წყვდიადის გვირილა

თავი 3

,,კიდევ შევხვდებით გვირილავ"-მიტრიალებდა სულ თავში,არვიცი რა გამიკეთა იმ ბიჭმა მაგრამ აშკარაა რომ არ მინდა მისი დავიწყება,უკვე მეექვსე წელი იწყებოდა,კიტაზე კიდევ არაფერი ისმოდა,ნელ-ნელა მავიწყდებოდა და ეს არ მომწონდა,არმინდოდა დამვიწყებოდა ადამიანი რომელმაც მეორე სიცოცხლე ასე ვთქვათ ,,მაჩუქა"
-კიდევ იმ ბიჭზე ფიქრობ ლეა?!-ყავა მოსვა დედამ
-რატომ არ გჯერა რომ არსებობსს?!-გაღიზიანებულმა გავხედე
-იმიტორო,ჰაერში აორთქლდა!არც კამერებს დაუფიქსირებია ლეა-ცდილობდა ტონი სტაბილური ქონოდა
-მაგრამ მე ხო ვიცი რომ არსებობს!იქნებ არუნდოდა რომ გაგეგოთ?-თითებს დამნაშავე ბავშვივით ვათამაშებდი,ისე თითქოს რაღაც მივქარე
-სიზმარი იყო ლეა სიზმარი!ორი ფსქოლოგი გამოიცვალე ორივე მაგას გიმტკიცებს-თვალები დამიბრიალა,მივხვდი რომ ინგა არ დამიჯერებდა სანამ მტკიცებულებას ან თვითონ იმ ადამიანს არ ვანახებდი
-ვფიცავ,ინგა იმ ბიჭს აქ მოგიყვან როცა ამის დრო მოვა,აი მერე მაგ შენს იაფ ფასინ სიტყვებს ინანებ!-ჭიქა ხმაურიანად დავდე და სახლიდან გამოვედი,ინგასთვის ყურადღება აღარ მიმიქცევია.ვერ ვიტანდი როცა არ მისმენდა და არ სჯეროდა ჩემი,ვიცი როგორც ვიპოვი,ძვირი დამიჯდება მაგრამ მიღირს,მეორად ტელეფონს ვიღებ და მამაჩემის ნაცნობ კობა ჭყონდიდელს ვურეკავ
-გისმენთ-გაისმა კობას ხმა
-გამარჯობა ბატონო კობა,ცოტახანში ესემესი მოგივათ თქვენი ბნელი წარსულიდან,ან დამეხმარები ან არადა შენი ყველა ბნელი საქმე ამოტივტივდება-ტელეფონს ვუთიშავ და მთელ მის შავი საქმეების დოკუმენტებს და ინფორმაციებს ვუგზავნი,ორიოდენ წუთში კი მესიჯი მომდის
-ეს ფაილები გავანადგურე,ამის ასლი საიდან გაქვს?!-აშკარა იყო რომ კობას ჟრუანტელმა დაურა,ჩამეცინა
-მე ისეთი ასლები მაქვს კობაჯან,ისეთი რომ მთელი ცხოვრება გისოსებს მიღმა იქნები-გამეცინა და მის პასუხს დაველოდი
-რისი გარკვევა გსურს?!-გაღიზიანებულმა მკითხა
-ადამიანის პოვნა მინდა სახელი და გვარი ვიცი  კიტა დათიაშვილი მაგრამ უკვალოდ აორთქლდა ,სულ რაღაც 5დღე გაქვს შაბათს 3:20წუთზე მისი ბიოფრაფიიდან დაწყებული,სახლის მისამართით დამთავრებული უნდა ვიცოდე,ისევ ამ ნომერზე-ტელეფონი გავთიშე და შევინახე,ვიცოდი რომ ზუსტად იმ დროში ნაპოვნი იქნებოდა რადგან კობას არაწყობდა მისი ბნელი საქმის გამჟღავნება.ამდენი წლის მერეც ვერ ვიშორებ მასზე ფიქრს,რაღაც მაკლდა ამ წლეების განმავლობაში მაგრამ აუცილებლად შევავსებ მაინც დავამტკიცებ რომ კიტა არსებობს.

დღეს ზუსტად მეექვსე წელი დაიწყო რაც ის გოგო გადავარჩინე რომელიც უნდა მომეკლა,ბედის ირონიაა ხომ?დიახ გეთანხმებით,ის ბებერი სირი ისე აწამებსა ვერ ვუყურე და ჩემივე ხელით მოვკალი.მიუხედავად იმისა რომ არაერთი მკვლელობა ჩამიდენია,მაინც გულში ჩამწვდა მისი სევდიანი მწვანე თვალები,ვაღიარებ ჯადოქარია რადგან მომაჯადოვა.მისი შავი ხვეული თმა და მწვანე თვალები დღემდე მახსოვს მისი სურნელი ლავანდის და საშვალო შევსებული ტუჩები არ ამომდის გონებიდან,დღეს შაბათია 3:20 წუთი ვზივარ პატარა კაფეში და მივირთმევ კრუასანს ჩაისთან ერთად,არვიცი რანაირად მაგრამ ლეა შემოდის და შეკვეთას აძლევს მიმტანს,ჯანდაბა ლეა როგორ გალამაზებულა..
-გამარჯობა-გამიღიმა და ჩემს წინ დაჯდა,დავიბენი,ენა დამება არვიცოდი რა მეთქვა
-მე?..ისა გამარჯობა-ჩაი მოვსვი და გვერდით გავიხედე
-ერთ ბიჭს ძალიან გავხარ-თვალებს არ მაშორებდა თითქოს რაღაცის გარკვევას ცდილობდა
-მაინც ვის?-ჩავეძიე
-კიტას-ჩაი რომელიც უნდა დამელია მოულოდნელად გადამცდა და ხველება დამეწყო
-ნელა დალიე-მხარზე დამარტყა ოდნავ,ჯანდაბა ვახსოვარ?იცის ვინ ვარ?
-გეშლები გოგონი-მელასავით ვიტყუები
-არადა ძალიან გავხარ..სამწუხაროა.მე ლეა ვარ ახვლედიანი, იურისტი და სამომავლოდ ჟურნალისტიც-გამიღიმა
-მე ლევანი მქვია სარალიძე-ვიცრუე ჯანდაბა ამწამს ვიცრუე
-ტყუილი დიდი ცოდვაა-თვალი ჩამიკრა და თავისი შეკვეთა აიღო
-მე არ ვიტყუები!-მივაძახე უკნიდან როცა ნახევრად გასული იყო.ჯანდაბა ლეაზე კარგად ვიცი რომ ცოდვილი ნაბიჭვარი ვარ! მან კიდევ ერთხელ შემახსენა ეს.

___
იმედია მოგეწონებათ..❤️