Bir Potter Masalı

Bir Potter Masalı - 2

Not: Dorea Sirius'un annesi Walburga'nın teyzesi. James ve Walburga kuzen yani.

Sirius bazılarının sandığının aksine, 5. sınıfın yazında evden kaçıyor. Çünkü o 1959 doğumlu, yani 6. sınıfın yazı olsaydı çoktan reşit olmuş olacaktı.

Keyifli Okumalar...

Bölüm Adı: Çapulcular

"Patiayak?" dedi James şaşkınlıkla. Onunla şimdi karşılaşmayı beklemiyordu, daha yazın ortasıydı.

"Çatalak." diye yanıtladı Sirius. Sarıldılar.

"Gelen kim, oğlum?" Orta yaşlarında olan kadının sesi duyuldu. Dorea Potter, çok geçmeden James'in omzunun arkasından siyah bukleleri gördü. "Ah, Sirius! İçeri geç." O bu durumu son derece normal karşılarken James şaşkınlıkla yapmayı ihmal ettiği şeyi farketti.

Sirius içeriye geçti, koltuklara oturdu. James ve Dorea da onun tam karşısına geçti.

'"Şey, evi terkettim. Ve aklıma başka hiçbir yer gelmedi." Sirius omuz silkti, ikisinden hayretle dolu bir ses çıktı.

Ve anlatmaya başladı. Annesinin onu nasıl azarladığından söz etti, binasından ve arkadaşlarından dolayı. En sevdiği kuzeninin Andromeda olmasından ve Muggle'lara olan düşkünlüğünden, ("Abartılacak bir şey değildi aslında, sadece motorsikletler ve kızlar," diye de eklemişti Sirius.) Lily Evans'la muhabbetinden. ("Kavga etmek dışında ne varsa," diye söylendi James.) O ev Sirius'a göre değildi. Belki tek erkek çocuk olsaydı durum çok daha vahim olurdu, tek varisin evi terk etmesi. Ancak bir de kardeşi vardı. Bu yüzden evden çıkması zor da olmamıştı. Nasıl olsa bir Black daha vardı.

"Walburga... o hiçbir zaman mantıklı olamadı." Dorea onaylamaz ifadesiyle konuştu. "Üzgünüm Sirius, seni rahatlatmaz belki ama tüm içtenliğimle söylüyorum, sen bizim de oğlumuzsun. Bu evde sana yer var."

Sirius gülümsedi. Ama Dorea'nın sözleri daha bitmemişti.

"Eşya getirmedin mi?" Sirius omuzlarını düşürdü.

"Dışarıda kaldı, sandığım yani." Dorea gülümsedi ve asasını çıkardı.

"Artık misafir odasında!" James sevinçle güldü.

"Harika değil mi?" Zıpladı. "Aynı evdeyiz." James neşeyle gülerken Dorea keyifle onları izledi. "Odanı göstersem iyi olacak ama orada tek kalmana izin veremem." James pişkince sırıttı. Sirius gülümsedi. Dorea, gülümseyerek onların merdivenlere ilerlemesini izledi.

Kardeşi Marius, kofti olduğu için aileden dışlanmıştı, Sirius'un da başka bir sebepten de olsa, onunla aynı kaderi paylaşmasını istemiyordu, Black ailesinde farklı olanların tek kaderi dışlanmak olmamalıydı.

James Sirius'un sandığını açtı ve eşyalarını yerleştirmesine yardım etti.

"Eee..." dedi Sirius. "Senin yazın nasıl geçti?" James yüzünü ekşitti.

"Şeyi..." Sesini alçalttı. "Animagusluk işini." Sirius daha iyi duymak için ona yaklaştı. James sesini normal seviyesine ayarladı. "Birkaç kez denedim, babama ve anneme yakalanmaktan son anda sıyrıldım. Quidditch oynayamam ve büyü yapamamam dışında sorunsuzdu işte." Omuz silkti.

"Evans'a mektup yazdın mı?" diye sordu bu sefer Sirius. James muzipçe güldü.

"Evet," dedi James. "Şu kardeşi Petunia var ya, oldukça meraklı biri olduğunu duydum, ben de sevgilimsin tarzı şeyler yazıp, mektubun başına "sakın açmayın, sadece zambaklara özeldir," yazdım. Çığırtkan gönderdi, deliye dönmüş." Kıkırdadı.