Minho uyuduğunda mutfağa oturup kafamı ellerim arasına aldım. Uyumadan önce yattığı yerden biraz daha konuşmuştu benimle. Hayatı boyunca hiçe sayılmış, abilik yaptığı arkadaşlarının bile doğru düzgün destek olmayı başaramadığı biri. Onu hastalığını reddetmeye iten neydi bilmiyordum. Ona sarılmaktan başka ne yapabilirdim? Felixle konuşup biraz daha ilgili olmalarını söylesem yüzsüz mü olurdum? Minhoyu yıllardır tanıyorlardı, belki de her şeyi denedikleri için şuan tüm söyledikleri psikiyatri ve ilaç olmuştu. Bir yandansa onunla aramda oluşan şeyin ne olduğunu bilememem kurcalıyordu kafamı. Neyden kaçtığımı bilmiyordum ama tek istediğim kaçmakken Minho'nun bu halde olması bana kendimi gaddar hissettirmişti. Bana sımsıkı sarılmasını, titreyişini sanırım asla unutamayacaktım. Ve aramızda her ne varsa o şeyden kaçamayacaktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
rage room | minbin✔️
Fanfiction"eşya kır dedik güzel kardeşim sana duvarı çökert demedik" texting+düzyazı
