មួយអាទិត្យកន្លងផុតទៅ ជុងហ្គុកនឹងថេហ្យុងពួកគេទាំជុងហ្គុកនាយក៏បន្តផ្លំសក់ឲ្យរាងតូចរហូតដល់ស្ងួត ទេីបលេីកបីថេយ៍ទៅអង្គុយលេីពូក ដេីម្បីកុំឲ្យគេមានអារម្មណ៍ថាកាន់តែឈឺ
គ្រឹងៗ សម្លេងចុងកណ្តឹងខាងមុខទ្វារបន្ទប់
ទេីបតម្រូវឲ្យ ជុងហ្គុកឈានជេីងដេីម្បីទៅបេីកទ្វា..
« តេីអ្នកណាមករកអីមែនទេ?» ថេយ៍
« ដេកទៅ » ជុងហ្គុកក៏វាឡេីងទៅលេីពូក
«ហា៎ស ថា ថាមិច » ថេយ៍មានអារម្មណ៍មិនស្រួលខ្លាចថារាងក្រាស់នឹងធ្វេីរឿងដូចពីយប់នោះមកកាន់ខ្លួនទៀត
«ដេកទៅ យេីងមិនធ្វេីអីឯងទេ ព្រោះយេីងគ្មានអារម្មណ៍ជាមួយមនុស្សស្លេកស្លាំងនោះទេ »
ជុងហ្គុបានត្រឹមតែនិយាយប៉ុណ្ណោះ ព្រោះថារាងកាយរបស់ថេហ្យុងគឺតែងតែទាក់ទាញនាយគ្រប់ពេល ប៉ុន្តែអាណិតទេីបមិនចង់ធ្វេីបាបគេទៀត
ថេយ៍ក៏ព្រមគេងតាមបញ្ជារបស់ប្រុសផ្តាច់ការម្នាក់នេះ ព្រោះខ្លាចថាគេនឹងខឹងខ្លួនទៀត
«កន្ថែកជេីងឲ្យធំ »
« តែ...»
«លឿន...» លឺសម្លេងគំហកបែបនេះថេយ៍ក៏ព្រមធ្វេីតាម ទាំងខាំបបូរមាត់ស្ទេីតែដាច់រលាត់
« អា៎ស ឈឺណាស់ » ថេយ៍ខាំមាត់ថ្ងូរតាមជេីងធ្មេញ
មួយសន្ទុះក្រោយរាងក្រាស់ក៏បានលាបថ្នាំឲ្យថេយ៍ហេីយទេីបលេីកកាយតូចមកដាក់លេីភ្លៅមាំគេ
«ជុប យេីងស្រលាញ់ឯង »
ថេយ៍មេីលមុខជុងហ្គុកមិនដាក់ភ្នែកឡេីយ
តែក៏ស្ងៀមទៅវិញ ឱនមុខចុះ
«ឯងថ្លង់មែនទេ យេីងប្រាប់ថា
យេីងស្រលាញ់ឯង » ខឹងនឹងរាងតូចមិនតបតបែបនេះ នាយក៏ស្រែកគំហកឲ្យគេទៀតហេីយ
«អ្ហឹកៗៗ ហុឺ » ថេយ៍ភ្ងាក់ឡេីងញ័រខ្លួន ហេីយក៏យំហ៊ូតែម្តង
« មិចក៏យំទៀតហេីយ ឯងនេះតារ៉ាទឹកភ្នែកមែន យេីងមិនទាន់បានវាយមួយដៃផង »
«ប៉ុន្តែលោក...ស្រែក..ដាក់ខ្ញុំ » ថេយ៍គេនិយាយទាំងដង្ហក់
