L'APPEL DU VİDE

BÖLÜM 5: BAY MÜKEMMEL.

L'appel du vide; Fransızcada boşluğun çağrısı ya da yüksek bir yere çıkıldığında gelen aşağıya atlama isteğine denir...aşkta aynen bu kelime gibidir. Aşk öleceğini bile bile uçurumdan atlamaktır...

Şarkı: Anıl Berke- zor.

                               🌚

"Sen?"

"Sen? "

İnanamıyorum karşımdaki cidden sabah kavga ettiğim adamdı üstünde  beyaz önlüğü boynuna astığı steteskop ile  şaşkın gözlerle bana bakıyordu. Gözüm önlüğünün üstünde yazan  isime ilişti. Uzman cerrah Park Eunji . Hana'nın abisi, sabah çarptığım andaval meslektaşım mıydı yani? Hemde aynı hastanede. Ne harika ama değil mi?

"Siz tanışıyor musunuz?" Hana'nın aniden sorduğu bu soru ile düşüncelerimden sıyrılırdım önce bize meraklı  gözlerle bakan Hana'ya sonra da karşımdaki adama döndü gözlerim, şimdi fark ettim de ona hiç dikkatlice bakmamıştım. Dolgun kalp şeklinde dudakları , çokta büyük olmayan ama yüzüyle orantılı gözleri yine yüzü ile orantılı burnu ve bakıldığında  direkt göze batan geniş omuzları ile gerçekten kusursuz bir görüntüye sahipti. Bir andavala göre tabii... Ah ne yapıyorum ben resmen durmuş adamı süzüyordum. Birkaç saniyelik bir sessizlikten sonra sessizliği bozan bizim andaval oldu.

"Kim Hae değil mi? Hani şu uçakta ters entübasyon yapan doktor" iyi bir yalancısın Park Eunji. Gıcık bir şekilde gülümseyerek yalanına ortak oldum.

"Videoyu izlemişsiniz anlaşılan"oda aynı şekilde gıcık bir gülümseme ile, "Aslında videonuzdan önce hastanız ulaştı desem daha doğru olur sanırım"   adamın durumunu nasıl olduğunu soracakken Hana bunu anlamış olacak ki, "Tam zamanında müdahale etmişsiniz efendim sizin sayenizde hasta gayet iyi". Başımı aşağı yukarı salladım . Hana devam etti. "Gelin size ekibimizi tanıştırayım,"

Eli ile andavalı göstererek, "size bahsettiğim 2. ekibin baş cerrahı Park Eunji" andaval  bana elini uzatıp "memnun oldum Bayan kim umarım iyi bir ekip oluruz"   uzattığı eli kavradım, "Umarım dediğiniz gibi olur,Bay Park" Hana Eunjinin hemen arkasında duran sincapa benzeyen kızı göstererek "En genç asistan ımız Min-Jun" bakan herkesin tekrar bakmak isteyeceği türden sevimli ama bir okadarda çekici bir yüze sahip bu genç kızın gözlerinde bir ışık vardı. Hayat dolu yaşamayı seven cıvıl cıvıl bakışları bana eskiden tanıdığım birini hatırlatıyordu.  Titrek  ve cılız çıkan sesiyle,

"Memnun oldum efendim"Hemen ardından  Hana Min-Junun yanındaki iki oğlanı işaret ederek "Bunlarda bitirim ikililer Min-Ho ve Jong-in." Bitirim ikili mi? Buzlar kraliçesi'nden daha iyi bir lakap olduğu kesin.

"Birde hemşirelerimiz var fakat onlar için ayrılmış ayrı bir oda var. sizi görmek için epey heyecanlılar, gidelim mi?" başımı aşağı  yukarı salladım ve kapıya yöneldim gözlerim onu aradı fakat çoktan gitmişti. Cehennemin dibine gitse bile umrumda değil. Hana beni asistan odasından çıkartıp hastanenin geri kalanını gezdirip hemşirelerin olduðu yere getirdi. "Burası da hemşirelerin kullandığı oda  odanın hemen girişinde de  danışma var" hemşireler bizim geldiğimizi fark edince başlarını işlerinden kaldırarak bize doğru döndüler. Fakat içlerinden birisi gözüme çarpmıştı Bu gerçekten o mu.