kayalıklar, choi taeyang

7

"....bu ne?"

"belli değil mi? fındıklı lokum."

"... bu süslü bir kutuda, elişi kağıdına sarılmış, tozlu küpler ne için?"

"pekâlâ, sen onu bu düz tanımınla mahvedene dek sana özür hediyemdi."

"oh."

"özür dilerim. sen bu kadar zor bir zamandan geçerken, yaşadıkların, hissettiklerin için sana öfkelenmemeliydim."

"hayır, buna hakkın vardı.."

"gerçekten, taeyang. sabırlı olmaya devam etmeli, destekleyici bir kız arkadaş olmalıydım. ama ben, duygularımın ön plana geçip bencil davranmama yol açt-"

"bir dakika, destekleyici bir ne?"

"..."

"destekleyici ne olmalıydın?"

"..."

"...gülme. dilim sürçmüş."

"bütün bunların senin için ne kadar zor olduğunu tahmin bile edemiyorum. yaşadığım, nefes aldığım her an sana teşekkür etmenin yeni yollarını arıyorum.  bu şartlar altında, senin benden özür dilemen düşünülemez bile."

"ama, taeyang... anlaman gereken şey şu: sen bunun bile çok daha fazlasını hak ediyorsun."

"..."

"her sabah saçlarında gezinen yumuşak parmaklarla uyandırmalı biri seni. ya da ne bileyim, sen en ufak bir moral bozukluğu yaşadığında aklından geçeni anlayan, senin iyi olduğundan emin olana dek seninle sohbet eden biri olmalı."

"..."

"ellerin tutulmalı, tenin pamuklara sarılmalı, gittiğin her yerde saygı ve sevgi el ele verip seni kucaklamalı. bunları herkes hak eder. ama senin özellikle hak ettiğini düşünüyorum."

"söylediklerini ikimizin birbirine yaptığını hayal etmekten başka bir şey düşünemediğim için, nasıl bir yanıt vermeliyim bilemiyorum."

"..."

***
heyecandan ölüyorum