Chciałam Tylko Przeżyć - Apokalipsa Zombie

Rozdział 2

Po kilku miesiącach również i mojego tatę dopadły zombie. Straciłam całą moją rodzinę. Odczuwałam totalną pustkę. Strata najbliższych na własnych oczach to najgorsze uczucie jakiego może doznać człowiek. Mimo że minął już rok od rozpoczęcia apokalipsy, a mojego ojca te koszmarne stworzenia dopadły już dwa miesiące temu, to nadal było mi bardzo ciężko. Sama siedemnastolatka, w wielkim mieście Oklahoma City ukrywająca się przed chcącymi zjeść jej mózg zombie jest bardzo złym połączeniem. Ból po stracie rodziny potęgowało poleganie od teraz tylko na sobie, do czego było trudno przywyknąć.

Pewnego dnia obudziłam się wczesnym rankiem. Tak wczesnym, że słońce jeszcze nie zdążyło do końca wstać, a niebo było jeszcze nieco ciemne. Za oknem znajdowała się jeszcze poranna mżawka oraz mgła zasłaniająca ulice w oddali. Podniosłam się, spojrzałam w lustro, poprawiłam swoje ciemne i krótkie włosy, przetarłam ciemnozielone oczy i wyszłam z kolejnego już opuszczonego domu. Ruszyłam w stronę starego i zniszczonego supermarketu, w którym już od kilku dni znajdowałam coś nowego do jedzenia. Możecie mi wierzyć lub nie, ale te płatki owsiane są naprawdę niebiańskie. Kiedy szłam do supermarketu, zauważyłam w oddali sklep zabity dechami. Niemal natychmiast zapomniałam o tym budynku, lecz coś skłoniło mnie, aby spojrzeć na jeszcze raz. Przez jego górne małe okienka można było zauważyć zapalone światło. W tym momencie kompletnie zamarłam. Działające światło? Jak to w ogóle możliwe? Po chwili zastanowienia ruszyłam w stronę sklepu. Nigdy bym sobie nie odpuściła gdybym nie sprawdziła o co chodzi. Kiedy powolnym i cichym krokiem zbliżyłam się do sklepu usłyszałam cichą dyskusję. Podeszłam do drzwi i w tej samej chwili głosy ucichły. Niepewnie, ale zapukałam. Było to bardzo dziwne uczucie. W zasadzie nie wiedziałam czego się spodziewać. Może to są mordercy albo jacyś chorzy psychicznie ludzie? Albo... myśli te przerwał mi odgłos pociągnięcia za klamkę. Po sekundzie drzwi były już otwarte.