Ch-122

729 104 0
                                    

Unicode

ချင်းရို့ မှန်မကြည့်တော့တာ တော်တော်ကြာသွားခဲ့ပြီ။ သူမရဲ့ ခေါင်းပေါ်မှာ ခေါင်းစည်းပုဝါတထည်ကို ၀တ်ဆင်ထားကာ ဆံပင်တွေအကုန်လုံးကို စုချည်ပြီး သိမ်းထားရသည်။ သူမက ရွာသူမလေးတစ်ဦးကဲ့သို့ဖြစ်နေကာ ဘယ်လိုအနံ့ရနေမလဲ သူမကိုယ်တိုင်တောင်မသိတော့။ သူမကတော့ ကျင့်သားရနေပြီဖြစ်တာကြောင့် အနံ့မရပေမယ့် တခြားလူတွေက အနံ့မရဘူးလို့ မဆိုလိုဘူးလေနော်။

ဒါကိုမြင်တော့ လုယန် ဘဝင်မကျစွာဖြင့် "ကိုယ့်မိန်းမကိုယ်နမ်းတာပဲ ဘာဖြစ်မှာမို့လဲကွာ?"

လုယန်က သူမကို နောက်ထပ်နမ်းရှိုက်လာတဲ့အခါ ချင်းရို့ ပြုံး၍ သူ့ကို အဝေးတွန်းလိုက်ပြီး "ရှင်လည်း နို့အနံ့ရနေပြီနော် ရှောင်လုရေ"

"ဒါတွေအားလုံးက မင်းနဲ့ မင်းရဲ့သားတွေကြောင့်ပဲလေ"

"သေစမ်း ကလေးတွေနိုးလာပြီ"

ဘေဘီလေးနှစ်ယောက်က မျက်လုံးလေးတွေဖွင့်ကာ သူတို့ရဲ့မိဘတွေကို စူးစမ်းစွာ ကြည့်နေတာကို ဇနီးမောင်နှံက တွေ့လိုက်ရ၏။ မိခင်ဝမ်းထဲမှာ သူတို့မိဘတွေရဲ့ အသံတွေကို အများကြီးကြားခဲ့ရလို့ ဖြစ်နိုင်လေရဲ့။ သူတို့လေးတွေက ချင်းရို့နှင့် လုယန်တို့ကို ကောင်းစွာသိနေကြ၏။

အနက်ရောင်စပျစ်သီးကြီးလို မျက်လုံးကြီးကြီးနှစ်စုံက လူတွေကို အံ့အားတကြီး စိုက်ကြည့်နေလျက်။

ဘေဘီလေးနှစ်ယောက်ကို တူညီတဲ့ချန်နယ်မှာ တပ်ဆင်ထားပုံရပြီး အကြီးလေးက ပေါတောတောလေးပြုံးလာရင် အငယ်လေးကလည်း ပေါတောတောပြုံးပြလာရောပဲ။

"လုယန် သူတို့လေးတွေ ရယ်နေတာကို ကြည့်ပါဦး"

"ပြိုင်ပွဲဝင်ဖက်ထုပ်လေးက ပိုပြီးချိုမြိန်အောင် ပြုံးတတ်တယ်တော်"

"ပြီးသွားပြီ၊ ကြည့်ပါဦး။ သူတို့လေးတွေ ကျွန်မပြောတာကို နားလည်နိုင်ကြတာလား? ပြိုင်ပွဲဝင်ကျိုးကျိုးကလည်း ပိုရယ်လာပြီနော်။ သူလေးက တောက်တောက်ပပကြီးကို ပြုံးနေရောပဲ"

...

ဘန်း! ဘန်း! ဘန်း!

တံခါးခေါက်သံကြားပြီးနောက် ကလေးငယ်လေးနှစ်ယောက်ရဲ့ ခေါင်းလေးနှစ်လုံးပေါ်လာလေ၏။ ထိုသူတို့မှာ ရှမင်ရှီးနှင့် ချန်ကျင်းရိတို့ပင်။

၇၀ခုနှစ်များတွင် ကလေးများပြုစုပျိုးထောင်ခြင်း [ဘာသာပြန်]Where stories live. Discover now