დრო ნელა გადიოდა,ყველა ყველაფერს ეგუებოდა.ნინომ მკურნალობა დაიწყო და ლეოს ნაპოვნ პატარა მყუდრო ბინაში გადავიდა ლილიასთან ერთად,ნელ-ნელა გძლიერდებოდა,ლილია ბაღში დავარეგისტრირეთ და ერთი წელი ბაღში ივლის რადგან კომუნიკაცია საჭიროა გაიგოს რა არის ბავშვობა,როგორც ჩემი შვილი ისე შევიყვარე,უმეტესად ჩემთან რჩებოდა ან მარისთან,მარიც ძალიან შეეჩვია და ლეოც,სულ ანებივრებს სამივეს მიხარია მათი ბედნიერება.აი მე არვიცი როგორ ვარ,უნივერსიტეტი,სახლი და ლილია ესა ჩემი ცხოვრება,დედამ ნინოს თავისთან დააწყბინა მუშაობა ამიტო საღამოობით ჩვენთან არიან
-ლეა გინდა გავისეირნოთ?-კაბაზე დამქაჩა ლილიამ
-კი საყვარელო-გავუღიმე და ლეოს კონვერტი სკივრში ჩავდე,ლილიას ოდნავ თბილად ჩავაცვი რადგან სექტემბერი ცოტა ცივად დაიწყო,კიკინები გავუკეთე და მოვწესრიგდი
-როდის გამაცნობ ძია კიტას?-მოულოდნელად მკითხა
-ოუ..არვიცი საყვარელო,დრო გვინდა-პარკში შევაბიჯეთ და საქანელაზე დავაჯინე
-ცოტა სწრადად კარგი?-თავი დავუქნიე და ხელებით წინ გავწიე,მიხაროდა მისი ბედნიერება რადგან იმსახურებდა
-კარგია?-გავუღიმე და დავეჯღანე
-კიიი-დაიყვირა,ცოტა კატაობის მერე ლილიას ვუთხარი რო ბამბის ნაყინს ვუყიდიდი და არსად წასულიყო,დამეთანხმა ვენდობოდი და იცოდა რო არავის გაჰკარებოდა ამიტო უპრობლემოდ წავედი საყიდლად
-ვანილის ერთი ნაყინი მინდა-დეიდას ფული მივაწოდე და გავუღიმე
-აიღე შვილო-ქალმა მომაწოდა ბამბის ნაყინი და ხურდის დაბრუნება უნდოდა-არა დეიდა თქვენი იყოს-სევდიანად გამიღიმა და მადლობა მითხრა,გზაში ლილიას ცოტა შევუჭამე ნაყინი და როცა საქანელასთან მივედი იქ არ დამხვდა,ჯანდაბა
-ლილიააა!-თვალებით მისი ძებნა დავიწყე-ლილია,გთხოვ პასუხი გამეცი!-ქერა გოგოსთან მივედი და ვკითხე-ხოარ დაგინახიათ პატარა კიკინებიანი გოგო?-ყველა არას მეუბნებოდა-ამის დედაც!სად გაქრა-ცრემლები მოვიწმინდე და მოშორებით წავედი,ლილია ვიღაც უცხოს ელაპარაკებოდა-ლილია!-დავუყვირე და მათკენ გავიქეცი
-გთხოვ ასე აღარ მოიქცე!-უცხოს ზურგი ვაქციე და ჩავიხუტე
-ბოდიში,არმინდოდა შენი შეშინება,ბიძიამ დამიძახა და მივედი-ცრემლები მომწმინდა
-ვინ?-უკან გავიხედე და გავშრი
-ლეა-გაღიმა და ჩახუტება ცადა
-არ გავედო,მე შენ არ გიცნობ-ზურგი ვაქციე და ლილიას ჩავკიდე ხელი
-ლეა დეიდა ის ხო შენი კიტაა?-ამომხედა გოგონამ
-არარის დეიდას ვარსკვლავო,მე ამ პიროვნებას არ ვიცნობ-კბილებში გამოვცერი და წასვლა დავაპირე
-გთხოვ ასე ნუ მოიქცები,იცი როგორ მომენატრე შენ და შენი სურნელი?-შემომატრიალა
-ვინ ხარ შენ?-დავუსვი უემოციოდ კითხვა
-შენი კიტა-ლოყაზე მომხვია თითები
-არგიცნობ,შენ ჩემი კიტა მოკალი,სულ სხვა ხარ ლევან-წაკბინე,ბავშვი გაოცებული გვიყურებდა ორივეს
-ახლოს არ მომეკარო,შენ ჩემთვის დიდიხნისწინ მოკვდი!-წყნარად ვთქვი მიუხედავად იმისა რო ტირილი მინდოდა და ყელზე ზეწოლას ვგრძნობდი
-ასე ნუ ამბობ,მომიწია რო წავსულიყავი
-პორველივე ღამეს მიმატოვე!ჩემი სული გული და სხეული განდე შენკიდე რა გააკეთე?!მარტო დამტოვე-ცრემლები მოვიწმინდე
-ლილია შეგიძლია იკატაო?მე დეიდას დაველაპარაკები კარგი?-ლოყაზე აკოცა და ამომხედა
-წერილი დაგიტოვე,შეიძლება არვიყავი შენთან მარა სულ ახლოს ვტრიალებდი შენთან უბრალოდ შენ ვერ მამჩნევდი
-ჯანდაბაშიც წასულხარ,ბევრჯერ მიტირია შენი მონატრების გამო,როცა ლეოს და მარის ვუყურებდი მშურდა რადგან ლეომ შეძლო ის რაც შენ ვერა!იმედი მაქვს აღარ დაბრუნდები
-აგიხსნი ყველაფერს ლეა!-სიტყვის დამთავრება ვერ მოასწრო ვიღაც გოგო აეტუზა და აკოცა
-კიტ,ეს გოგონა ვინ არის?-გამომხედა ღიმილით
-არავინ,დამეჯახა და ბოდიში მომიხადა-გავუღიმე
-ლეა გთხოვ..-წამოვედი ლილიასკენ
-აბააა?-გაიღიმა გოგონამ მაგრამ სახე შეეცვალა როცა ცრემლები დაინახა
-არაფერი პაწო-წამო წავიდეთ ჩამოსრიალდა და ხელი მომკიდა,სახლისკენ წავედით
-ტელეფონი გირეკავდა-ტელეფონს დავხედე -უცნობია-კიტაზე ვთქვი და მოულოდნელად მანქანამ ჩაგვიარა,დაასტოპა და გადმოვიდა
-რა ჯანდაბაა-ლილიას ავეფარე
-გთხოვ მომისმინო-კიტა მომვარდა
-გაგიჟდი?ბავშვია აქ!-დავუყვირე
-უნდა ამახსნევინო
-არაფერში მჭირდება შენი იაფფასიანი სიტყვები,ორი თვე გელოდე და შენ ვიღაც გოგოსთან ერთად გაიჩითე-გამეცინა
-მომიწია ბიძაშენის გამო
-გეყოფა კლოუნობა!ყველგან შენ გმოდიხარ უცოდველი კრავი!ლეოც იქ მუშაობდა მგონი მარტო შენ არხარ რატო არ დაუძახა ლეოს
-იმიტორო შენ გერჩის ბიძაშენი
-ვიცი და არ მადარდებს
-მე მადარდებს დედააფეთქებული!-ოდნავ დაიყვირა
-მორჩა ყველაფერი,ბიძაჩემს შეწირე შენი კარიერა,დამვიწყე-გასაღებით გადავატრიალე და ლილია შევუშვი პირველი
-რა სისულელეს ამბობ?-გაოცდა
-ახალი ცხოვრება დაიწყე,მე არ მჭირდება მხდალი ადამიანი,მე მინდა ისეთი ადამიანი ვისი იმედიც უნდა მქონდეს და არა ის ვინც ბიძაჩემის დაშტვენილზე ძაღლივით გავარდება,მინდა ადამიანი ვისაც დავეყრდნობი და არა ის ვინც მეორე დღეს მიმატოვებს-დავუყვირე და ხელი ვკარი-შენ მხდალი ხარ კიტა!შენ არ შეგიძლია ჩემთან ყოფნა რადგან ვისაც უნდა ისე გატრიალეს ბიძაჩემის მარიონეტი გახდი-სახე დაუსევდიანდა
-არიცი რა ცუდია როცა არჩევნის წინაშე დგახარ ლეა!მომიწია ან შენ ან მისი ქალიშვილის არჩევა შენ რო ამერჩია მოგკლავდა
-დააორსულე?-ვკითხე
-რა?
-შენი დედაც კიტა დააორსულე?!-დავუყვირე
-ორსულად არის კი მაგრამ..-კარები მივუჯახუნე
-ჯოჯოხეთის კარი ღიაა შენთვის ნაბიჭვარო!თვალით არ დამენახო-დავუღრიალე და ლილიას ჩავეხუტე
შორიდან ლეოს ხმა მომესმა
-კიტა?-გადაეხვია-რა ჯანდაბა ხდებააქ?
-დავშორდით
-რა?შენ ხო დაბრუნდი
-მისი ქალიშვილი ნახა როგორ მკოცნიდან-ქვაზე დაჯდა და სახეზე აატარა ხელი
-რა კოცნა?სუ გამოსირდი?გოგო ცუდად იყო შენს გამო და რა სცენები დაუდგი-თითი სახლისკენ გამოიშვირა
-ვიცი ლეო მაგრამ მომიწია დედამოტყნული რატო არ გესმით შენ და შენ დას?-ენაზე იკბინა
-ვის?-გაეცინა
-ლეას ისს ხო დასავითაა-იცრუა
-იტყუები,რას მალავ?-მკლავებში წვდა და ააყენა
-მოიცადეთ-მარია შუაში ჩადგა
-ეს ნაბიჭვარი რაღაცას გვიმალავს!-დაიყვირა,სახლიდან გამოვედი და მათკენ წავედი-რა ხდება?
-ლეა რაღაცას გვიმალავს კიდე!
-რა ჯანდაბას მალავ კიდე?-ვკითხე კიტას
-ერთი მამის შვილები ხართ -ბოლოს დანებდა,მანქანიდან გადმოსულ ინგას სახე აუთეთრდა და მანქანას დაეყრდნო-დედა!!-დავიყვირე და მასკენ გავიქეცით
-ინგა!როგორ ხარ?-ხელი ჩაკიდა ლეომ
-ბოდიშით ბავშვებო!უნდა მეთქვა
-რაუნდა გეთქვა?-ორივემ გავხედეთ ერთმანეთს
-რაც კიტამ თქვა-ინგა ხელებში ჩამივარდა
-დედა გთხოვ არა!-ცრემლები წამომივიდა-ლეო დამეხმარე!-ხელში აიყვანა და მანქანაში ჩასვა მე ბავშვი მარის დავიტოვე და საავადმყოფოში წავედით ყველა
YOU ARE READING
წყვდიადის გვირილა
Romanceკიტა დათიაშვილი,ბიჭი რომელიც ვერ იაზრებს ცხოვრების არსს.მისთვის ყველაფერი სულერთია,სანამ იურისტ გოგონას ლეა ახვლედიანს შეხვდება.მათი ქიმია დიდ ატომურ ბომბად იქცევა,როცა ნელ-ნელა მათი ბნელი საიდუმლოებები ამოტივტივდება ფსკერზე.
