O an sadece annemin gözlerinin içine bakarak şunu söyledim:
-"Pekala sen burda onca yıl olduğu gibi yine şiddet görmeye hazırsan kala bilirsin. Ama ben senin gibi buna boyun eğmeyeceğim. Ben artık senin gibi babam tarafından ezilmeyeceğim ve onun iç...
Soğuk bir sonbahardı. Elinde şemsiyeyle herkes bir yere koşturuyordu. Kimisi evine, kimisi annesine, kimisi çocuğuna, bazıları da belki yalnızdı.
Kahvemden son yudumumu aldıktan sonra masadan kalktım. Hesabı ödedikten sonra eve geçtim. Bugün yolda gördüğüm insanlardan farklı olarak benim yüzüm gülüyordu. Yağmuru seviyordum evet ama bu başka bir sevinçti. Bu gün her şeyden çok sevdiğim, belki de tek güvendiğim insanı görecektim. Kaç ay, kaç hafta, kaç gün bilmiyorum. Ama çok bekledim ve bugün ona sürpriz bir karşılama yapacaktım.
Eve vardım. Etraf sakin gözüküyordu. Daha babam gelmemişti o zaman. Yavaşça odama çıktım. Kendimi yatağın üzerine atarak derin bir oh çektim. Acaba beni görünce nasıl bir tepki verecek diye merak ediyordum. Galeriden bir fotoğrafını açtım. Nasıl da özlemiştim. Kokusunu, yüzünü, sarılmasını... O bana bu hayatta sevgini öğreten kişi oldu. Ben sevgisiz büyümüş biriyim. Baba sevgisi görmeden büyüdüm. O bana sevgi denilen duygunun var olduğunu öğretti. Ve akşam gelecekti. Tabi ki de benim bunu bildiğimi bilmiyordu. Askerde olduğu zaman çok az konuşmuştuk. Biraz soğuk gibi geliyordu bana konuşması. Belki de benim kuruntumdur diye geçiştirdim. Ne de olsa orda rahat değildi ki.
Hadi bakalım yine fikirlere daldın gittin İrem'cim.
Doğru söylüyorsun iç ses çabuk kendime gelmeliyim. Daha hazırlanmalıyım. Baba sorunumuz da var. O gelmeden evden çıka bilirsem çok güzel olur.
İnşallah o suratsızı görmeyiz. Keyfimizi bozmamalıyız.
İç sese hak vererek hazırlanmaya başladım. Önce sıcak bir duş aldım. Biraz bakım yapmaktan zarar gelmezdi dimi. Maske yaptım ve kombinimi seçmeye karar verdim. Hava biraz soğuktu. Üzerime siyah bir kollu crop, siyah pantalon giydim. Üzerine de kaban giyerim diye düşündüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(İrem'in kombini)
Maskeyi çıkardıktan sonra artık makyaj yapmaya başladım. Makyaj dediğim zaten bir gloss bir de rimeldi. Saçımı da düzleştirdim ve hazırdım. Şimdi çabucak bavulumu hazırlamalıydım. Her şeyden iki tane aldım belki orda kalabilirdim. Son ayakkabıyı da koyduktan sonra bavulun kapağını kapadım. Asıl olay şimdi başlayacaktı.
Telefonumu da alıp odadan çıktım.
-"Anneeee nerdesin? Evde misin?"-diye bağırdım. Eve gelmiş miydi acaba?
-"Salondayım kızım".
Hah gelmiş şükür. Bavulumu da kendimle birlikte salona indirdim. Annem bana uzaylı görmüş gibi bakıyordu şu anda.
-"Anne ben Batuhana süpriz yapmaya gidiyorum. Bu gün gelmiş ama benim öğrendiğimi bilmiyor. Belki onda kalırım bu gece".
-"Kızım sen ne söylüyorsun. Sence baban seni evde göremeyince neler yapacak ha. Hiç mi korkmuyorsun sen?"
-"Hayır anne artık korkmuyorum".
-"Kızım yapma. Yine her gün olduğu gibi olacak. Son günler biraz durulduk yapma".
