"Hepsi benim suçum..."
23.04.2019
"Evet kuzularım, nasılsınız bugün?" çocuk bürodaydı, Asi. Çocuklarla arası çok iyiydi ve bu sayede velilerin güvenleri tamdı. Asi, çocukları kendi çocukları gibi görüyordu.
Bugün, çocuklar biraz mutlu olsun diye; bir gezi yapmaya karar verdiler; lunapark.
Gittiler, eğlendiler. Ama asıl olay dönüş yolundaydı. Şoför, sesli bir şekilde bağırdı.
"Kahretsin, bunlar nerden çıktı?" eliyle direksiyona vurdu.
"Bunlar kim, Abdullah Bey?" dedim çocukları sakinleştirmeye çalışarak.
"Asi abla, çok korkuyoruz!" dedi Cemal. İçlerinde en büyükleri oydu.
"Bir şey yok, Cemalim. Sen arkadaşlarını koru tamam mı ben bakacağım şimdi." o sırada servis kurşunlanmaya başladı.
"Çocuklar, eğin kafanızı, yere yatın!"
Bütün çocuklar çığlık atarken Cemal sadece kafasını eğmiş, oturuyordu.
"Abdullah Bey, iyi misiniz?"
"Hasımlarım bunlar, Asi Hanım-" dedi ve sözü kesildi. Dikiz aynasından baktım ve kurşun alnının tam ortasına gelmişti. Ses kesildi ve hasımlar arabaya binip gitti.
Servis kendi kendine hareket ediyordu. Herkesi çıkarttım ama Cemal çıkmadı.
"Cemal, gel buraya!"
"O benim babam. Bırakamam onu!"
"Ne!? Tamam ama öldü o. Hadi gel bir şey olacak artık."
