right here / outer banks' jj? or rafe?

8- First What?

...

Yaklaşık on beş dakika sonra motorun yavaşlamasıyla kafamı Jj'in sırtından kaldırınca sahile geldiğimizi farkettim. Başka nereye gelebilirdik ki. Burada huzur buluyordum. Jj için de öyle olduğuna emindim.

Jj biraz ilerledikten sonra kumların üzerine oturdu. Birşey demeyerek bende yavaşça yanına oturdum. Bir süre o sessizlikte denizi izlemiştik. Ne diyeceğimi bilmiyordum. Benim yüzümden çocuğun girmediği hal kalmamıştı. Düşüncelerimi susturdum ve sessizliği bozarak konuşmaya başladım.

"Jj ben- ben çok özür dilerim benim yüzümden bu hale geldin, Rafe'le kavga ettin yüzünü darmadağın etti üstüne de babanla kavga ettin, herşey için çok özür dilerim gerçekten tam bir aptal-" sözümü bitirememe izin vermeden dudaklarını benimkilerin üzerine bastırmıştı.

Bir süre öyle kaldıktan sonra daha fazla nefesimi tutamayıp geri çekildim. Nefes nefese kalmış Jj'in okyanus misali gözlerine bakıyordum. Rahatsız olup olmadığımı anlamak istercesine bana bakıyordu. Gözlerim dudaklarına kayınca nefesime hakim olup iki elimi yüzüne koyarak onu öpmeye devam ettim.

...

Dudakları dudağımda yaptığımız şeye devam ediyorduk. Yaraları yüzünden canını yakmamak için hafif hafif öpüyordum onu. Benim ruh sağlığım, onun ise yaraları için bir ilaçtı sanki bu.
Heyecandan heryerim kasılmıştı. Kalbim deli gibi çarpıyor, o an sadece Jj için atıyordu sanki.

Soluk soluğa geri çekildim. Gülümsemeye başlayınca aynı şekilde karşılık verdim. Az önce yaşanan şeyleri algılayamıyor ama tekrar yaşamak istiyordum.

Gülümsemeye devam ederken gözlerim, olduğumuz yerden biraz uzakta bizi izleyen Rafe'e kayınca modum aniden düşmüştü.

Ya yine gelip Jj'e bulaşırsa korkusuyla Jj'in elinden tutup çekmeye başladım
"Sanırım gitmeliyiz, hemde hemen"
Jj anlamayan gözlerle bana bakmaya başlamıştı. Gözlerimin kitlendiği noktayı görmek için arkasını dönünce onun da gözleri Rafe'e ilişti.

"Bize birşey yapamaz biliyorsun değil mi. Eğer tekrar sana dokunmaya kalkışırsa onu öldürürüm"

Demesiyle belini açarak kemerine yaslanmış silahı gösterdiğinde telaşla söze girdim

"Bu o silah..."

Aklım o geceye gidince o silahı neden Jj'in yakınında bulduğumu şimdi anlıyordum

"Silahın sende ne işi var Jj! Ayrıc-"
"Şuan bunu tartışmanın sırası değil. Jhon b'lere geçmeye ne dersin" diyerek beni nazikçe tutarak motora doğru götürdü.

"Eve gitmem lazım J. Ward benim için endişelensin istemiyorum. Akşam Sarah'yı da alıp gelmeye çalışırım olur mu? Al bak bu da numaram istediğin zaman yazıp arayabilirsin" dediğimde gülümsüyordu

İkimizde hazır olunca yine ellerimi Jj'in iki beline sardım ve yüzümü sırtına yasladım fakat bu sefer ağlamıyor, az önce yaşananlar sayesinde mutluluktan gülüyordum.

...

Bahçeye geçmeden "Ward'u biliyorsun.. sizden pek haz etm-"
"Evet gayet iyi biliyorum ve şimdi sizi burada bırakıyorum dikkatlice eve geçin olur mu?" diyip gülümseyince karşılık verdim.

Motordan indiğimde tam arkamı dönüp gidecekken "Beni affettin değil mi" diye fısıldadım.
Çok ses çıkarmamaya özen göstererek kahkaha attı. "Sizin gibi bir güzelliği affetmemek mümkün mü acaba"

O kadar güzel gülüyordu ki. Dayanamayıp yanağına nazikçe bir buse kondurdum. Utanıp arkamı dönerek hızlı adımlarla eve doğru yürüdüm.
"Akşam görüşürüz o zaman prenses!"