Feryat/Kazımcan Karataş

Ya da gecelere sor

Kollarında uyumuştum o gece. Ertesi sabah yine aynı yerimizde uyanmıştık. Kahvaltımızı edip beni eve bıraktıktan sonra antrenmana gitti. Evde tektim ve canım sıkıldığı için aşırı derece yemek yapmak istiyordum. Olsam aşçı da olurmuşum diye düşünerek mutfağa gittim. Abim her yemeği severdi onu ayırt etmek zordu. Ama ben yine de en çok yediği şey olan mıhlamayı yapacaktım. Afiyet olsun yakışıklı prensime. Sevgilime gelecek olursak onun için yine yeşil mercimek yapacaktım. Umarım becerebilirdim. Canımın sıkılmaması için Açelya'yı görüntülü arayarak yaptım yemekleri. "Ee ne yaptınız?"

"Havuza soktu beni" Kaşlarını kaldırdı. "Bizim yapamadığımızı yaptı yani. Best eniştem ya" Güldüm. "Ona mı yapıyorsun?"

"Hem ona hem abime. Yorgun geliyorlar doya doya yesinler"

"Hem hayırlı kardeş hem hayırlı sevgili" Dedi gülerek. "Ne sandın kızım" Annesi seslendiği için telefonu kapattı. Bende yemekleri bitirdim. Birazdan gelirlerdi. Masaya tabakları koyduğumda kapı çaldı. Sevinçle koşarak kapıyı açtım. Karşımda gördüğüm kişiyle yüzüm düştü. Hatta korkmuştum. Murat gelmişti. İyi de evi nerden bulmuştu. "Siktir git burdan" Diyip kapıyı kapatacaktım ki buna engel olup gür bir kahkaha attı. "Ya kızım seni bırakacağımı düşündün mü gerçekten?" Başını olumsuz anlamda sallayarak serseri şekilde güldü. Bu hareketleri daha da korkutuyordu beni. "Hayır bücür. Ben istediğimi almadan onu asla bırakmam" Diyerek bana yaklaşmaya başladı. Geri geri gidiyordum. "Bak yine baş başa kaldık. Ne sandın sen? Sevgilin mi alacaktı seni benim elimden" Dediğinde tam ağlayacaktım ki arkasından gelip kolunu boynuna sararak onu tutan sevgilimle rahatlamıştım. "He ben alacaktım. Ne oldu gücüne mi gitti?" Dediğinde o yumruk atmaya başlarken abim ve Hazal çoktan yanıma gelip bana sarılmıştı. "İyi misin abim birşey yaptı mı sana?" Başımı hayır anlamında salladım. "Biraz daha geç gelseniz yapardı ama" Abimin öfkeden koyulaşan elaları Murat'ı bulduktan sonra Hazal'a döndü. "Hazal Cereni götür mutfağa ya da gözlerini kapat" Diyip Murat'ın üstüne yürüdü ve Kazımcan'ı geri çekip kendisi çöktü üstüne. "Ben seni dövmekten bıktım" Yumruk attı. "Sen kendini dövdürmekten bıkmadın" Diyip tekrar tekrar yumruk atmaya başladı. Bu sırada Hazal beni tutup mutfağa götürdü ve sarıldı. "İyi misin güzelim?" Başımı onaylar anlamda salladım. Sevgilim gelip kollarının arasına aldı beni. Ona sarılmak çok rahatlatmıştı. İçeriden hala abimin bağırarak ettiği küfürlerin sesi geliyordu.

Murat'ın yüzü kanlar içinde kaldığında yakasından tutup dışarı attı. "Bir daha kardeşimin yakınına yaklaş bak nasıl sikiyorum hayatını! Orospu çocuğu seni!" Kapıyı çarparak kapattı ve sinirle mutfağa yanımıza geldi. "Piçin elini kolunu kırdık hala akıllanmadı orospu çocuğu!" Diyen sevgilimin elini tuttum. Ve yüzünü kendime çevirdim. "Sakin ol. Bak geçti lütfen daha fazla bağırmayın" Dediğimde sert bakışları yumuşamıştı. "Tamam. Tamam sevgilim sakinim" Dediğinde abim yanıma gelip kollarımdan tuttu ve beni sandalyeye oturttu "Otur abicim. Hazal, Ceren'e su verir misin canım"

"Getireyim tabi" Diyerek bardağa koyduğu suyu bana uzattı. "Sağol" Diyerek aldım ve içtim. "Daha iyi misin?" Diye sordu abim. "İyiyim abicim ama biraz daha aç kalırsam olmayabilirim hadi oturun yiyelim" Hepsi gülerken abim "Yemekten asla ödün vermiyorsun bücür cadı" Diyerek saçlarımı okşadığında güldüm. Masaya oturup yemeğimizi yedikten sonra masayı beraber topladık. İçeride abimle yengem ve benle sevgilim karşılıklı koltuklarda oturmuş, yengemle ikimizde başımızı bizimkilere yaslamış sıkıntıdan patlayarak oturuyorduk. Arada başımı kaldırıp Kazımcan'a bakarak beni fark etmesini bekliyordum ama ne fayda? Abimle oturmuş hazırlık maçları ve şampiyonlar ligini konuşuyorlardı. Yengemle aynı anda başlarımızı indirip birbirimize bakarak derin bir of çektik. Bunu yapmamızla şükür fark etmişlerdi bizi. "Birşey mi oldu güzelim?" Diye soran sevgilime bakıp "Sonunda fark edilmişiz. Ya biz sıkıldık biraz bizimle ilgilenin birşeyler yapalım"