ΣΚΙΕΣ ΚΑΙ ΦΩΣ #TYS2023

Κεφάλαιο 7

   Η Κρυσταλλία περιεργάστηκε αυτούς που είχε απέναντι της. Τον Κάσπιαν με την εντυπωσιακή εξωτερική εμφάνιση  και το αυστηρό  ντύσιμο , την Λιντιάνα όπου οι σκιές έμοιαζε να την κυκλώνουν ψιθυρίζοντας της τα δικά τους μυστικά ταιριάζοντας άψογα με το μαύρο της ένδυμα αλλά τα εβένινα μάτια της ενώ η Μόργκαν απέπνεε αυτοπεποίθηση και πειθαρχία από χιλιόμετρα με την ολόισια ψηλή κορμοστασιά της, τα ξανθά της μαλλιά πιασμένα σε πλεξούδες με το όπλο έτοιμο στο δεξί της χέρι. Ήταν όλοι τόσο διαφορετικοί μα είχαν ενωθεί για έναν κοινό σκοπό ο οποίος ήταν η απελευθέρωση από τον ζυγό της Έριδας. Η συνειδητοποίηση γέμισε με άγχος την μικρή κοπέλα. Οι ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο, ενός άγνωστου κόσμου στηρίζονταν επάνω της. Καλούνταν να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους αλλά και να αποδείξει την αξία της.
   Η ίδια έμοιαζε με βασίλισσα δίχως θρόνο έτσι όπως στεκόταν ξυπόλητη κοιτώντας τους σοβαρά με τα ήσυχα πράσινα μάτια της έχοντας σταύρωσει τα χέρια της μπροστά από την επίπεδη κοιλιά της.
   ««Θα ήθελα να μάθω πώς η γιαγιά μου έγινε κομμάτι του κόσμου σας.»»
  Ο Κάσπιαν προχώρησε ένα βήμα μπροστά. Η βροχή δεν μπορούσε να τους αγγίξει πια καθώς η Μόργκαν είχε υψώσει μια διάφανη προστατευτική ασπίδα με ξόρκια οπότε δεν μπορούσε ούτε να τους δει ούτε να τους ακούσει κανείς.
  ««Όταν κατάλαβε ότι η Έρις είχε χρησιμοποιήσει ένα αρχαίο ξόρκι καλέσματος της αρχαιότερης σκοτεινής θεάς των θαλασσών, της Ρένετριξ η οποία αρεσκόταν να γεμίζει τα νερά με αίμα. Οι άνθρωποι έκαναν θυσίες στο όνομα της προσφέροντας της μέλι και λάδι από τα περισσεύματα τους για να κερδίσουν την εύνοια της. Τότε ξεκίνησαν να φτιάχνουν και αλάτι, το οποίο πουλούσαν για να αγοράσουν τρόφιμα. Δεν μπορούσαν να φάνε μολυσμένα ψάρια, δεν μπορούσαν να ευχαριστηθούν ένα μπάνιο στην θάλασσα ενώ σκοτώνονταν πολλοί ναύτες.
  Όταν γεννήθηκε η μητέρα και η θεία σου, η Καλλιόπη ικέτεψε την Μαρίλια να βγάλει την Έρις από την φυλακή. Εκείνη αρνήθηκε έτσι έμεινε πέντε ολόκληρα χρόνια στην φυλακή τα οποία εξαφάνισαν κάθε ίχνος λογικής. Όταν βγήκε, τότε κάλεσε την Ρένετριξ η οποία υποδέχθηκε την γεμάτη μίσος και εκδίκηση καρδιά της με ανοιχτές αγκάλες. Την εκπαίδευσε, της επέτρεψε να παίρνει μέρος σε τελετές ενώ όταν η Έρις μεταμορφώθηκε σε γοργόνα, πόνεσε πάρα πολύ σε αντίθεση με την Μαρίλια η οποία βούτηξε στη θάλασσα μια νύχτα με πανσέληνο λέγοντας ότι θέλει να αλλάξει τα πράγματα για όλους. Η Μαρίλια ανέτρεψε την Ρένετριξ ζώντας για αιώνες ως Βασίλισσα μέχρι που της πήρε  με δόλο η Έρις τον θρόνο .»»
   ««Εσύ τι ρόλο είχες σε όλο αυτό? Εγώ γιατί δεν έχω ουρά?»»
  ««Συνήθως η ουρά δίνεται όταν φτάσεις τα 17, υπάρχουν   ξόρκια που σου τη προσφέρουν  όμως... το αποτέλεσμα δεν ήταν καλό για αυτούς που το επιχείρησαν.»» της είπε η Μόργκαν.
««Εγώ με τον Ανδρέα, τον σύζυγο της Μαρίλιας ήμασταν συνεργάτες ενώ η γυναίκα μου με την γιαγιά σου αγαπημένες φίλες.»» αρκέστηκε να πει ο Κάσπιαν καθώς αν προχωρούσε την εξιστόρηση του θα πήγαινε στα μονοπάτια της ιστορίας που έπρεπε να την ακούσουν η Υακίνθη και η Κοραλλία.
   ««Και το βραχιόλι?»»
    ««Το βραχιόλι μαζί με τα φυλακτά του είναι μια ιστορία από μόνο του. Δόθηκε ως δώρο γενεθλίων από τον Ανδρέα στην Μαρίλια. Η Μαρίλια με την βοήθεια μιας γριάς τσιγγάνας που ζούσε στο δάσος έβαλε μέσα του λευκή μαγεία η οποία  ενεργοποιείται μόνο όταν η κάτοχος του βρίσκεται σε κίνδυνο.  »»
  Η Κρυσταλλία ένιωθε ζαλισμένη από τις πολλές πληροφορίες. Της βγήκε ένα χασμουρητό το οποίο υπενθύμισε στους αθάνατους ότι είχαν να κάνουν με ένα κορίτσι το οποίο χρειαζόταν ξεκούραση. Η Κρυσταλλία έτριψε τους κροτάφους με τα δάχτυλα της σκεπτόμενη ότι έπρεπε οπωσδήποτε να τα πει όλα στην μητέρα της και να γνωρίσει και αυτή με την σειρά της τους συμμάχους της κόρης της. Θυμήθηκε πόσο χαρούμενη και ανέμελη ήταν η Υακίνθη στην βόλτα τους ενώ εκκρεμούσε η επίσκεψη της Λευκοθέας, το διαζύγιο με τον Δήμο χώρια που έπρεπε να την ειδοποιήσει για τα πρόσφατα γεγονότα.
«« Κοιτάξτε, θα ήθελα πολύ να έρθετε στο σπίτι μας για να σας γνωρίσει η μαμά μου. Σας καλώ σε δείπνο! Αλλά σε μερικές μέρες, όταν σας ειδοποιήσω. Και μιας που το έφερε η κουβέντα, πώς θα επικοινωνούμε?»»
Η Μόργκαν πλησίασε και γονάτισε μπροστά της. Από την τσέπη του υφασμάτινου παντελονιού της έβγαλε ένα σπασμένο κομμάτι  κρυστάλλου  που γυάλιζε σαν καθρέπτης.
««Με αυτό εδώ. Όταν κοιτάξεις, τα μάτια κάποιου από μας θα εμφανιστούν, θα ακούσουμε τι ζητάς και θα έρθουμε. Χρησιμοποίησε το με σύνεση και σοφία μικρή μου.»»πρόφερε η Μόργκαν κοιτώντας την σοβαρά με τα μελί της μάτια.
«« Και από μένα πάρε αυτό»» είπε κοφτά η Λιντιάνα με τα γόνατα της να γεμίζουν άμμο καθώς γονάτιζε μπροστά στην εκλεκτή για να της προσφέρει το δώρο για το χρίσμα της . Η Κρυσταλλία είδε ένα γυάλινο μπουκάλι να προσγειώνεται πάνω στην μικρή της παλάμη. Η αίσθηση του ήταν ελαφριά και κρύα. Περιείχε μια σκόνη στα χρώματα του κόκκινου και του λευκού.
««Είναι ένα μείγμα φτιαγμένο από σκόνη κόκκινων κοραλλιών και άμμου, μια πούδρα τόσο φίνα που θα κρύβει το σημάδι σου από τους δύο κόσμους ενώ ενώνεται εύκολα με το χρώμα της επιδερμίδας σου για να μην φαίνεται η διαφορά.»»
  Ο Κάσπιαν ανασήκωσε τα φρύδια του ξαφνιασμένος ανταλάσσοντας βλέμματα με την Μόργκαν. Για να δώσει κάτι τόσο προσωπικό που συμβόλιζε την πατρίδα της, τότε όντως ήθελε να βοηθήσει στα σχέδια τους και αποδεχόταν την Κρυσταλλία.
««Και από μένα... »» είπε ο Κάσπιαν κάνοντας ένα κύκλο με το χέρι του εμφανίζοντας ένα χρυσό δισκοπότηρο που περιείχε ένα πρασινωπό υγρό που μύριζε μέλι και μπαχαρικά συγκεκριμένα γαρύφαλλο και κανέλλα.
««Πιες πριγκίπισσα»» είπε με την Κρυσταλλία να πίνει όλο το περιεχόμενο. Ενώ στην αρχή ήταν πολύ γλυκό, όταν κατάπιε της άφησε μια πικρή επίγευση.
««Υδρόμελο. Είναι ανθρακούχο ενώ φτιάχνεται με μέλι, μικρά κομμάτια φρούτων και μπαχαρικά. Η πικρή επίγευση είναι από τον λυκίσκο. Για να σου υπενθυμίζει ότι μπορεί το χρίσμα σου να έχει τα καλά του, αλλά χρειάζεται αρκετή προσπάθεια και πολλές θυσίες για να γίνεις μια αξία πριγκίπισσα. Οι αντίπαλοι σου διαθέτουν ικανότητες που αν σου τις απαριθμήσω θα ξεκινήσεις να κλαις. Δεν ζεις σε παραμύθι. Είσαι στην πραγματικότητα που αν κάνεις μια λάθος κίνηση θα μετατραπεί σε ζωντανό εφιάλτη για όλους μας. Εμείς είμαστε εδώ για να σε διδάξουμε, να σε προστατεύσουμε και να σε εκπαιδεύσουμε.»»
««Μην την τρομάζεις ανόητε!»» σφύριξε προειδοποιητικά η Μόργκαν.
««Δεν θέλω να σε τρομάξω. Όμως, θέλω να το αντιμετωπίζεις με σοβαρότητα και να μην κάνεις σπασμωδικές κινήσεις. Μου το υπόσχεσαι?»» ρώτησε με την Κρυσταλλία να νεύει καταφατικά ενώ βλέποντας την στενοχωρημένη έκφραση του Κάσπιαν και την θυμωμένη της Μόργκαν άπλωσε τα χέρια της αγκαλιάζοντας τους.
   ««Θα μπορούσα να σας ρωτήσω ποια είναι τα αγαπημένα σας φαγητά?»» ρώτησε αλλάζοντας επιδέξια το θέμα.
  ««Δεν τρώω  θαλασσινά γιατί σέβομαι την φύση μας και τα πλάσματα της. Επίσης τα προτιμώ ανάλατα γιατί το αλάτι θεωρείται ανθρώπινη εκμετάλλευση από την θάλασσα . Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει θέμα με τα ζυμαρικά, τα μπαχαρικά, τα γαλακτοκομικά ή το κρέας.»» είπε ο Κάσπιαν
«« Κοριτσάκι μου, πες στην μαμά σου να βάλει όσο αλάτι θέλει στο δικό μου φαγητό. Τρώω κυριολεκτικά τα πάντα γιατί έχω υπηρετήσει αιώνες δίπλα σε ανθρώπους και μου αρέσουν τα φαγητά τους.»» δήλωσε αποφασιστικά η Μόργκαν.
Οι δύο τους κοίταξαν αμήχανα την Λιντιάνα η οποία χαμήλωσε το κεφάλι της.
««Η Λιντιάνα επειδή είναι από άλλο κόσμο, και επειδή είναι Λάμια τρέφεται με αίμα αλλά και με φρούτα που έχουν ζωηρά χρώματα. Δεν έχει θέμα με τους ξηρούς καρπούς και τα χόρτα  επίσης. Φοβάται πως άμα σου πει, θα την περάσεις για τέρας όμως σε διαβεβαιώ δεν αποτελεί κίνδυνο για εσένα.»» ψιθύρισε η Μόργκαν εμπιστευτικά στο αυτί της. Η πριγκίπισσα πλησίασε την Λιντιάνα πιάνοντας την από  το παγωμένο χέρι της.
««Η μητέρα μιας φίλης μου έτρωγε κυριολεκτικά λουλούδια. Την είχα δει να μασουλάει τα πέταλα από τα τριαντάφυλλα του κήπου της μαμάς , πράγμα που μου φαίνεται εξίσου περίεργο με την καλή έννοια με τις δικές σου διατροφικές συνήθειες. Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι. Θα ήθελα πολύ να σε δω στο γεύμα μας, αλλά σας παρακαλώ μην φορέσει κανένας σας μαύρα.»»
  ««Η ώρα είναι αργά. Θα την πάω στο σπίτι της. Εσείς πηγαίνετε»» είπε η Μόργκαν πιάνοντας την μικρή από τους ώμους. Το μεγάλο λάθος της ήταν ότι αφαίρεσε τα ξόρκια.
  ««Ώστε αυτή είναι λοιπόν η εκλεκτή? Ένα μικρό καχεκτικό κοριτσάκι?»» πρόφερε μια ειρωνική γυναικεία φωνή που η Μόργκαν γνώριζε πολύ καλά. Στράφηκε προς την Τιτάνια βάζοντας πίσω από την πλάτη της την μικρή. Τράβηξε το σπαθί της από το θηκάρι του κοιτώντας την απειλητικά καθώς πλησίαζε με γεμάτα αυτοπεποίθηση βήματα. Ο Κάσπιαν αντέδρασε ακαριαία πιάνοντας την πολέμαρχο από τον λαιμό πετώντας με φόρα κάτω στην άμμο.
  ««Πρόσεχε πως μιλάς για την πριγκίπισσα μου!»»
««Φύγετε εσείς οι τρεις!»» πρόσταξε με την Μόργκαν, την Λιντιάνα και την Κρυσταλλία να φεύγουν από την παραλία.