၇၀ခုနှစ်များတွင် ကလေးများပြုစုပျိုးထောင်ခြင်း [ဘာသာပြန်]

CH-13

[UNICODE]

ချင်းရို့သည် အနုပညာအဖွဲ့ဆီသို့ ပြန်လာခဲ့သည်။

ကျိုးမိန်လန်၊ လော့ပေပေနှင့် တခြားသူတွေက သူမရဲ့ နီရဲရောင်ရမ်းနေတဲ့ မျက်လုံးတွေကို တွေ့လိုက်သည့်အခါ သူတို့စိတ်ထဲမှာ ချက်ချင်း ရယ်မောလိုက်ကြ၏။

ဒီတပ်မတော်အရာရှိက ဘယ်လောက်ရက်စက်တတ်မှန်း သူတို့မသိကြပေမယ့် ငရုတ်သီးလေးကိုတောင် သူက ဆူပူခဲ့ပြီး ငိုအောင်လုပ်နိုင်တာပဲဟ။

ချင်းရို့ကရော? တပ်မတော်အရာရှိနဲ့ ပြဿနာတက်ခဲ့တာများလား?

သူတို့ သိချင်နေကြပြီး အဲ့ဒီမြင်ကွင်းတွေကို သူတို့မျက်စိနဲ့ မြင်ချင်နေခဲ့ကြ၏။

ချင်းရို့က လုယန်အကြောင်း သူတို့ကိုမပြောတော့ဘဲ ဒါရိုက်တာစွင်းဆီကို တိုက်ရိုက်သွားလိုက်သည်။ ဒါရိုက်တာစွင်းက သူမရဲ့မျက်လုံးတွေကို မြင်လိုက်ရသည်နှင့် တုန်လှုပ်သွားရလျက်။

သို့ပေတည့် သူမက အခြေအနေကို မေးမြန်းခဲ့ပါသေးသည်။

ထိုအခါ ချင်းရို့က ခေါင်းငုံ့ပြီး ရှက်ရွံ့စွာ ခေါင်းညိတ်၍ "အရာရှိက လူကောင်းတစ်ယောက်ပါ"

သူမက ဒီလိုမျိုးမရေရာစကားတွေကိုသာ တမင်တကာ ပြောခဲ့သည်။

သူမ ငြင်းဆိုချင်ရင်တောင်မှ ဒါက သူမဘက်မှ ငြင်းဆန်တာမျိုး မဖြစ်သင့်ဘူးလေ။ လုယန်က တစ်ဖက်သတ်ငြင်းဆန်နေသရွေ့ သူမကလည်း သူ့ကို နှောင့်ယှက်မှာမဟုတ်ပါဘူးနော်။

ဒါရိုက်တာစွင်းက ခေါင်းညိတ်၍ အဆုံးသတ်ကို နားလည်သွားခဲ့သည်။ သူမက နောက်ထပ် မေးခွန်းတွေ မမေးတော့ဘဲ ချင်းရို့ကို ပြန်လွှတ်လိုက်တော့သည်။

သူတို့ဖုန်းဆက်မေးကြသည့်အခါ ဒါရိုက်တာစွင်းသည် လုယန်ဟာ အရမ်းကောင်းပါတယ်လို့ ချင်းရို့ပြောထားသည့်အတိုင်း အမှန်အတိုင်းသာဖြေလိုက်ပြီး ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘဲ ဖုန်းချခဲ့သည်။

ချင်းရို့က ရေချိုးပြီး ထိုည၌ သက်တောင့်သက်သာရှိစွာ အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ ပြီးသွားပြီလို့ သူမထင်ခဲ့ပေမယ့် တတိယမြောက်နေ့လည်ခင်းမှာ ဒါရိုက်တာစွင်းက သူမကို ခေါ်လေ၏။