Feeling pain (1D)

chapter 2

En 1,2,3, terug naar je positie! Ik sta aan de barre oefeningen te doen voor straks. Lucy, heb je het niet gehoord? Alle meisjes van 14 tot 16 naar zaal 5! Ik schik op uit mijn gedachten en haast me naar zaal 5. Daar staan alle meisjes op een rij. Volgende! Wordt er omgeroepen. Lucy Carrey! Dit is dan mijn moment. Maandenlang heb ik, vooral mijn moeder, naar dit moment geleefd. Ik mag laten zien wat ik kan. Een nieuw begin voor je toekomstige carriére, had mijn moeder gezegd. Alle ogen zie ik staren. Kan ik dit wel? Voorzichtig loop ik naar voren. De muziek start. Ik kijk rond, en zie nog steeds alle ogen kijken. Ook de ogen van mijn lerares. Ik was zo afgeleid dat ik vergeet te dansen. Oppeens ben ik er klaar mee. Klaar met dit, klaar met mijn moeder, thuis en school. Ik ren de zaal uit. Buiten word ik verblind door het zonlicht. Taxi! roep ik. Met tutu nog aan ren ik naar de taxi. In de taxi check ik mijn tas: mobiel, portomonee met creditcard, flesje water en een paar sneakers. Alles wat ik nodig heb. Ik doe mijn spitsen uit en mijn sneakers aan. Eenmaal aangekomen in het centrum van London besluit ik eerst kleding te kopen, en daarna opzoek naar een hotel. Ik kom uit bij een 5 sterren hotel. De kamer is prachting, met uitzicht op de London Eye. Ondertussen begin ik honger te krijgen en loop naar de eetzaal. Ik zie een lopend buffet, met de heerlijkste dingen. Ik schep heel mijn bord vol, wat nooit heeft gemogen. Daar word ik dik van, vindt mijn moeder. Dan kom ik bij de pizzabroodjes. Er ligt er nog één. Snel grijp ik naar het pizzabroodje, maar terwijl mijn hand het broodje pak voel ik een andere hand. Ik trek snel mijn hand op en kijk in de mooiste groene ogen die ik ooit heb gezien. De ogen van Harry Styles. Hello babe! Zegt hij.  We kunnen hem wel delen als je wilt? O-o-okee... stamel ik. Ik loop achter hem aan de eetzaal binnen. Ga zitten. Zegt hij. Ik ga tegenover hem zitten. Hij breekt het broodje doormidden, en geeft vervolgens de ene helft aan mij.

We hebben nog lang zitten praten, en hij weet nu meer van mij dan mijn eigen moeder, en zelfs vriendinnen. Maar dat mijn moeder mij mishandeld weet niemand. Ook Harry niet. Ik heb hem mijn nummer gegeven, en nu lig ik op mijn bed te wachten tot hij mij belt. Het duurt uren, en vervolgens begin ik me schuldig te voelen. Mijn zusje is nu alleen met mijn moeder, ze zal wel wat slagen hebben gekregen. *piep!* Een sms'je. - Morgen 7 uur mijn hotelkamer? xHarry - Ik straalde. Snel sms ik terug dat ik er zal zijn. Eindelijk iemand die wél geïnterresseert is in mij.