1 Ay Önce
Ben Deniz, Deniz Öztürk. Bugün evleniyordum. Nikahımıza yaklaşık bir saat vardı ama Arda birden ortadan kaybolmuştu. Arda'yla üniversite sona giderken tanışmıştık ve çok hızlı bir şekilde evlenme kararı alıp buralara kadar gelmiştik bir anda.
Zaten kafamda binbir çeşit soru dönerken aynı zamanda gelinlikle odada volta atıyordum bir yandan. Ben odada volta atarken kapının sertçe çarpılmasıyla annemin geldiğini de anlamıştım.
Annem.. İdealist bir öğretmendi. Hayatıma o kadar müdahale etmişti ki. Sayesinde en iyi yerlerde görmüştüm eğitimimi, evet. Ama ben böyle bir hayatı istiyor muydum? Bunu bana hiç sormamıştı işte. Yaşıtlarım sokakta koştururken ben ders çalışmak zorundaydım hep. Psikolog olmak isterken sırf o bunu istiyor diye Galatasaray Üniversitesi'nde hukuk okumuştum mesela.
Bu evlilik kararımı da ona inat bile vermiş olabilirdim hatta. Yine 'ben demiştim' diye bağrınmaya geldiği belliydi. Burnundan soluyordu resmen.
Annem tam ağzını açacakken telefon çaldığında derin bir nefes almıştım. Zaten bu kadar gerginken bir de onun 'ben demiştim'lerini çekemeyecektim şu an.
Arayan Arda'ydı.
" Arda sen neredesin ya?!"
" Deniz.. Ben yapamayacağım.. Üzgünüm. Affet beni.." dedikleriyle başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü sanki. Annem yine haklı çıkmıştı.
" Ya ne demek yapamayacağım!? Bunun için sence de çok geç değil mi!? Oyun mu oynuyoruz Arda!!?"
" Deniz.. Bana göre değilmiş evlilik. Bir düşündüm de.. Korktum yani ne yalan söyleyeyim. Özür dilerim.. Ben yokum Deniz.."
" Yeni mi geldi aklına korkuların?!! Pısırık herif! Asıl ben seni terk ediyorum! Bir daha sakın arayayım deme Arda.. Sakın!!" dediğimde telefonu da fırlatmıştım duvara.
" Deniz Öztürk.. Terk edildin sanırım az önce." diyen annemle sinirlerim iyice zıplamıştı.
" Evet!! Terk edildim!! Yine sen haklı çıktın!! Duymak istediklerin bunlardı sanırım değil mi!!?"
" Çıkar üzerindekini.. Ben de düğünün iptal olduğunu söylemeye gideceğim. Bu rezilliği de yaşattın ya bana.. Çok sağ ol Deniz. Tam senden beklenecek hareketti."
Annem odadan çıktıktan sonra ağlamamı daha fazla tutamamıştım. Canım acıyordu fazlasıyla. Ama bu terk edilmenin acısı değildi. Annemin lafları terk edilmemin önüne geçmişti resmen. Ne yaparsam yapayım onun gözünde hiçbir zaman mükemmel olamamıştım. Yine öyle anlardan biriydi işte.
Ben bağıra bağıra ağlarken içeriye giren kuzenim hemen yanıma gelip oturmuştu.
" Deniz.. Güzelim ağlama n'olur ya.. Değmezmiş ki.. Seni burada bırakan adam ileride neler yaparmış düşünsene.. Lütfen ağlayıp harap etme kendini."
" Derin ben ona ağlamıyorum ki..! Ne hali varsa görsün bu saatten sonra.. Annemin lafları.. Ben dayanamıyorum artık.. Nikah günü terk edilmemin önüne nasıl geçer ya bu acı!?" dediğimde hıçkırıklarım daha da artmıştı. Sakinleşmem için sarıldığında bir nebze olsun iyi gelmişti.
" Teyzem bu kızım işte. Bilmiyorsun sanki." dediğinde ikimiz de gülmüştük.
" Ben demiştim demek için yaşıyor bence. Ama her seferinde de bunu diyebiliyor hayranım ona." dediğimde kahkaha atmaya başlamıştık.
" Gelinliğimi çıkartmama yardım eder misiniz Derin hanım? Kurtulmak istiyorum artık."
" Tabii ki efendim." dediğinde dönmüştüm arkamı.
" Deniz ne diyeceğim sana ya.. Sen bizimle Bodrum'a gelsene. Kafa dağıtırız biraz."
" Bunu hiç söylemeyeceksin sanmıştım. Buna o kadar ihtiyacım var ki."
" Yazlıkta kalırız bir de kimseyle bağlantımız da olmaz."
" Süper süper. Buradan direkt geçebiliyor muyuz ya?" dediğimde gülmüştük ikimizde.
" Sen iste hemen Deniz'im. Ayıp ediyorsun."
" Her şey tamam da.. Bir sorunumuz var. Annem.." dediğimde düşmüştü yüzüm.
" Annem halleder o tarafı sen merak etme." dediğinde göz kırpmasını görmüştüm aynadan.
" 30 yaşında hala annemden izin almayı düşünmem kadar komik bir şey var mıdır? Hiç sanmam." dediğimde kahkaha atmıştım.
" Deme öyle ya.. O da seni düşünüyor işte."
" Düşündüğü doğru ama düşündüğü ben değilim yavrum. Neyse ne ya.. Çıkalım artık şuradan her şey üzerime gelmeye başladı."
Odadan son eşyalarımı da alıp çıktığımda bir maceranın daha sonuna gelmiştik.
Günümüz
Nikah günümde terk edilmemin üzerinden tamı tamına bir ay geçmişti. Ve bu süre boyunca hep Bodrum'daydım.
Arda.. Evlenmişti. Hem de beni terk ettikten bir hafta sonra. Komediydi bu çocuk gerçekten. Ama en azından bu konu hakkında annemin 'ben demiştim'lerini duymamıştım. Kafam rahattı.
Derin işlerini halletmek üzere evlerine geçmişti. Bu gece yalnızdım yazlıkta. Kafa dağıtmak için dava dosyalarına göz gezdirmeye karar verip dosyaları da alıp bahçeye çıkmıştım. Yandaki yazlıktan gelen kahkaha seslerinin kısa sürede kesilmesi umuduyla koltuğa oturduğumda her geçen an sesler daha da yükseliyordu. Seslerden anlaşılacağı üzere doğum günü kutluyorlardı. Ama burada da insan yaşıyordu sonuçta. Bu kadar ses normal değildi.
Bir yandan terk edilmem bir yandan odaklanamamam sinirlerimi iyice ayaklandırmıştı. Bir hırsla kalkıp hoparlörden son ses müziği açmamla ses birden kesilmişti. Pür dikkat bendelerdi büyük ihtimal şu an.
Hoparlörden gelen Seni Severdim'i bağıra bağıra söylerken kapı yumruklanmaya başlamıştı. Keyifle kapıyı açtığımda karşımda gördüğüm adam ateş püskürüyordu.
" Kapat şu şarkıyı..!" dediğinde ne yaşadığımı şaşırmıştım. Benimle böyle konuşma haddini nereden buluyordu?
" Sana sormayacağım ne yapacağımı..!"
" Başka şarkı mı kalmadı.!?"
" Keyfim ve kahyası bu şarkıyı dinlemeye karar verdik. Sana ne oluyor.!?"
" Hem şarkı hem sesin berbat..! Seni dinlemek zorunda değilim..!" dediğiyle histerik bir kahkaha atmıştım.
" Ben sizin aptal doğum günü partinizi kaç saattir dinliyorum sesim çıkmadı.. Hayırdır? Sana buraya gelme haddini veren ne oldu?"
" Bu şarkıyla ilgili kötü anılarım var.. Lütfen.. Rica ediyorum bak. Tamam çok ses yapmayacağız. Haklısın abarttık. Bu arada ben Mert Hakan." dediğinde elini de uzatmıştı.
" Bu şarkı bana da iyi geliyor. Maalesef dinleyeceğim. Nikah masasında terk edildim. Şarkıyı dinleyince sanki onu boğazlıyor gibi hissediyorum. Ama sessiz olacaksanız kısarım sesini anlaştık. Ben de Deniz." dediğimde elini sıkmadan kapatamıştım kapıyı.
Bunun kaba bir davranış olduğunun farkındaydım ama hak etmişti. Müziği kapatıp kulağıma kulaklıklarımı taktığımda koltuğa geçip kapatmıştım gözlerimi.
~ikinci mhy kurgumuz hayırlı olsun efemm
