Aşktan Anlayamadığım

Bilinmezlik

"Se.. Sen ciddi misin Aylin?"

Anlattıklarım karşısında rengi atmış sesi içine kaçmış şaşkınlıktan donup kalan bir Didem oluşmuştu. Artık ne olacaksa olacaktı. İsterse her şeyi annemlere anlatabilirdi bu konuda onu suçlayamazdım, o zaman ya herkes etrafımdan giderdi ya da daha çok sahiplenirdi beni.
Rus ruleti oynamış gibiydim. Tetiği çektim mermi var mı yok mu anlayamadım daha.

Ta ki son hareketi yapana kadar.

Sarılana kadar.
Bana sarıldı. Her şeyi bilmesine rağmen tiksinmeden bana sarıldı.

"Aylin, çok zor şeyler yaşıyorsun ve eğer kabul edersen üveyliği bir tarafa atıp gerçek kuzeninmiş gibi yanında olmaya hazırım."

Bunları sarılmış şekilde söylüyordu. İnanamıyordum buna. Beni niye kabullendi ki? Yalancının tekiydim...

"İstersen gitmeyebiliriz Sima'ya şimdi her gördüğümde vicdan azabı çekiyorsundur"

Bu kız bu kadar anlayışlı olmak zorunda mıydı? Böyle davranması her şeyi kolaylaştırması gerekirken zorlaştırıyordu. Belki de dostum diyebileceğim biriydi. Bilemezdim. Hiçbir şeyi bilmediğim gibi bunu da bilemezdim.

"Hayır Didem gitmeliyiz artık bir seylerle yüzleşmeliyim. Bu gece gidip Sima'ya gerçekleri anlatacağım. Sen de benim yanımdayken bunu yapmalıyım. Artık ne olcaksa olsun bu vicdan azabı beni öldürmeden anlatmalıyım"

Karar verdim. Artık gerçeklerle yüzleşmeliydim. Kim ne derse desin gururum kırılsa da söylemeliydim bunu.

"Aylin emim misin bak bu kolay bir şey degil belki de arkadaşını kaybedeceksin."
"Umrumda değil Didem. Hem gerçek arkadaşsa zaten gitmez. Hadi gidelim"

Biz kıyafetlerimizi hazırlamış çağırdığımız taksiyi beklemek için bahçeye indigimizde Görkem de her zamanki gibi salincakta uyukluyordu. Yani en azından ben öyle umut ediyordum. Onunla konuşmak suan istediğim en son şeydi.
"Oo kızlar nereye böyle? "
Ve umutlar kırma şampiyonu Görkem bir kez daha umut kırdı.
"Sanane Görkem"
"Bu kim Aylin" dedi fisiltıyla Didem. Açıklamak için ona döndüğümde hayranlıkla Görkem'e baktığını fark ettim.
"Komşumuz Görkem. Onlar da yeni taşındı sayılır. "
Ben Dideme açıklama yaparken Görkem de bize doğru geliyordu.
"Bu güzellikle beni tanıştırmayacak mısın Aylin"
"Biraz ağır ol Görkem, Didem benim kuzenim yurt dışından geldi bir süre bizimle kalacak"
Gözleri Didemde olan Görkem birden bana döndü ve kanımı donduran cümleyi kurdu.
"Yani üvey kuzenin.
Hani hikayene göre"
Deyip kahkaha atmaya başladı. Bunu duyan Didem tam anlamıyla şok olmuştu. O sırada taksi geldi ve Didemim soru soran bakışları bana bakarak taksiye doğru ilerledi.

"Şimdi bu hikayeyi daha çok kişiye anlatmaya gidiyorum"

Diyerek Görkemin yanından ayrıldım.

Taksiye bindiğimde Didemin soru sorar bakışları beni bekliyordu. Simanın adresini verip Dideme o geceyi anlattım. Bıkmışlığımı, kurtulmak isteyişimi ve en son her şeye bedel olan hayal kırıklığını. Bir sürü gereksiz bulduğum ben yanındayım mesajlarının sonunda Simanın evine gelebildik.

"Hoşgeldiniz kızlar"

Simanın sıcak karşılaması yüzümüzü güldürdü. Bu kız gerçekten samimiydi.
Didemle aynı anda hoşbulduk dedikten sonra içeri geçtik.
"Siz salona geçin ben de cipsleri hazırladım sayılır hemen geliyorum" dedi Sima.
Didem salona geçince ben de eşyaları Simanın odasına çıkardım. Tam odadan çıkacakken bir ses duydum. Tıkırtı gibiydi başımı odada dolandırınca bir şey göremedim ve aşağı indim.