Hayatımın 5 Sırrı (Uyanış)

2.Bölüm (italya)

Herkese Merhabalar!!
Nasılsınız Hepiniz umarım iyisinizdir...
Güzel bir bölüm geliyor...

Bu bölüm için saatlerce bir kafede bana oturup bana destek ve fikir veren ve hayalerimden asla ve asla vazgecmemem gerektigini bana anlatan en yakın arkadaşım #ekremseralp'e teşekkür ediyorum...

Bu yazıları okudugunu biliyorum iyiki varsın...

Son yıllarda hayatımın nereye geldigini nasıl buraya kadar geldiğimi bilmiyordum, anlamakta çok zorluk çekiyorum. Aklından tonlarca soru var italya gitmem gibi orda neler ile karşılaşacağım gibi. Tek bildigim bir şey vardi ben geri ülkeme geri döndügümde eski arya olmayacak olmamdı çünkü kendi uyanışım olacağının ucaga bindim an itibari ile bunu anlamıştım.

Uçaktaysanız ve koltugun en kenarını kaptıysanız onun verdigi en büyük heycanı bilirsiniz. Ben uzun zamandır uçak seyahatı yapmıyordum ama şu an ki gördügüm şeyi keşke herkes görebilse manzara çok güzeldi,yanımdaki yaşlı adam saatlerce uyuyor pek aldırış etmiyordum buraya geldigimiz an itibaren gizli ile aramızda sadece yaşlı adam vardı gizli bunu asla sevmemişti bunu surat ifadelerinden anlamak mümkündü...

Saatler Sonra

Gizlinin abisinin koruması bizi almaya gelmişti ve saatlerce yoldaydık ve sonunda bizi şehir merkezine yakın bir eve getirmişti. Gizli ile aynı odada kalacagımızı anlayınca birazcıkda olsa garip hissetmiştim sanki özel olarak olmustu burası..

"Kaç saatir uyumuyorsun arya dinlenmek istermisin?"

"Pek uykum yok sordugun için teşekkürler, italyadayız inanamıyorum!"

"Evet bende inanamıyorum merak etme gercekleri bulmadan gitmeyecegiz burdan sana söz arya"

"Gizli sözümü"

"Gizli Sözü".

bunu dedikten sonra ev turu yapmıştım baya güzeldi gece olacagı yemek olarak ne yapacagımı düşünürken gizlinin gelmesiyle bütün planlarım yok olmuştu.

"Yemek mi ? Sen ve Yemek"

"Evet beğenemedin mi merak etme zehirlendirmem"

"Arya yapmana gerek yok abim ayarlıyacak zaten gel seninle biraz balkonda oturalım"

Bende onaylayıp onun arkasından gitmeye başladım bize ait olan odaya girince bir anlık şok geçirdim cünkü salondaki balkona gidecegimizi düşünürken o bizim odamızdakı balkonu tercih etmişti, adımlarımı ona doğru giderken italyanın ne kadar güzel oldugunu tekrar anlamıştım, gece oluyordu artık yıldızlar ortaya birer birer çıkıyordu

"Sence babam neden burada ?"

Gizlinin bakışları bana dogru bir anda döndü ve dedigi şey onu dikkatlice dinlememe sebebiyet verdi

"Gördüklerimiz hoş olmayabilir ama ilginç oldugu çok kesin, yarın sabah merkezde bir buluşma olacakmış o yüzden senle bir plan kurmamız gerekiyor seni bırakmak istemiyorum fakat bu paketi aç bakalım"

"Özel kulaklıllar mı ?"

"Bunun bir tanesi bende digeri ise sende bunlari kulaklarımıza takıp haberleşicez ve komut vericez"

"Tamam" deyip sözü bitirmiştim

"Hayatında kaç dilek hakkın olsun isterdin ?"

"5"

"Neden?"

Kapının tıklamasıyla soru öylece havada kalmıştı

"Arya Hanım Yemekler hazır!"

İkimizde salona doğru ilerledik yemeklerimizi yedik ve odaya doğru ilerledik, Şimdi ne yapacagimi bilmiyordum çünkü ilk defa hayatımda birisi ile bir yatagı paylaşıcakdım dusunceli hallerimi gizli sanki anlamışcasına dedigi çümle ile ona dogru baktım

"Ben yerde uyurum veya şu koltukta" deyip yastıgını oraya koymustu

ilk defa birsey diyememistim bende ustumu lavboda degistirip odaya dogru gidince gizli uyumuştu bile bende yataga uzandim gözlerimi kapadım ve derin bir uykuya bıraktım kendimi..

"Arya!"
"Arya!"

"Hıh"

"Uyan büyük gün bugün"

Yataktan fırladım ve bu ani hareketimden cok utanmıştım yanakarımın kızardıgını hissediyordum. Üstümü degiştirdim gizli ile kahvaltımızı yaptık ajan kostümlerimi giyip ayakabılarımıda giyip gizlinin yanina gitmiştim ve yolla cıkmıştık, arabada takmıştık özel kulaklarımızı yolda saatlerce planı anlattı ve planımızın cok güzel gitmesi gerektigini anladım. Gizli abisinin korumarısıyla birlikte yapacagi iş planını anlatti ve benim yanıma iki koruma verecegini ve benimde yakın bir mesafede olup ses kaydını almam gerektigini söylemişti.

Merkeze gelmiştik ajan gözlüklerimi takmıştım sanırım babamın buluşması için biraz erken gelmiştik.

"Arya gel bak sen bu noktada olucaksın iki koruma seninle birlikte olucak tamam mı ? Planımızın dışına cıkmak yok"

"Tamam gizli ama kaç kez diyecksin anladım"

Daha sonra yerlerimize gidip bir kaç dakika sonda bir ses ile elimi kulagıma gotürdüm

" piştt compagno!"

"compagno mu"

"Arya bu ortak demek italyancada, hersey yoldunda öyle degil mi"

kısık sesle gizliye evet demistim, on dakika sonra kalp atışlarım hızlanmaya baslamıştım her iki yönden arabalar gelmisti ikiside siyah renkti

"Com- hu ?"

"Duyuyorum seni arya"

"Yaklaşıyorum"

"Dikkatli ol ve korumaları unutma"

Tabikide korumlar benimle birlikte gelmiyecekti plana sadıktım ama yakınlaşmam gerektiginden korumalara bakıp el salladım beni izlediklerini biliyordum bir yandan izlemeye calisiyordum minik pembe bir kafeyenin dişına oturmuslardı vakit yoktu onlara yaklaşmam lazımdı ama ilk önce bu korumacaları uzaklastırmalıydım. Onlara doğru hızlı hızlı yurudum ve kısık sesle

"Sizi yanınıza cağriyor kulaklıktan söyledi"

"Ama sizi bırakamayız olmaz"

"öyle istedi ama gidin simdi cabuk"

bu kadar kolay olacagini dusunmemistim hızlı adımlarla kafeye dogru gidiyordum gözlüklerim beni tanınmaz hala getiriyordu fakat umarım babam beni tanimazdı ikisi karşılıklı konusuyordu onların bir ön masaya oturabilmistim ve arkamı dönük bir sekilde oturmustum

"Ne yapıyorsun sen Arya! Hemen gel buraya geri dön"

Dinlemiyordum ses kaydı etmeye başlamıştım bile

"Hep soruyor, Hep arıyor anlaşmamızı biliyorsun artık vakti geldi artık, seni görüşmek için "Romada" bekliyor

"Hep soruyor mu ?" "Hep arıyor mu ?

Oda ne demekti şimdi, elimi kulaklıgıma götürüp daha iyi dinlemeye çalışırken omuzumda bir el hissetmiştim kalbımın kalp atışları yükselmeye başlamıştı arkaya bakamazdım ve bir anlığına gözlerimi kapatmak istedim.

En son kulaklıktan gizlinin konuşmasını az duyuyordum oldugum yerde kalmıştım.

"Arya ordamısın görüş acımda degilsin araba geldi kahretsinn,yanına geliyorum!."

gözlerimi bir anlıgına kapatıp romadaki çocuklugum "minik Arya'ya" dönmek istedim...