Pleasured By The Twin Billionaires (UNDER REVISION)

CHAPTER NINE

I woke up but Vincent are not around, maybe he attended his classes right now. Marahan akong tumayo habang nakakapit sa sofa para suportahan ang sarili. Nananakit parin hanggang ngayon ang pagitan ng dalawang hita ko.

Muli na naman akong napangiwi dahil sa biglang pananakit ng pagitan ng dalawang hita ko. It feels like, it has a wound. Marahas kong kinagat ang labi habang pilit na tumatayo. I wasn't prepared that I will be like this, after those thing happened between Vincent and I. Sunod-sunod naman akong napahinga ng malalim habang nakapikit na tumatayo.

Paikaika akong nag-lalakad palabas ng office ni Vincent. Pupuntahan ko muna si lola at para makapag pahinga na rin kahit kakagising ko palang ay feeling ko'y pagod na pagod parin ako. Kaliwa't kanan ang tingin ko habang lumalabas ng opisina ni Vincent tinatantiya na baka maymakakita sa'kin.

I finally lost it the most important thing I have. My dignity, my Virginity. I managed to walk normal paglabas ko ng office ni Vincent. I act like nothing happened and normal while walking. Kahit kumikirot ang pagitan ng dalawang hita ko'y pinilit ko paring maglakad ng normal at parang walang kahit na anong iniindang sakit na namumutahi sa pagitan ng aking dalawang mga hita.

I didn't put my presence in my afternoon classes today, though I really can't attend. Dumiretsyo nalang ako kay lola, para bisitahin ito.

Napabuntong hininga na lang ako ng dahan-dahan kong buksan ang pinto ng kwarto ni lola. Malaki pa pala ang problema ko nadagdagan pa. How I am going to say it to lola that I already lost it? Maybe I should shut up my mouth for a while.

Bumungad sa akin si lola na pinapakain ng nurse na nagbabantay dito. "Oh, kumusta na ang aking apo?" malambing na tanong ni lola. Lumapit ako kay lola at kinuha ang pagkain na hawak ng nurse. "Ako na po ang magpapakain kay lola." ani ko at ibinigay naman ito ng nurse.

Ngumiti ako kay lola. "Ayos lang naman po ako lola, kayo po kumusta na ang pakiramdam niyo?" saad ko at sinubuan si lola. I smiled bitterly ang dami ko ng kasalanan kay lola. Lalo na sa pagsisinungaling. H
I hope lola can forgive me.

"Maayos naman na ang kalagayan ko, kailan ba tayo makakauwi sa bahay?" tanong ni lola. Hanggang ngayon pala'y hindi parin natutugis ang gumawa nito kay lola at ang nagnakaw sa bahay.

"Dito po muna kayo hanggang sa tuluyang gumaling ang mga sugat niyo." sagot ko habang hinahalo ang pagkain ni lola.

"Mag kano naba ang babayaran natin sa Hospital? Baka malaki na iyan lalo na kapag nagtagal pa tayo rito ng matagal." hindi ko naman magawang masagot kaagad ang tanong ni lola. Kaya, sandali muna akong napatitig sa hinahalo kong pagkain ni lola bago tuluyang makapagsalita at makapag-isip ng maisasagot kay lola.

"Wag po kayong mag alala, la. Maliit lang po ang babayaran natin nakausap kona po ang may-ari ng Hospital at sinabi niya pong siya na raw po ang bahala sa mga babayaran." pagsisinungaling ko kahit na labas sa aking kalooban. . Ayokong ma-stress si lola at mag pumilit na lumabas ng hospital kahit hindi pa maayos ang kalagayan nito.

"Mabuti naman, kay bait pala ng may-ari ng hospital na ito. Maraming salamat kamo sa kaniya." ani ni lola habang nakangiti sa galak. Hindi ko naman magawang tumingin kay lola habang nakangiti ito, dahil ang dahilan ng kaniyang ngiti at ang bunga ng aking kasinungalingan.

"Ubusin mo na la ang pagkain mo, pagtapos nito'y kailangan mong inumin ang gamot mo para makapagpahinga kana." tumango naman si lola saka muling kumain.

Nagpalaam ako kay lola na may pupuntahan lang ako sa baba pagtapos kong painomin ito ng kaniyang gamot. Sinabihan ko na rin si lola na magpahinga na. Lumabas ako ng pinto at lumingon sa kaliwa't kanan. Nag lakad-lakad ako sa hallway para I relax ang sarili. Nawala ang kirot ng hiyas ko dahil sa patong-patong na problema ang kinakaharap ko.