Suicide / HyunLix

33#

Hyunjin'in anlatımından.

Uykumun arasından kırılma sesi ile sıçrayarak uyandım.

Felix yere çömelmişti ve yerdeki cam kırıklarını topluyordu. Yataktan kalktım ve Felix'i oradan uzaklaştırdım. Korkmuş gözüküyordu. O da yeni uyanmıştı ve kırık sesine şaşırmış olmalıydı. Ellerini tuttum güven vermek adına.
Hala buz gibiydi ve titriyordu.

"Felix? Ne oldu bebeğim?"

"Su içecektim bardak elimden kaydı."

"İyisin dimi bir şeyin yok?"

"İyiyim."

"Üşüyor musun peki?"

"Çok değil."

"Pekâlâ gel yatağa otur sen ben kahvaltı hazırlayayım bize tamam mı?"

"Bende yardım edeyim."

"Hayır canım sen dinlen."

"Bir şeyim yok hyun, iyiyim."

Gözlerime baktı inandırmak istercesine.

"Yok yok sen yat dinlen."

Tam gidecekken elimi tuttu.

"Hyun. İyiyim işte bak bir şeyim yok neden ısrar ediyorsun?"

"Off pekâlâ gel."

Yavaş hareketlerle yataktan çıktı ve yanıma geldi, elimi tuttu. Aşağı indik ve kahvaltı hazırlamaya başladık birlikte.

Sohbet ederek kahvaltımızı yaptık. Bulaşıkları kaldırmasına izin vermeyecektim artık dinlenmeliydi.

"Hadi Felix sen odaya geç ben burayı toparlayıp geleceğim yanına."

"Tamam hyuniem kolay gelsin sana."

"Sağol canım."

Hızla mutfağı topladım, çöpleri attım ve eve döndüm. Felix'in yanına adımladım.

Meleğim uyumuyordu, dışarıyı izliyordu. Ama ten rengi solmuştu, bembeyazdı ten rengi.

"Felix?"

İlk seslenişimde duymadı, bir şey düşünüyor olmalıydı.

"Felix, tatlım ben geldim."

Bu sefer kafasını bana çevirdi.

"Ah-

Öksürdü.

"Dalmışım. Yanıma gelsene."

Sesi kısılmıştı, ten rengi solmuştu, elleri soğuktu ve titriyordu. Korku bedenimi ele geçirmişti çoktan.

"Sevgilim sen iyi gözükmüyorsun. Gel hastaneye gidelim."

"Hastane mi? Hayır tatlım iyiyim ben."

Yanına gittim ve yüzünü avuçlarım içine aldım. Soğuktu işte buz gibiydi.

"Çok soğuksun felix."

"Sıcak bir duş alırsam bir şeyim kalmaz merak etme."

Denemekten zarar gelmezdi değil mi? Eğer daha kötü olursa hastaneye giderdik.

"Pekâlâ öyleyse, hadi kalk duş al vücudun ısınmalı."

"Tamam tamam."

Banyoya girdi, yaklaşık yirmi dakika sonra giyinmiş olarak yanıma geldi.

"Nasılsın şimdi?"

"İyiyim hyun, bir şeyim yoktu zaten fazla paranoyaksın."

"Sesin kısık hâlâ."