Chapter 30

356 13 1
                                    

Lucy pov

--------------

Mijn telefoon gaat over, en aan de andere kant hoor ik de stem van Michelle. Hey Lucy! Ik wilde je net bellen, zal ik naar je toe komen?

Ik hoor de bel, dus ik ren naar de deur om open te doen. Michelle heeft een grote kras op haar gezicht. Bezorgd vraag ik hoe dat komt. Mijn kat, mompelt ze. Je liegt, zeg ik. We gaan op de bank zitten en een traan rolt van haar gezicht. Ik haat mezelf! Ze legt haar hoofd in haar handen en zwijgt. Ik heb geen idee hoe ik haar moet troosten dus ik leg een arm over haar schouder. Heb je het zelf gedaan? Vraag ik. Ze knikt, en loopt naar de keuken. Ik hoor het water van de kraan stromen. Even later komt Michelle terug. Ze zucht en gaat weer zitten. Waarom belde je me eigenlijk? Oh... Ik wrijf met mijn handen over mijn benen. Ik wil vluchten, ga je mee? Ik zie dat Michelle mijn vraag niet had verwacht, maar toch knikt ze. Oke, zegt ze. Waarheen? Ik haal mijn schouders op.

We moeten hierheen, zegt Michelle. We staan samen midden op het vliegveld. Even later zitten we in het vliegtuig, ik bij het raam. Voordat ik het weet stijgt het vliegtuig op, en zijn wolken het enige wat ik nog kan zien. Weet je zeker dat je het wil? Ik knik, maar ik voel me er niet helemaal zeker over. Er is geen weg meer terug.

Ik ben nog nooit in Australië geweest! Roept Michelle uit. We rennen met onze koffers de grote hal uit, naar taxi's buiten het vliegveld. Het hotel is simpel, maar te doen. Ik spring op het bed, en Michelle volgt. Waar is die concerthal van je? Vraagt ze lachend. Zien we wel, zeg ik. We sluiten de deur van de hotelkamer en lopen naar buiten.

Feeling pain (1D)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu