünden beri sanki bir bebek gibiydi Giyuu, Sanemi ise bakıcısı. Giyuu'nun kapkek yiyişini izlerken çocuğun güzelliğinin etkisinde kalmıştı Sanemi. Kendi kapkekini de ona uzattı çünkü biraz daha izlemek istiyordu, Giyuu ilk başta çekinse de sonradan kapkeki aldı ve hızlıca yemeye başladı. Sanemi de yemeğine başlamıştı. Üzerindeki bakışları hissedince Giyuu'nun kapkekini bitirdiğini anlamıştı, ona baktığında ise ağzının kenarındaki krema Sanemi'nin gözüne çarpmıştı "Giyuu, ağzın.. ağzın krema dolu." Dedi Sanemi. Giyuu sanki Sanemi'ye al dermişçesine ona doğru uzandı ve gözlerini hafiften kapattı. Sanemi'nin kalbi yerinden çıkacakmış gibiydi çocuğa yaklaşan elleri titremeye başlamıştı fakat sonunda ağzındaki kremayı alabilmişti.

Sanemi'nin yemeği bittikten sonra Giyuu'ya burada biraz beklemesini söyledi ve gözden kayboldu, yaklaşık iki dakika sonra elinde bir sürü kapkek ve biraz sıcak ramen ile geri döndü. "Doymadın sanırım" dedi Giyuu. "Bunlar benim için değil aptal, sen yiyeceksin." Dedi Sanemi. Giyuu rameni bitirdikten sonra Sanemi'ye teşekkür etti, önünde duran neredeyse on tane kapkeki nasıl bitireceğini düşünüyordu. "Onların hepsini şimdi yemeyeceksin, odaya getirmek için aldım seni moron." Diye bağırdı Sanemi.

Bir sonraki bölümde biraz abartıya girecek bir bölüm yazacağım haberiniz olsun (düzenleme; çok abartıya girmedim.)