Feeling pain (1D)

Chapter 6

Je kan het! Fluistert Harry. Trillend loop ik naar de deur.

Het is alweer 5 dagen geleden dat ik "het grote geheim" heb verteld. Harry had meteen een plan gemaakt. We zijn gister weer terug naar mijn woonplaats gegaan. Nu sta ik hier dan, voor mijn eigen huis.

Ik haal nog een keer diep adem, en druk dan op de bel. Als mijn moeder opendoet, ziet ze er vredig uit. Maar dat veranderd snel als ze mij ziet. Ik kijk naar achter, maar Harry staat er niet meer. Ik sta er alleen voor.

HOE DURF JE?! JE EIGEN MOEDER ACHTERLATEN! Ze pakt me vast en sleurt me mee naar binnen. De kamer ruikt naar sigarettenrook. M-m-mama... Begrijp het nou... I-ik wil hier weg. Ik woon bij iemand anders...

Pats.

Een klap op mijn wang.

EN WAAROM? WIL JE ZEGGEN DAT IK NIET GOED GENOEG VOOR JE BEN?

Ik blijf stil.

Dan voel ik een grote stomp in mijn maag. Ik wankel even, maar blijf toch staan.

Ik kijk om me heen. W-w-waar is Eline? Mam, waar is ze?

Ik kreeg het benauwd, en begon mijn kleine zusje te zoeken.

Mijn moeder liet zichzelf vallen in de stoel.

"Ze is dood."

Nog nooit heb ik zoveel pijn gevoeld als nu.

"Wat heb je haar aangedaan?"

Met die vraag stond mijn moeder weer woedend op.

IK HEB NIKS GEDAAN, HOOR JE DAT? IK HEB NIKS GEDAAN.

ZE IS OVERGEREDEN.

Ik kreeg een duw, en val met mijn hoofd tegen een kastje. Nog even voel ik aan mijn hoofd, en mijn hand zit onder het bloed.

Dan wordt alles zwaar. Ik hoor niks meer, ik zie niks meer.

Ik val. Ver weg.