Hayatımın 5 Sırrı (Uyanış)

7.Bölüm( Kendim)

Ve tekrar yine burdayım masamın ve bilgisayarımın başında yeni bölümü yazacagım.Başlamadan önce bir not eklemek istiyorum.Bu bölümde gerçek hayata yakın arkadaşım olan kaanı bu bölüme aryanın en yakın arkadaşı olarak göreceksiniz. Kaan bu sözlerim sana bu bölüme ve ailemize katıldığın için sana teşekkür ediyorum. Merak edenler için eklemek istiyorum Kaanın malesef watty hesabı yok okurlarım. Kaan bu bölümü sana ben kendim atıcam merak etme.Bu bölümü merak ediyordun zaten :)) Ve siz güzel okurlarıma yakında bir süprizim var ama bunu ilerleyen zamanlarda söyliyecegim ve Başlıyalım bakalım ben bu bölüm için heycanlıyım ya siz ?

2 yol vardı karşımda ben hangisiydim? Geçmişime aittim yoksa Gelecegimemi arya kime aitti? Ben hangi yolu seçecektim bir yanımda gizli diger yanimda luca vardı. Kalbimin sesini dinlemeliydim.

"Arya" demisti uzuntulu gözlerle gizli.Luca ise sesizliğini korumuştu. Adımı tam atarken arkadan babamın sesini duymustum iste tam o anda gözlerimi kapatıp herseyin bir rüya olmasını çok istedim.

"Baba!" Arkamı döndüğümde babamı görmüştüm. Babam bana şok içerisinde bakarken benim gözlerim dolmaya başlıyordu.Babama doğru ilerlerken gizliye son defa baktım lucaya aynısını yaparken.
"Arya senin burda ne işin var ?" Bazi sorular vardir cevaplıyamasın bu yuzden sadece sarıldım ve sustum ben o gün susmayı tercih ettim ben o gün yol seçmek üzerkeyken seçmemeyi seçtim, uzun zamandan sonra kendime en iyi biliğim şeyi yaptım sustum.

2 Hafta Sonra

Sustum günden itibaren babamla asla konuşmadım. Ailemle konuşmak istemedim bu yüzden ailem konuşmam için doktor doktor gezerken ben ise odama kapanıyordum. Günlerden perşembeydi hava yağmurlu bir hava vardı hava benim gibi boğuk ve siyahtı.

Pencerimi açıp temiz havayı içime cektim o kadar güzel gelmiştiki sonrada kapattım.Tam 2 hafta olmuştu gizliden haber alamıyordum.

Telefonumu cebimden çıkartıp en yakın arkadaşım kaanı görüntülü armam lazımdı. görüntülü aramaya bastığımda telefon çalmaya başlamıştı ben ise beklemeye başlamıştım. Kaan ile konuşmayalı uzun zaman olmuştu Kaanın hayatı benimki kadar karışıktı oda bu durumlardan onunla baya bir uzak kalmıştık.

En sonunda açtığında büyük bir gülümseme ile karşı karşıya kalmıştık.
"Arya sen ararmıydın?" demişti sevinçli gözleriyle."Peki ya sen açarmıydın?" "Uzun zaman olmuş tabikide" gülmeye başlamıştık her ikimizde.

Kaanı biraz anlatmak gerekirse hayatı dolu dolu yaşayan, gülümsemeyi hep bilen genç bir erkekti. Ayrıca Kaan yakışıklılıgı ve karizmatikliği ile bütün kızları kendi etkisine alan bir erkekti bu yüzden en son eski ilişkisinden bu yana hayatına hep kısa süreli kızlar giriyordu araya uzun zaman girmişti neler değişti onun hayatında bilmiyordum ama konuştukça onunda bana anlatacagini biliyordum.

Bunların yanı sıra benim kendisinde en sevdiğim şey ise sakın dost, sadık ve en önemli ise beni dinliyor oluyor olmasıydı.

Gülmemiz bittiğinde "Ben iyi değilim!" diyebilmiştim sadece, yüz ifadesi hemen değişmişti beni ilk defa bu ses tonu ile konustuğunu gördügünden onu anlayabiliyordum.

dudaklarımı araladığımda kapıdan annemin girmesiyle telefonu aniden kapamıştım.

Annem yanıma oturmustu ve üzüntülü gözlerle bana bakıyordu aniden bana sarılmıştı "Seni çok sevdiğimizi biliyorsun daimada çok sevecegiz ben baban kız kardeşin"

annem kendisini geri çektiğinde gözlerine bakarak "Bende sizleri" diyerek aylar sonraki aileme olan suskunluğumu bozmustum. "Konuştun benim güzel kızım" ve tekrar bana sarılmıştı. "Bu güzel haberi babana söylemeliyim" ayaga kalkarak bende ayağa kalkarak

"Hayır lütfen!" diyebilmistim. "Neden?"
"Şimdilik ikimiz arasında kalsın ben hazır olduğumda kendim konusacagim ve ben biraz dinlenip uyumak istiyorum" kendimi tekrar yatakta oturur halde bulmustum kendimi. "Sen dinlen arya akşam yemeğinde görüşürüz" kafamı sallayıp kendimi uykuya bırakmak istiyordum.

Kaana çok ayıp olmuştu mesaj kutusunu açarken Kaandan bana mesaj geldiğini görmüştüm

Kaan: "Merak etme aryacık görüşücez hepsini anlatıcaksın bunu biliyorum. Daima yanındayım bunu bil"

Arya: " Bende öyle daima ve herzaman kaancık."

Bana hep aryacık kelimesiyle hitap etmesini çok severdi bende ona bu 4 dakikalık konuşmada bana çok iyi gelmişti bakalım onunla konuşacagımda gercektende içimdeki bu sıkıntıyı atabilecekmiydim.
Gözlerimi kapatıp kendimi derin bir uykuya hapsetmiştim.

Arama sesiyle gözlerimi saatler sonra açtıgımda arayan gizli olduğunu anlamıştım. Gözlerimi ovuşturarak gercek olup olamdigini anlamaya calistim

Ama gercekti bu gizliydi. Hemen yeşil tuşa basıp açtım buyuk bir sevincle "Alo"
ses gelmemisti bir kez daha "Alo" demistim ve telefon kapanmısti icimde bir hüzün kaplamıştı

Yemek yemeğe inmeyecektim canım hiç cekmiyordu.Gözlerimi tekrardan derin bir uykuya bırakmıştım.

Gözlerimi actigimda sag tarafimda duran bir güzel bir kahvaltı tabaği ile karşılaşmıstım. Üzerinde bir not vardı hemen doğrulup tabağı kendime doğru aldım üzerindeki not ise şöyle yazıyordu

"Sevgili kızım Günaydın... Kahvaltını yap çünkü uzun bir yolculuk bizi bekliyor valizini hazırla italya bizi bekliyor."

"Ne !" notunu yanımdaki komidine bırakmıştım. Napacagimi hiç bilmiyordum tek merak ettiğim şey ise beni ne bekliyor oluşuydu? Italyada hangi arya vardı Geçmişte takılı hayatı olan aryamı yoksa burda geleceğini bağlı hayatı olan aryamı sahi ben hangisiydim? İkisimi yoksa tek mi yoksa hiç birimi?

Aynaya doğru ilerlerken kendime baktım son bir kez ve kendime bakarak şunları tekrarlardım.

"Sen kimsin arya...Kimsin?" işte burda kendi odamda bu soruyla baş başa kalmıştım bu son olacaktı.Ben bu aynaya tekrar geldiğimde bu cevabı kendime verecektim buna mecburdum kendim için kendi Hayatım için Hayatımın sırları vardı bunu yeni yeni anlıyordum. Hayatımın ilk blogunu çözecektim çünkü ben aryaydım ve ben bunu yapacakdım...