(Dikkat! Hikayede aşırı şiddet, cinsellik ve küfür olacaktır.)
Onların acıları , geçmişleri ve öldürme sebepleri aynıydı. Tek fark adamın öldürme arzusu intikamıyla harmanlanmıştı. Ülkenin çeşitli bölgelerinde saygın iş adamları birer birer evleri...
Anılar bugünü yaşatmıyorken yarınların hayalini nasıl kurabilirim?
Bölüm şarkısı; Two Feet, I Feel Like I'm Drowning
Korkular insanın en büyük düşmanıydı, varoluşuyla. Belki de en büyük cezaydı. Ya da bana verdiği cezamı demeliyim?
Bu yaptığıyla bana boyun eğdiremezdi, yalnızca içimde ki onu öldürmek isteyen tarafımın söz sahibi olmasına sebep olurdu. Bilmediği bir şey varsa o da bir Akıncı'nın asla boyun eğmeyeceğidir. Bunu da çok yakında benim tarafımdan öğrenecekti. Şimdilik ona boyun eğdiğimi sansındı, alt etmesi daha kolay olacaktı. Çünkü beklendik etki ancak beklenmedik zamanda vurulan darbeyle gerçekleşir.
Neyse ki Kara'ya bir şey olmamıştı. Yalnızca bir kadını kaza geçirdiği için hastaneye götürmüştü, evet , hepsi buydu. En zor olanı ise eve gelince Kardelen'in çenesini dinlemekti. Neyse ki bunun üzerinden de kalkmıştım. Ama bana yaptığı sürprizler bununla sınırla değildi. Zira ellerini değdirdiği bir elbiseyi giydirmeye kararlıydı. Burnumdan sert bir nefes alarak elbiseyi göz ucuyla süzdüm.
Kırmızı bir elbiseydi, kesinlikle kırmızıya takıntılıydı. Kısa, büyük ihtimalle giydiğimde bütün vücudumu saracaktı. İnce askılı , göğüs ve sırt dekoltesi, fazla olmasa da vardı. Askıları taşlıydı, ve itiraf etmeliyim ki güzel bir elbiseydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Telefonum titreğinde ekranın kilidini kaldırdım. Hem İrem'den hem Büyük Katilden mesaj vardı. Önce Büyük Katile baksam iyi olurdu.
Büyük Katil: O kadar uğraştırdığına değdi mi beni? Alt tarafı bir elbiseydi Minik Katilim.
Mesele sadece bir elbise değildi. Bunu o da biliyordu. Ben her istediğini yaptırabileceği biri değildim. Beni tehditleriyle siğneğe çektiremezdi, çünkü ben buna asla izin vermezdim.
Siz: Meselenin sadece bir elbise olmadığını biliyorsun. Aklınca benimle oynuyorsun, ama buna izin vermem. Bir şey yapmıyorsam bunun tek sebebi verdiğim sözlerdir, senden korktuğu filan zannetmiyorsun değil mi?
Cevabın gelmesi çok uzun sürmedi.
Büyük Katil: Eğer benden korkabilecek biri olsaydın, zaten seni seçmezdim. Hayatın zaten bir oyunken, son sahneni benim çalmama mı kızıyorsun Minik Katilim?
Siz: Ne saçmalıyorsun sen? Ne oyunu, ne son sahnesi?
Büyük Katil: Söylesene Minik Katilim hiç çocukluğunu hatırlıyor musun? O içtiğin haplar sadece hastalığın yüzünden mi?
Neyden bahsediyordu ki? Doğru, on iki yaşımdan öncesini hatırlamıyordum, geçirdiğim kazadan dolayı. Ama bu oldukça normaldi. Doktor bunun çok şiddetli kazalarda çoğu hastada beynin kendini korumak için aldığı bir önlem olduğunu söylemişti.
