Duyuyorum Söyle [HanZeh]

"Seni Özledim": Bölüm 4

Selamlar efenim, nasılsınız?
Ben iyiyim.

Medyaya bir şarkı bıraktım..
Keyifli okumalar dilerim 🧚🏻‍♀️

"Sana vurgunum dünden beri,
Gördüğüm günden beri,
Hepsi bir olmuş bebeğimin,
Kırmışlar kalbini..."

Hande Baladın

Sekizinci kez çalan alarmımı da sinirle kapattıktan sonra bıraktım yüzümü yastığa.

"Of."

Of evren of.  Antrenman var bugün, döndük başlıyoruz tekrardan! Başımı sola doğru çevirip güneşin yüzümü ısıtmasını izin verdim. Tek gözümü açıp karşımdaki büyük camdan dışarıya baktım bir süre.

Aslında takım antrenmanlara başlayalı bir hafta olmuştu. Biz milli takım maçlarından yeni döndüğümüz için bir hafta geç başlıyorduk sadece.

İstemeye istemeye kalktım güzel yatağımdan. Beni tekrar yatağa çağıran yastığıma üzgünce bir bakış gönderdim.

Kendime gelmek için hızlı bir duş alıp kahve yaptım. Daha sonra toparlanıp çıktım evden.
İnanılmaz bir trafik var bugün de İstanbul'da.

Radyodaki şarkıyı Elif'in araması böldü. Uzanıp cevapladım aramayı.

"Günaydın ablacım, nerdesin sen?"

Gülümsedim telaşla konuşmasına.

"Ne istiyorsun güzelim?"

"Geç kaldım Handeeeee!"

Gülümsemem büyüdü Elif'in serzenişine.

"İn aşağı, geliyorum birazdan."

"Canımsın sen, canım bir tanecik ablam. Kahve ısmarlayacağım sana."

Güldüm tekrar.

"Hadi Elif hadi! Geldiğimde aşağıda olmazsan basıp giderim!"

"Tamam! İniyorum hemen." Deyip kapattı telefonu.

Radyoda çalan şarkı değişti o sırada. Benden bağımsız çatıldı kaşlarım. Bu şarkıyı ne zaman duysam o geliyor aklıma.

"Sana vurgunum dünden beri, gördüğüm günden beri. Hepsi bir olmuş bebeğimin kırmışlar kalbini."

Sahildeki o konuşmamızdan sonra bir daha hiç görmedim onu. Ne yeşil gözleri silindi aklımdan, ne sözleri silindi kalbimden. Ama yine de çözemedim onu. Beni çok etkiledi evet ama başka birisini seviyorken beni öpmek istemesine hala anlam verebilmiş değilim. Aslında onu tekrar görmek istiyorum lakin kendisinin adını bile bilmiyorum! Öylesine biriymiş! Çık aklımdan artık öylesine biri!

Elif'in evinin sokağına girerken aradım tekrar.
Hemen açıldı telefon.

"Aşağıda yoksun Elif."

"Sokağın başındaki kahvecideyim."

Telaşla konuşuyordu deli. Telefonu kapattım ve sokağın başına sürdüm arabayı.
Sırtında çantası, iki elinde kahve bardağı beni bekliyordu kapının önünde. Gülmeden edemedim bu haline.