2011
Barda kalabalıkta göz gözü görmezken, bir kaç kişiyi ittirerek boşluğa ilerledim ve Harry'nin bana yaklaşırken benden daha da sarhoş halde olduğunu fark ettim.
Dudaklarını dudaklarıma yaklaştırdığında o iğrenç kokuyu ve tadı alabiliyordum. Yavaş yavaş koridorda ilerlerken, Harry bir odanın kapısını açtı. Bu odada olacakları; sadece o, ben ve Tanrı bilebilirdi.
2012
''Ne kadar da iğrenç bir şey yaptığının farkındasın değil mi?! Karnın burnunda, doğurmak üzeresin ve o çocuğun babası burada değil Allison!''
''Lütfen Jenny. Yeter. Hiç olmadığı kadar mutsuz ve endişeliyim. Çocuğum doğmak üzere ve babası yok. Ne zaman oldu ki? O yatakta olan her şey orada kaldı.''
''Ama seni seviyordu Allison...''
''Onu bırakıp ben kaçtım. Hem bende onu seviyordum. Fakat onun çocuğunu taşıdığımı söyleseydim, bence her şey daha da kötü olurdu.''
''Aptallık ediyorsun... Harry'yi bulmak zorundayız!'' Hızlı adımlarla kapıya doğru yürürken, onu durdurmak için arkasından koştum ve tam o sırada karnıma giren sancı her şeyin başlangıcıydı.
2013
Küçük oğlum her gün git gide büyüyordu fakat babasından şimdiye kadar hiç haber yoktu. Minik oğlum Daniel 1 yaşındaydı. Bu bir yılı babasız ve bende desteksiz geçirmiştim.
Arkadaşlarım ve Harry'nin arkadaşları bugüne dek hep ona ulaşmaya çalıştılar. Fakat o artık İngiltere'de değildi. Nerede olduğunu kimse bilmiyordu aslında. Evi boştu ve telefon numarasını değiştirmişti. Bu sadece oğlumun babasız büyüyeceği haberi değil, benimde koskoca bir hayatı onsuz geçireceğimin haberiydi...
2014
Günler, aylar, yıllar birbirini hızla kovalıyor, zaman çok çabuk geçiyordu. Oğlum; ilk adımları, ilk sözlerini ve ilk gülüşlerini babasına gösterememişti. Sadece ben ve arkadaşlarım vardı. Harry'yi bulabilmek için her şeyi yapıyorlar, Daniel'in resimlerini ve videolarını sırf Harry görsün diye sanal alemde paylaşıyorlardı.
Fakat hepsi nafileydi. Harry bunları görmüş olsa bile hiç ses çıkartmıyor, direniyordu. Belkide İngiltere'de olan her şeyi geride bırakıp yeni bir hayat kurmuştur. Mümkün olabilecek her şeyi düşünüyorum ama sadece anlamadığım tek bir şey var; neden Harry, ben çocuğumuzun olacağını öğrendiğim zaman, hiçbir şey demeden ortadan kayboldu?
Bugünlerde düşündüğümüz tek şey işte bu soru.
2015
Bir yıl daha onsuz gelip geçti fakat bu uzun zaman Daniel'in konuşmaya başlayıp, babasının kim ve nerede olduğunu sormasına engel olamadı. İçim cızlıyor, ciğerlerim alev alev yanıyordu. O yatakta olan şeylere lanet ediyor, her gün ağlıyordum. Çünkü oğluma bakıp, onu hatırlamak gerçekten de çok can acıtıcı.
Ama 2015 yılı her şeyin asıl başlangıç çizgisi oldu.
Her şeyin birbirine karıştığı, gerçeklerin açıklandığı ve onun geldiği bir yıl oldu.
Tüm duyguların etrafa saçıldığı, göz yaşlarının ve gülümsemelerin ortaya çıktığı bir yıl oldu.
Ve en kötüsü de Daniel'in o sözleri oldu; Sev Beni Baba
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Love Me Dad |HS|
FanfictionYatak odasının kapısından içeriye adım attığımda onları gördüm. O oğlumuza sert gözlerle bakıyor ve hiç konuşmuyordu. Bir kaç saniye sonra Daniel, babasına bir iki adım yaklaştı. Ve sadece üç yaşındaki, Harry'nin kabul etmediği oğlumuz; Harry'nin...