Sahalardaki Aşk *FENERBAHÇE*

38. BÖLÜM

"Arden, uyan sevgilim," yerimden sıçrayarak uyandığımda otobüsün içinde olduğumu fark ettim. Stada gelene kadar uyumak istemiştim ve gerçekten gelene kadar uyumuştum. Bu benim özelliklerimden biriydi: stresten çok uyumak.

"Arda..." dedim titreyen sesimle. Arda yüzümü ellerinin arasına aldı. "Sakin ol sevgilim, sakin ol ben burdayım.." başımı iki yana salladım ve gözlerim doldu. Araba staddan içeri giriyordu.

"Yapamayacağım arda... ben, ben yapamam.."
"Hayır arden, yapacaksın. Başarabilirsin güzelim inan bana."

Herkes teker teker otobüsten iniyordu. Altay abi bizim inmediğimizi görünce, "Neden inmiyorsunuz?" Dedi. Arda hemen yanıtladı çünkü benim konuşacak halim bile yoktu. "Arden biraz stresliymişte, sakinleştirip geleceğiz siz gidin."

Altay abi başını onaylarcasına salladı ve otobüsten indi. Otobüste bir tek biz vardık. Arda bana dönüp yine yüzümü ellerinin arasına aldı. "Bak güzelim, bu konuyu konuştuk seninle. Yapsan da yapamasan da ben senin yanındayım. Lütfen sakin ol. bizim için, Fenerbahçe için..." dediğinde titrek bir nefes aldım.

Eliyle gözyaşlarımı sildi ve, "hadi gidelim güzelim, daha alacak bir kupamız var," deyip göz kırptı. Beni güldürmeyi başarmıştı. Biraz da olsa sakinleştikten sonra otobüsten indik ve soyunma odasına girdik.

Bana özel yapılan formayı gördüğümde elim ayağım titremişti. Arkasında Arden 11 yazıyordu. 11 benim uğurlu rakamımdı ve bunu Arda'dan başka biri bilmiyordu.

Yanımda duran Arda'ya şaşkınlıkla baktığımda arda gülümseyerek, "beğendin mi?" Dedi.

"Ama bu... nasıl?"
"Arda güler yine sevgilisini mutlu etti."
"Arda..." resmen konuşamıyordum. Bir kez daha Arda'ya aşık olmuştum resmen. Her zaman, ne olursa olsun benim için çabalıyordu.

Ellerimi boynuna dolayıp sıkıca sarıldım ona. "Çok teşekkür ederim arda..." diye fısıldadım. Ellerini belime koyup sarılmama karşılık verdi. "Rica ederim sevgilim, şimdi iyisin değil mi?" Dedi gülerek. Başımı salladım.

"Ben gidip giyineyim o zaman," dedim ve soyunma kabinine girdim. Ellerim titrerken formayı ve şortu giyip, saç bandını da açık, kahverengi saçlarıma takıp dışarı çıktım.

"Vay vay vay, arden hanım bu ne güzellik?" İrfan abinin her zamanki neşeli sesiyle ona doğru döndüm ve, "teşekkür ederim abim, sende çok yakışıklı olmuşsun." Dedim. Yanağımdan bir makas alıp mert abinin yanına gitti.

Arda kıyameti koparır

Niye ki?

Aşıksın dırırırı.

Sen özürlü müsün amk?

Evet nerden bildin?

Belli oluyo sanki biraz.

"Arden," arkamdan gelen tanıdık ses ile arkamı döndüm ve Arda'yla burun buruna geldik. "Çok güzel olmuşsun sevgilim..." dedi arda eliyle saçlarımı okşarken. Utançla başımı eğdim. Alınma bir öpücük kondurdu.

Maç başlamadan sosyal medyada gezindim ve bir çok taraftarın bemi kötülediğini tekrar tekrar gördüm. Artık alışmıştım.

Maçın başlamasına 1 saat vardı. İlk 11'ler açıklanmıştı ve ona göre oyuncular sahaya çıkmıştı. Tabi ki o 11'in içinde ben mecbur olarak vardım...

Antrenman için sahaya çıktığımızda kendi taraftarlarımızın olduğu yerde antrenman yapmaya başladık. Beni tek üzen şey taraftarların beni ıslıklamasıydı.

Moralim yine düşerken arda bu durumu fark etti ve yan yana koşarken, "arden, bana bak sevgilim." Dedi. Başımı mutsuzca suratına çevirdim. "Sakın aldırma, sakın. Duymuyormuş gibi davran ve konsantre ol." Başımı salladım ve derin nefes alıp çalışmaya devam ettim.