kayalıklar, choi taeyang

3

"hoş geldiniz!"

"hoş buldum."

"oh, taeyang! sözünü tuttun..."

"eh... evet..."

"ne alırsın?"

"şey, borcumu ödemek için... gelmiştim."

"borç?"

"dedin ya, borcumu ödemem gerektiğini."

"ah. doğrusu, onu bir daha geleceğinden emin olmak için söylemiştim. affet beni, olur mu?"

"..."

"hava güzel. bekle, şuradaki işimi halledeyim de dışarı çıkıp bir yürüyüş yapalım."

"pekâlâ."

***

"buraya gelmen zor oldu mu?"

"pek sayılmaz. 2 durak sürdü."

"ah, o zaman evin yakında!"

"uhm.. benim evim değil. joohyun noona ile kalıyorum."

"joohyun?"

"... ablam gibi bir şey."

"ailenle konuşmadığını söylemiştin."

"doğru, öyle söyledim değil mi..."

"..."

"..."

"bu joohyun kişisi, sana iyi davranıyor, değil mi taeyang?"

"..."

"taeyang..."

"..."

"buraya gel, sarıl bana. geçti, geçti."

"üzgünüm."

"gözlerime bak. üzgün olması gereken sen değilsin, anladın mı? çevrende sana zarar veren insanların ya da unsurların olması senin değersiz olduğun anlamına gelmez."

"ben... bunu biliyorum. biliyordum ya da. artık ne düşündüğümün bir önemi yok."

"neden öyle olsun? tabii ki senin ne düşündüğün önemli. bu senin hayatın, değil mi?"

"belki de öyle değildir, kira..."

"..."

"..."

"beni taklit et."

"..."

"işte böyle. derince bir nefes al, bırak rüzgar saçlarını dağıtsın."

"...sonra?"

"sonrası yok. rahatlamak için bu."

"..."

"daha iyi misin?"

"ben, teşekkür ederim kira. gördüğüm en güçlü insanlardan birisin."

"öyle olmam gerekiyordu. dünyada, özellikle bu koca şehirde seni yıkmaya çalışan çok. sana istediğini yaptırmak isteyen, üzerine basıp geçen... onların hepsine bir orta parmağı çekmen gerek. hatta dil çıkararak, böyle."

"..."

"seni güldürmeyi çok seviyorum."

"beni güldürmeni çok seviyorum."

***
eriyorum bu ikisinin hızı 😭