Sil Bastan Yeni Bir Hayat

Her Nefeste Ölmek

Anahtarimla kapıyi aciyorum.Kilitli kapinin anahtarını her döndürdüğümde diğer elimle kendimi tutuyorum.Ağlarken çıkardığım o iğrenç hönkürme apartmanda yankılanırken kendimi sıkıyorum.Nefesim kesiliyor.Sanırım nefesin bir önemi yok.Nefes alan bir ölüyüm ben.Aldigi her nefeste daha da çok yaşaması gerekirken biraz daha eriyen bir insan.Kapı acildi ve gri parlak cantami zorla gozumde tuttugum o gözyaşıyla fırlattım.Sonra yine o iğrenç hönkürmemi yaptim.Kapiyi carptim.Hemen odaya girdim.Onume gelen şeyi tekmeledim.İyiki annem yoktu.Onuda üzecektim.O üzülmemeliydi.Hiç bir anne üzülmeyi haketmez.Annem aklima geldikce bile uzuluyordum.Zavalli kadin benim gibi bir evlada sahipti.Aldigim her nefeste kendimden nefret ettim.Hemen camı açtım.Tamı tamına 8.katta oturuyorduk.8.kat şuan intihar etsem belkide görünmeyecek kadar yüksektim.Bulutlar kadar özgür olmalıydım.Kuşları seyredip oksijeni içime doldurup sevinmem ve halime şükretmem gerekiyordu.Çünkü güzel bir evimiz vardı.Güzel bir gardirobum vardi.Açlıktan ölmüyorum.Yuzum ve fizigim guzel.Ülkemizde savaş yok.Ama ben...Dedim ya her nefeste kendimi bitiriyorum.Her nefeste kendimden nefret ediyorum.Daha da ediyorum.Sanki ben boyle bir hayatı haketmiyorum gibime geliyor.Böyle bir anneyi,böyle bir ablayı,ikizim onlarin hayati mükemmel gibi.Ya ben 10 yıl sonra tanimayacagim bir şerefsiz için hastalandim deyip okuldan erken geliyorum.Halbuki seneye hayatimi degistirecek bir sinava girecegim.Universite sinavi ama ben hala ask acisi cekiyorum.Sag ayagimi cevik bir sekilde camdan sarkittim.Igrenc sesimle honkurdum.Ciglik cigliga aglamaya basladim.Gozyaslarimla akan o 15 dakikayi hissedemiyordum bile.Sanki sanki...
-Ne yani Almila atlayacak misin?Sen ciddi misin kodumun salagi.
Kalin bir ses beni hayata döndürdü.Hemen arkami döndüm.Oradaydı.
-Eren! Diye bağırdım.
-Gel lan buraya,dedi gülümseyerek.Hemen koştum.Beni anlayan,butun sirlarimi anlatabildigim bir ikizim vardi bu hayatta.Hemen camdan sarkittigim ayagimi cikarip kostum.Ona sarıldim daha da cok ağlamaya başladım.Karşimda bir ayna vardı.Tiksinç bir şekilde baktim kendime.Eren anlamis olacak ki:
-Oo Almila yüzünden düşen bin rimel..dedi.Gulumsedim sadece.
-Git yüzünü yıka Almila.
Banyoya gittim.Aynada yüzümü inceledim.Suratım simsiyahtı.Ablamın sözünü dinlemeliydim.Hala sesi yankılanıyordu.
-Sen okula gidiyorsun ne bu makyaj ya!
Suratima bakmaya devam ettim.Masmavi gözlerim vardı.Hatırlarımda bir kere eski sevgilim Efe ile bir kavgaya karıştık.Efe beni öne atip:
-Sizi bu okyanusta bogarim lan.Yine gulumsedim.Onun adı aklıma gelince ilk kez gülümsedim.O hayatimi verecek kadar sevdigim erkek,o benim telefona canımın içi diye kaydettiğim herif daha dün bir kaşar icin beni birakti.Arkamdan laflar saydırdı.Aklıma geldikçe nefesim kesiliyordu.Suratıma suyu çarptikca daha da ağlıyordum.Yüzümü silip Eren'in yanına gittim.
-Aç mısin?
-Hayir.
-Açsindir sen.
-Ya degilim.Sen nasil erken ciktim.
-Müdür olanlari biliyormus.Senin agladigini ogrenince delirdim zaten.
-Ama ben hastayim diye ciktim.
-İyi adam iste daha ne istiyorsun?
Gülümsedim.
-Ben yarin bizim elemanlari toplar agzina sicarim onun sen merak etme.
Eleman dedi.Evet eleman dedi.O zaman dank etti.Bir tanecik arkadasim bile yoktu.Hepsi satti beni.Yine agladim.
-Git yat uyu istersen.
-Peki.
Hemen odaya gidip yataga uzandim.Yorgani kafama cekip gozlerimi kapattim.Sonrasi simsiyah bosluk.

ARKADAŞLAR BU İLK YAZIM UMARIM BEĞENİRSİNIZ...:Ddddd Medyada Almila var..