ASENA

Zaman

İyi okumalarr <33

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınn.

Bilgilendirme; Kalın yazılar işaret diliyle konuşuluyor arkadaşlar

_________________________

Bazı masalların kahramanları olmaz zaten her insan da bir masalın içinde yaşamaz ve aklınızda bulunsun hiçbir masalın sonu iyi bitmez

Ben uzun zamanlar boyunca masallarda olduğumu sanan salak bir kızdım artık masallarda olmadığımı biliyordum ama bu biraz acıtıyordu.

Koşmam lazımdı.

Koşarsam kaburgalarım ve kemiklerim ağrırdı.

Olsundu.

Buradan kaçmalıydım.

Bu rüyadan.

Kulaklarım çınlıyor, bu saçma rüyadan çıkmak isteyen bedenim zangır zangır titriyordu.

Kulaklarımı ellerimle sıkıca kapamak ve bazı şeyleri unutmak istedim. Unutamadım yaralarım çoktan unutamayacak kadar derine inmişlerdi çünkü.

Derine inen yaralar giderdi uzaklara,  bazen sonunda yara yok oldu derdiniz ama bir konu olduğunda izi olmayan derine inmiş bedenine işlemiş yaralar acıtırdı insanın canını.

İnsanlar giderdi.

İnsanlar gider ama terkedişleri kalırdı daima.

Verdiği acılar hasarlar kalırdı daima.

Umutları yok eder kötü insanlar.

İlk katlettikleri belkide umutlardır.

Bir çocuğa uçurtmasının hiç uçmayacağını söylemek.

Ya da

Gece gökyüzüne bakıp yıldızlara hiç ışıldamadıklarını söylemek suç sayılmazmıydı.

Bir insanın sadece bedeninimi öldürmek zorundaydı bir katil ruhlarını öldüremezmiydi.

O benim ruhumun katiliydi.

Kara gözleri olan adam katildi.

Babam katildi.

Kara kapkara gözleri olan adam gitti.

Babam.

Gitti.

Annem.

Gidecek.

Dedi içimdeki ses, kulaklarımı sonsuza kadar kapatıp bu saçma rüyadan uyanmak istedim.

(Asena'dan)

Göz kapaklarıma ağır metaller bağlanıp takılmış gibi hissediyordum saniyeler öncesinde gördüğüm rüya kalbimin daha hızlı atmasına rüyamdan uyanmama sebep olmuştu.

Kendimi iyi hissetmiyordum ben uzun zamandır hissedemiyordum bile.

Gözlerime bağlanmış ağırlıkları umursamadan göz kapaklarımı açmaya çalıştım.

Yavaş yavaş açtığımda beyaz bembeyaz bir ışıkla karşılaştım
Sonunda öldüm desemde ölmediğimi anlamam birkaç dakikamı aldı.

Serçe parmağımda bir dokunuş hissetmemle kafamı hafifçe sol tarafıma çevirdiğimde gözlerim gördüğüm uyuyan beden ile şaşkınlıkla açıldı.

(Yazar'dan)

Asena uyandığında sol yanında kafasını yatağa koymuş serçe parmağını tutan adamı gördüğünde şaşıramadı bile sakinleştirici etkisi altındaydı zaten şaşırması pek beklenemezdi.

Annesinin son zamanlarında yanında duran, eve hırsız girdiğinde annesini teselli etmeye gelen Alparslan'ı görünce birşeyleri çoktan anlamıştı.

Annesinin bahsettiği adam buydu sol tarafında uyuyan ve kendisinin serçe parmağını tutan bu adam annesinin bahsettiği o adamdı.

İçinde ki kalbi kırık yaralı çocuk konuştu ya oda onun gibiyse bizi korkutursa lütfen korkutmasın biz daha fazla korkmayalım.

Asena içinden geçen , küçük kız çocuğun sesini zihninde canlandırınca hiç gerek olmamasına rağmen kendisinden utandı içinde baba sevgisine aç küçük çocuk bu adamı çoktan kabul etmiş hatta bu adamın kendisine iyi davranmasını istemeye başlamıştı.

Bunu kendisinin anlaması ne kadar sürecekti bu iş ise tamamen zamana bağlıydı.

Birbirlerine alışmaya çalışırken olacakların Asena'yı üzmemesini istedi Asena'nın kalbindeki çocuk.

Aslında uzun zaman önce susmuştu. O zamanlarda Asena içindeki küçük çocuğun öldüğünü ,gittiğini sansada küçük çocuk sadece susmuştu anlatmaya çalışmaktan ve anlaşılmamaktan yorulan küçük çocuğun tek yaptığı susmak olmuştu.

Alparslan Asena'nın kalbine girip bu küçük  kız çocuğunu önce konuşturup sonra koşturmaya ardından gülebilen güzel bir çocuğa çevirebilecek miydi bunu gösterecek tek şey ise zamandı.

Küçük Asena fark etmeden ilk dileğini Allah'tan diledi.

"Lütfen sevileyim."

Sevilmek onunda hakkıydı bazı dualar kabul olmazdı duanın kabul olup olmadığını gösterecek. Tek şey ise yine zamandı.

Zaman ne çok şey gösterebilirmiş insana dedi küçük kız. Zamanın ona neler göstereceğini bilmeden.