၇၀ခုနှစ်များတွင် ကလေးများပြုစုပျိုးထောင်ခြင်း [ဘာသာပြန်]

Ch-123

Unicode

ချင်းရို့ ကလေးမွေးပြီးသွားပြီဖြစ်ရာ သူမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လည်း ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာသလို ကိုယ်အလေးချိန်လည်း အများကြီးမတက်လာခဲ့ပေ။ မီးတွင်းကာလပြီးနောက် ချင်းရို့ရဲ့ ပုံစံမှာ အရင်အတိုင်းနီးပါး ပြန်ဖြစ်လာခဲ့ပြီး သူမရဲ့ ရင်သားတွေကသာ နည်းနည်းပိုကြီးလာခဲ့သည်။

ကလေးနှစ်ယောက်ဟာ ဖြူဖွေးနူးညံ့ကာ ချစ်ဖို့ကောင်းကြပေမယ့် သူတို့လေးတွေက အမေဖြစ်သူကို အမြဲလိုလို တွယ်ကပ်နေတတ်ကြ၏။ သူတို့အဖေပြန်လာရင်တော့ သူတို့အဖေဆီမှာ ကပ်နေပေလိမ့်မည်။ နှစ်ယောက်စလုံးက ငိုတာတွေ၊ ဒုက္ခပေးတာတွေ မလုပ်ကြပေ။

ချင်းရို့က သူတို့လေးတွေအတွက် နို့တိုက်ကျွေးတဲ့အချိန်ကို သေချာစီစဥ်ထားရာ ဘေဘီလေးနှစ်ယောက်ဟာလည်း အတော်လေးပူးပေါင်းဆောင်ရွက်တတ်ကြလေ၏။

ဖြစ်နိုင်တာကတော့ သူတို့လေးတွေဟာ လုမိသားစုဝင်ကလေးတွေဖြစ်ကြတာမို့အကျင့်စာရိတ္တကောင်းပြီး ဆိတ်ဆိတ်နေတတ်ကြတာပဲဖြစ်မယ်။

ညီအကိုနှစ်ယောက်က အတူတူပွေ့ဖက်တိုးဝှေ့နေကြရင်း ဗလုံးဗထွေးတွေပြောနေတတ်ပြီး တွန်းထိုးနေကြရာ အလွန်ချစ်စဖွယ်ကောင်းနေလျက်။ အမြွှာလေးတွေက အတော်လေးရုပ်ဆင်ကြသည်ပင်။

ချင်းရို့အတွက်မူ အမြွှာရှိတာက တော်တော်ကောင်းတယ်လို့ ထင်မြင်မိကာ ညီအကိုတွေ အတူတူဆော့ကစားနိုင်တယ်လို့ ခံစားရသည်ပင်။

ကလေးပိစိလေးတွေဟာ သူတို့ဘာသာ မလှည့်တတ်မပြုတတ်သေးတာကြောင့် ငါးဆားနယ်သေးသေးလေးတွေလိုမျိုး နေရာမှာပဲ လဲလျောင်းနေနိုင်ပြီး အများဆုံးကမှ ခုံးကြွနိုင်ကြလေသည်။

အတိတ်တုန်းက ချင်းရို့ ပန်ဒါပေါက်လေးတွေရဲ့ တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှုကို ကြည့်တဲ့အခါ မွေးမြူရေးသမားက ပန်ဒါပေါက်လေးတွေကို စားပွဲပေါ်မှာ ပြားပြားလေးတင်ထားတတ်တာကို တွေ့ခဲ့ဖူးပေသည်။

အခုလောလောဆယ်မှာ အမြွှာလေးတွေက သူတို့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်သေးသေးလေးကို ထောက်ပံ့နိုင်ဖို့ရာ ခြေလက်သေးသေးလေးတွေက အားနည်းနေပါသေးသည်။ သူတို့ပိုကြီးလာရင် အဆင်ပြေသွားမှာပဲလေ ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား...