ΣΚΙΕΣ ΚΑΙ ΦΩΣ #TYS2023

Κεφάλαιο 1

««Ακόμη ζεις εσύ?»» ρώτησε με δυσαρέσκεια η Έρις στεκόμενη μπροστά από έναν μεγάλο επίχρυσο καθρέπτη με βρώμικο γυαλί που το τύλιγαν φύκια. Οι τρίχες στα λεπτά της μπράτσα ανασηκώθηκαν καθώς οι ακτίνες του ήλιου δεν μπορούσαν να φθάσουν στις τρεις σπηλιές όπου πολλοί δύτες είχαν χάσει την ζωή τους.
««Προς μεγάλη σου δυστυχία, ναι αδελφή !»» είπε η γυναικεία μορφή που αποκαλύφθηκε μπροστά της στο εσωτερικό του καθρέπτη. Η τελευταία λέξη ακούστηκε σαν βρισιά ενώ τα καταγάλανα μάτια με τους μαύρους κύκλους της πείνας , το σώμα της που  είχε αδυνατίσει υπερβολικά μαρτυρούσαν το ατέρμονο ψυχολογικό βασανισμό της. Τα μαλλιά της είχαν χάσει την ξανθιά τους γλύκα ενώ η ουρά της στο χρώμα του ανέφελου ουρανού είχε χάσει και αυτή την λάμψη της. Ωστόσο, τίποτε από αυτά δεν μπορούσε να κάμψει το γενναίο της πνεύμα ούτως ή άλλως οι γοργόνες και τα άλλα παρεμφερή όπως οι νύμφες του νερού, οι σειρήνες , σε όλα αυτά είχε χαριστεί η αθανασία.
««Τόσα χρόνια στο βυθό και ακόμη δεν έχεις μάθει τα μυστικά του. Όσο η ανάμνηση μου υπάρχει  μέσα από τους ανθρώπους , θα είμαι ζωντανή  »» μειδίασε η Μαρίλια σταυρώνοντας τα χέρια μπροστά από το στήθος της.
««Θα τα μάθω όλα, όταν μου πεις πού είναι εκείνο το βραχιόλι με τα φυλακτά που σου είχε κάνει δώρο ο αγαπητός σου σύζυγος. Ξεχνάς ότι κάποτε ήσουν μια δυνατή γοργόνα, μα τώρα μοιάζεις περισσότερο με τραυματισμένη τσούχτρα »» έσταξε φαρμάκι κοιτώντας την αφ υψηλού.
Τα μαύρα μάτια της Έρις κοίταξαν απευθείας τα καταγάλανα δικά της. Νοερά νοσηρά πλοκάμια επιχείρησαν να μπουν στο νου της, να διαβάσουν τις μύχιες σκέψεις της όμως χτύπησαν με δύναμη πάνω στις αδαμάντινες ασπίδες της Μαρίλια με αποτέλεσμα η Έρις να πετάγεται πίσω κοιτώντας την με γουρλωμένα μάτια. Ένα αληθινό βαθύ γέλιο βγήκε από τα αφυδατωμένα χείλη της εκθρονισμένης Βασίλισσας με ένα αίσθημα υπερηφάνειας για τον εαυτό της να κάνει την καρδιά της να χτυπά δυνατά σαν πολεμικό ταμπούρλο.
««Πρόσεχε το κεντρί μου, τότε»» της είπε κλείνοντας της παιχνιδιάρικα το μάτι.
««Θα τα βάλω στο χέρι κάποια στιγμή, ξαδέλφη. Και τότε όλος ο κόσμος θα γίνει δικός μου, κανείς δεν θα μπορέσει να με σταματήσει!»»
««Ο γνωστός επίλογος των κακών χαρακτήρων»» σχολίασε με θυμηδία η Μαρίλια. ««Να ξεκινήσεις να σκάβεις τον λάκκο σου Έρις ! Θα το χρειαστείς όταν  η  κοπέλα με τα σημάδια της νύχτας στο πρόσωπο της έρθει να εκπληρώσει το πεπρωμένο της.»» πρόφερε με σιγουριά  η Μαρίλια με την Έρις να αποχωρεί με τον θυμό να έχει βάψει τα μάγουλα της κόκκινα νιώθοντας τις τρίχες του σβέρκου της να ανασηκώνονται από τις ικανότητες της πρώην Βασίλισσας που δεν είχε χάσει τον εαυτό της ακόμη και κλειδωμένη στην  σκοτεινή φυλακή.