Part 3
"ဒါဘယ္ကျပန္လာတာလည္းသားငယ္ "
ယိုင္နဲေနေသာေျခေထာက္မ်ားျဖင့္အိမ္ျပန္လာခဲ့ခ်ိန္
အိမ္တြင္းရွိ ဧည္ခန္းထဲကေမေမဟာ
ေလသံေအးေအးျဖင့္ေမးလာေသာစကားမ်ားကိုအာ႐ုံမရ
မ်က္လုံးေသမ်ားျဖင့္ ၾကမ္းျပင္ကိုသာစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။
"ေမေမ က်ေနာ့္ကိုခ်စ္ရဲ႕လား"
"ဘယ္လိုေမးလိုက္တာလည္းသားငယ္ရယ္ ေမေမခ်စ္တာေပါ့
ခ်စ္လြန္းလို႔လည္းေမေမ့မွာသားငယ္အတြက္အကုန္လုပ္ေပးခဲ့တာ"
"က်ေနာ္လည္း သမီးေလးကိုသိပ္ခ်စ္တာေမေမ ရင္ထဲကေနကိုခ်စ္တာ
ခုေတာ့သမီးေလးဆုံးၿပီလို႔သိရတုန္းကရင္ကြဲမတတ္ခံစားခဲ့ရတယ္
ေမာင္နဲ႔သမီးေလးတူတူရွိေနတယ္ဆိုတာသိရတုန္းကက်ေနာ္ က်ေနာ္ သိပ္ေပ်ာ္ခဲ့တာ
ဒါေပမယသမီးေလးကိုအေဝးကပဲၾကည့္ေနရတာေလးနဲ႔ပဲေက်နပ္ေနရတဲ့က်ေနာ္ကေပ်ာ္ေနတယ္ထင္လားေမေမ က်ေနာ္ ရယ္ေမာင္ရယ္သမီးေလးရယ္နဲ႔ဒီတိုင္း႐ိုးရွင္းၿပီေပ်ာ္႐ႊင္တဲ့မိသားစုဘဝေလးကိုပဲလိုခ်င္တာပါ ဘာလို႔လည္း ေမေမဘာလို႔အဲ့လိုေတြလုပ္ရတာလည္း"
"ေမေမကသားငယ္ရဲ႕ဘဝအတြက္ပါ"
"ေတာင္းဆိုခဲ့ဖူးလို႔လား ခုလို ေတြေနရလို႔က်ေနာ္ေပ်ာ္တယ္လို႔ေမေမထင္ေနလား"
"သားငယ္"
"က်ေနာ္ ကိုၾကည့္ပါဦး က်ေနာ့္ဘဝကဘာမွမရွိေတာ့သလိုပဲ စုတ္ျပတ္ေနတာကို
ၾကည့္စမ္းပါေမေမရဲ႕ ဟင့္ ~~ဟင့္"
ဘတ္ဟြၽန္းၾကမ္းျပင္တြင္ေခြေခြေလးသာထိုင္ငိုေနမိေတာ့သည္။
အေမဖစ္သူမွာလည္း သားဖစ္သူနားထိုင္ဘတ္ဟြၽန္းကိုေပြ႕ဖက္ထားေပးခဲ့သည္။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ေမာင္နဲ႔မေဝးပါရေစနဲ႔
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ေမာင္ က်ေနာ္...က်ေနာ္ ေမေမနဲ႔ဆက္မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး
သားမိုက္လို႔သတ္မွတ္လည္း က်ေနာ့္ ဘက္ကဘာမွမေျပာေတာ့ပါဘူး
ဒီတစ္ခါေတာ့ ေမာင့္ဘက္ကိုျပန္ၾကည့္ရေတာ့မယ္ ေမေမခြင့္လြတ္ပါ"
"မဟုတ္ဘူး သားငယ္ အဲ့လိုလုပ္လို႔မရဘူး ေမေမ့မွာသားငယ္ေလးပဲရွိတာ
မလုပ္ပါနဲ႔ "
YOU ARE READING
မောင်~
Fanfic"လွန်ခဲ့တဲ့6နှစ်ကလို ပျောက်ကွယ်သွားစမ်းပါ" "ဘယ်ကစမှားခဲ့လည်းမသိပေမယ့် အနည်းဆုံးတော့ ဟျွန်းတို့ချစ်ခဲ့ကြတယ်မလားမောင်" "အေး ချစ်လွန်းလို့မင်းမှားခဲ့တဲ့အမှားကိုခွင့်မလွတ်နိုင်ဘူး"
