Allah Kerim/ texting

Emir ve Helin

(Emirden)

Önümdeki çekirdekleri yerken Aşkı memnunun kaçıncı bölümüne geldiğimi unutmuştum. Zaman çok hızlı geçiyordu Ya da bölümler sarıyordu.

Şu an Helinle beraber atıştırıyorduk. Aynı zamanda da dizi izliyorduk. Bugün büyün günümüzü ona adamıştık. Mükemmeldi.

"Bu diziden ne anlıyorsun anlamıyorum. Kim kimle belli değil. Herkes herkesle." Diye çıkıştığımda Can. İki saattir o kadar dikkatli bir şekilde izliyordu ki diziyi hiç konuşmamıştı.

Ben de o yüzden onun varlığını unutmuştum. Keşke hatırlatmasaydı. "Senin hayatın gibi işte abi. İzle." Patlamış Mısırdan bir tane ağzına attı. "Canım benim ben bir kişiye bağlıyım. Başkasına bakar mıyım?"

Kaşlarımı çattım. "Kim lan o kız?" İlk önce bir durdu. "Biri yok. Lafın gelişi diye söyledim." Hiç inandırıcı gelmemişti ama sorgulamadım. Bana neydi?

"Bir yoksa bu senin hala çapkın bir birey olduğunu gösterir." Helin abisini sinir etmeye bayılıyordu. "Çapkın değilim ben. Kafanızda yanlış kodlamayın beni."

Bu çıkışının neden olduğunu anlamadım. Biz kafamızda başka türlü düşünsek ne olurdu sanki?  "Tamam en sevdiğine bağlı sensin abim. Şimdi mümkünse sus da kaldığımız yerden dizinizi izlemeye devam edelim."

Daha fazla bir şey demedi Can. Ardından eline telefonunu aldı ve bizden tamamen bağımsız bir hale geldi. "Sıkılmıyorsun değil mi Emir?" Diye sordu Helin diziyi başlatmadan önce.

Gülümsedim. "Sen varsan asla sıkılmam Helin." Gülümsedi ve omzuma yaslandı. "İğrençsiniz." Dedi Can bize bakmadan. Ona aldırmadan Helinin saçlarına ufak bir öpücük kondurdum.

İlk zamanlar çok karışsa da artık bizimle ilgilenmiyordu. Bunun sebebi beni sevmesi Ya da bana aşılması değildi bence. Helin öyle olduğunu düşünüyordu ama ben asla öyle düşünmüyordum.

Aniden Bananasıl alışabilirdi ki? Normalde aşka bizim yan yana durmamıza izin vermezdi. Hatta boksör olduğu için üzerimde bayağı farklı teknikler bile denerdi. Ama asla bizim beraber olmamıza  izin vermezdi.

Kesinlikle bunu engelleyen biri vardı. Ya da bir uğraş. Canı fazla sıkkındı. Çok durgundu bu aralar. Bilmediğimiz bir sevgilisi vardı ve bence ondan ayrılmıştı. Ya da aşık olmuştu.

Garip geliyordu kulağa ama Can aşık olmuş olabilirdi. Böyle bir durumla daha önce karşı karşıya gelmediği için de ne yapacağını bilmiyor olabilirdi.

Onu fazla takmadım. "Bebeğim ben tuvalete gidiyorum." Dedim ve ayağa kalktım. Ardından ona göz kırptım. O mesajı almıştı bence.

"Aynen bir de izin al istersen." Düye araya girdi Can. Umursamadım. Bunu haber vermemin tek bir sebebi vardı. Helin bunu gayet iyi biliyordu.

Salondan çıkıp tuvalete doğru yürüdüm. Tuvalete girmedim. Duvara yaslanıp Helini beklemeye başladım.

Kısa bir zaman sonra arkasına baka baka bana gelen bir adet Helin çıktı karşıma. Abisi geliyor mu diye bakıyordu. Onun bu halinden faydalanarak kolundan tuttum ve onu kendime çektim.

Ardından duvara yasladım. Boynuna ufak bir öpücük kondurdum. "Dur Emir. Abim görecek." Maalesef duramazdım. "Görürse görsün." Boynunu tekrar öptüm. "Çok özledim seni."

Tatlı bir mırıltı çıktı ağzından. Yüzümde bir gülümse oluştu. Dudaklarımı yanağına değdirdim ve uzunca bir süre geri çekilmedim.

Tekrar boynuna ilerlediğimde kafasını yukarı kaldırdı. Sıcak nefesim onun boynundan bana vurdu. Hissettim. O da hissetmiş olacak ki mırıltılı sesi tekrar geldi kulağıma.

"Abim olmasaydı keşke." Dedi fısıltıyla. "Lütfen bana abi deme." Dedim ger çekilirken. Bütün hevesim kaçmıştı. Onun adı bile uğursuzdu benim için. Kanım çekilmişti sanki.

"Tamam demiyorum." Dedi gülerek. Biliyordu. Ondan pek haz etmiyordum. Tabi o da benden pek haz etmezdi. Bilirdim.

"Eee" dedi beklentiyle. Bir şey yapmayacağımı anladığında bu sefer o  bir şey yapmaya karar verdi. Yakamdan tuttu ve dudaklarıma yapıştı.

Bu hamleyi asla beklemiyordum. Şaşkınlığımı atlatmam uzun sürmese de bu öpücüğü karşılıksız bırakmak imkansızdı.

Ellerimi beline yerleştirdiğimde o da ellerini boynumda gezdirdi. Onu kendime biraz daha yaklaştırdım. Öpüşünü hızlandırdım.

Onunla Tutkuyla öpüşürken bir ses duydum. Durup bakmak istedim ama Helin beni engelledi. Çok da umurumda değildi bu ses. Ama ya Cansa.

Şu an dünya yansa umurumda olmazdı. Helin beni öpmüştü. Bu hamle ilk defa ondan gelmişti. Bunu bitirmek bana düşmezdi. O yüzden hiçbir şey yapmadım.

Kapı kapanma sesi duyduğumda Helin durdu. Nefes nefese kalmıştık. Sıcak nefesi yüzüme vuruyordu. "Abim" dedi nefesini kontrol altına almaya çalışırken.

"Abim geldi. Bizi umursamadan odasına girdi." Kaşlarım havalandı. Bizi öpüşürken görüp nasıl bizi ayırmaya çalışmamıştı. "Bizi gördü mü?"

Başını hayır anlamında salladı. "Bakmadı bile." Bir dakika Helin Benimle öpüşürken nasıl bunları görmüştü? Özel güçleri falan mı vardı?

"Sen benimle gözün açık mı öpüşüyorsun?" Dedim şaşkınlıkla. "Hayır. Sadece sesi duyunca bakma ihtiyacı hissettim."

"İnanmıyorum sana." Dedim. "Öyle mi?" Dedi cilveyle hareket ederken. Her hareketinde bana değiyordu. "Öyle" dedim ona ayak uydururken.

"O zaman bak bakalım gözüm açık mıymış?" Onu hemen dinleyerek dudaklarına değirdim dudaklarımı. Öpmeye başladığımda gözü açıkmış ya da kapalıymış pek de umurumda değildi.

Yaklaşık dört dakikalık bir öpüşmeden sonra, evet öpüşürken hesaplamıştım, Helin benden ayrıldı. Hep de o ayrılıyordu. Zaten bana kalsa ben hiç ayrılmazdım ama öyle bir ihtimal yoktu.

"Seni seviyorum." Dedi fısıltıyla. Nefesini düzenlemeye çalışıyordu. Ben de aynı ses tonuyla "ben de" Dedim. Nefesimi düzelttim ve cümlemi tamamladım.

"Ben de seni seviyorum."

***

Bölüm bitti.