waterval ft 1D

parijs 12

toch wel weer inspiratie, gelukkig!!

--------

_pov julia_

toen we buiten stonden liet roy eindelijk mn pols los. ik keek er naar, helemaal rood. het deed pijn, maar ik durfde er niets van te zeggen. "julia, jij blijft bij niall uit de buurt, als ik jullie nog een keer samen zie ben ik bang dat er niet veel van hem over zal blijven." er kwam een snik uit mijn mond en liep achter roy aan die nog aan het tieren was, "wat denkt die jongen nou wel, zo maar even aan mijn vriendin komen. jeesses, wat is er mis met hem. daar gaat mijn status, gudverdumme." hij liep zo'n 3 meter voor me, ik liep er een beetje moedeloos achteraan. hij stak de weg over zonder te kijken, BAMM. ik keek op en zag roy op de grond liggen, rondom zijn hoofd allemaal bloed. er voor was een auto gestopt en werd er geschreeuwd. maar het enige wat ik zag was dat roy op de grond lag, ik hoorde op de achtergrond ambulances en ik voelde handen die me weg trokken van roy waar bij ik was neer geknield. de tranen stroomde over mijn wangen, mensen vroegen of ik hem kende maar het enige wat ik kon zeggen was "roy roy roy."

ik merkte dat ik in het ziekenhuis was en dat er iemand naast me zat op die irritante plastic stoeltjes. ik keek op en zag daar harry zitten. zonder me af te vragen wat hij daar deed vroeg ik hem, "het komt goed toch, Harry het komt toch goed?" de tranen liepen over mijn wangen. Harry legde troostend een arm om me heen en wreef over mijn boven arm, ik nestelde me tegen hem aan. en begroef mijn gezicht in zijn nek. roy, roy, roy dat was het enige waar ik aan kon denken. opeens werd ik geknuffeld en kreeg ik een kus op mijn wang, karlijn was naast me komen zitten. ook louis, liam en zayn waren er. "zijn jullie niet meer boos?" ik durfde het bijna niet te vragen. "we accepteren het, maar vrienden zijn er voor elkaar in goede en slechte tijden." antwoorde liam vaderlijk en de anderen stemde daarmee in.

toen kwam er een dokter de kamer uit lopen, "zijn jullie de vrienden van roy?" we knikten, "jullie kunnen nu naar hem toe, maar wij houden hem de komende 5 weken onder narcose. hij zal dus niet wakker worden." ik stond op en liep de kamer in, toen ik roy daar zo lijkbleek zag liggen kon ik mijn tranen niet meer binnen houden.

_pov harry_

op het moment dat julia roy daar zag liggen, begon ze in stilte te huilen. ik liep naar haar toe en trok haar tegen mij aan. ik kon haar niet huilend zien. toen draaide ze zich met een ruk om en liep naar buiten, waar de anderen nog stonden. "waar is niall?" vroeg ze. "die is nog thuis, die wilde niet mee." antwoorde louis. julia liep weg en ik rende haar achterna "julia wacht, ik breng je!"

toen we in de auto zaten die ik van mijn vader had gekregen werd er niet gepraat. toen we voor het appartement stonden sprong ze uit de auto, "harry niet mee gaan alsjeblieft ." toen rende ze de trap op. ik wilde mee, haar om helsen, haar troosten en vooral haar zoenen. maar ik beheerste me en liet haar gaan.

_pov niall_

ik hoorde iemand op de deur kloppen. ik keek snel in de spiegel naar mijn rood betraande ogen en deed toen open. daar stond julia, "niall niet schrikken mag ik even binnen komen." zei ze met een tranen verstikte stem. ik kon geen woord uit brengen dus ik knikte maar. ze pakte mijn hand en trok me mee naar de bank, ik wou me los trekken maar ik had er de kracht niet voor. toen we allebei op de bank zaten, zuchtte ik hoorbaar. "niall ik weet niet wat jij nu voelt of weet van roys toestand, maar hij is 5weken onder narcose en dan gaan ze kijken of hij nog kans heeft op een verder leven." ik haalde mijn schouders op, het kon me vrij weinig schelen wat er dan al wel niet allemaal met roy aan de hand was. ik keek op van mijn handen, wat ik beter niet had kunnen doen. ik keek recht in de grote doffe en vochtige ogen van julia. ze boog voor over en gaf me een snel kusje. "niall weet je nog het strandfeest? dat we danste op let her go van the passenger? weet je nog wat je zei daarna?"

vroeg ze me. "ja dat weet ik nog en ik weet ook dat dat gevoel bij mij nooit we is gegaan. maar bij jou is dat een ander verhaal, jij geeft niets meer om mij." zei ik bosig, "julia wil je asjeblieft weg gaan?" ze schudde haar hoofd. "nee niall ik ga niet weg, ik weet wat jij voelt en ik weet dat ik dat ook voel." ze keek me aan en drukte haar lippen stevig op de mijne, hier naar had ik zo lang verlangd.

-----______--------____-____-_-_-_-_---_-_-

heee votevotevote please!

en lees ook mijn andere verhaal 'het Einde'.

lots of love xxxx