Beta /Taekook

14

İyi okumalar 💜

* 2 ay sonra ( Bebek 9 aylık)

Huh! Doğum yaklaşmıştı ve sağolsun bizimkiler beni hiç yanlız bırakmıyordu.

Geçenlerde canım kimchi gibi basit bir şey istemişti ve Taehyung saatlerce bulamamıştı. Yani gecenin üçünde canım istediyse ve evde kalmamışsa bu benim suçum muydu?

Bugün biraz sancım vardı ve refakatçim de Yuri'ydi. Taehyung Yuri'den eskisi kadar nefret etmiyordu. Düştüğüm günden sonra biraz yumuşamıştı.

Karnıma giren ani sancıyla yüzümü buruşturdum.

"İyi misin?" dedi hemen yanımdaki Yuri.

"İyiyim, sancım var biraz. Tae-Moo çıkmak istiyor sanırım artık." dedim dalga geçmeye devam ederek.

"Hastahaneye gidelim mi?" dedi endişeyle.

"Yok yok" dedim yeni bir sancı girerken.

"Daha kötü olursam gideriz." dedim.

*

Daha kötü olmuştum. Sancılarım her geçen dakika artmıştı. Bizde hastahaneye gelmiştik. Doktor doğumun başladığını beni hemen ameliyata almaları gerektiğini söylemişti.

Taehyung'u aramıştım ama açmamıştı. Ağlamamak için zor duruyordum. Hemşireler beni hazırlamıştı.

"Lütfen kocamı tekrar aramama izn verin." dedim.

"Bay Kim. Anlıyoruz ama doğuma girmeniz gerekiyor. Biz bekleriz ama bebek beklemez." dedi. Taehyung'un isminin yazılı olduğu ekrana tekrar tıkladım. Hat düşerken telefonu hemşireye verdim.

Doğuma girerken kapının önünde endişeyle bekleyen Yuri'yi gördüm.

" Endişelenme. Hemen bitecek. " dedim onu sakinleştirmek için. Kafasını salladı.

Taehyung'un ağzına sıçacaktım geldiği zaman.

*

Sarhoş gibi uyandığım yatakta elimi karnıma attım. Artık o kadar şiş olmayan karnımla paniğe kapılırken elimin üzerine kapanan elle o tarafa döndüm.

" Bebeğimiz orada." dedi başıyla diğer yanımı işaret ederken. O tarafa döndüğümde küçücük bebek çipil çipil bana bakıyordu.

"Tae-Moo." dedim kısık bir sesle.

Taehyung ayağa kalkıp onu kucağıma verdi. Tanrım! O çok şirindi. Tıpkı Taehyung'a benziyordu.

İçeriye diğerleri de daldığında başımı Tae-Moo 'dan kaldırıp bizimkilere baktım.

"Hiii Jungkook bu çok tatlı." dedi dibime giren Yoongi.

"Doğura doğura deltanın küçük versiyonunu doğurmuş." dedi Jimin.

"Memnuiyetsiz pislik." dedim.

Kahkaha atarken. "Tebrik ederim dostum." dedi Taehyung'a bakarak.

"Ne zaman dost oldunuz siz." diye çemkirdim.

"Sen kıçını devirip yatarken."

Küçük odada kahkaha tufanı yaşanırken. Bende gülmeye başladım.

* 1 hafta sonra

Bir kaç gün hastanede kalıp eve gelmiştik. Tae-Moo uslu bir çocuktu, şimdilik. Günün çoğu uyuyordu. Bize de zorluk çıkartmıyordu. Açıkçası işimize geliyordu bu durum. Uzun zamandır ayrı kalan Vücütlarımız birbirine doyma fırsatı bulmuştu.

Ağlayan Tae-Moo ile yattığım yerden kalktım. Odasına girdiğimde beşikte ağlayan oğlumu kucağıma aldım. Acıkmış olmalıydı.

"Acıktı mı benim oğlum. Mama mı yiyecekmiş Tae-Moo." dedim mutfağa girerken. Küçük bir kaba mamasını yapıp onu kucağımda yan yatırdım.

Mamasını yedirip gazını çıkarmıştım. Yavaşça kucağımda uykuya dalarken oğlumun küçük yüzüne baktım.

Gerçekten Taehyung'a benziyordu. Tanrı duamı duymuş olmalıydı.

*

"Sessiz ol." dedi.

"Nasıl sessiz olabilirim." dedim. İçime tekrar bir vuruş yaptığında çığlık atmamak için yastığı ısırdım.

Eğer küçük bir bebeğiniz varsa şevişmek bir zevk değil işkenceye dönüyordu. Her an duyup ağlama korkusuyla sessiz sessiz yapmaya çalışıyordunuz. Eğer kocanız benimki kadar haşmetliyse sessiz olmanız oldukça zordu.

Hareketleri iyice hızlanırken sona yaklaşmak üzereydim. Hızlı nefesler alıp verirken bebek telsizinden yükselen ağlamayla o tarafa baktım.

"Çık, Tae-Moo ağlıyor." dedim.

"Offff." deyip içimden çıktı. O kendini çekmeye başlarken ben altıma bir şey geçirip Tae-Moo'nun yanına gittim.

"Ağlama oğlum. Buradayım." dedim onu kucağıma alırken.

Kucağımda onu pışpışlarken Taehyung geldi.

"Sen git ben bakarım Tae-moo ya." dedi onu kucağımda alırken. Dudaklarına bir öpücük komdurup odadan çıktım.

*

Bitti.

Okuyan herkese teşekkür ederim 💜

Bu bölüm yazdığım en kısa bölümdü farkındayım. Kusura bakmayın lütfen. Diğer bölüm final olduğu için çok uzatmak istemedim.