"Ben Caterina Beretta" "Tanıştığımıza memnun oldum profesör" "Resimlerimi nasıl buldunuz" "Siz gördüğüm en güzel esersiniz profesör" "Bu dünyada beni anlayan tek kişi sensin" "Beni sevdiğini söyle" "Seni hissetmek istiyorum" "Reenkarnasyona inanıyor musun sevgilim" "Beni anladığını sanmıştım" "Ben deli değilim" "Sana bunu ispatlayacağım"
Bir anda uyandığım uykudan uyandım ve her yerimin ter içinde kaldığımı gördüm. Saate baktığımda sabah 06.34 gösteriyordu. Gördüğüm rüya belki de bir anı son derece gerçek hissettiriyordu. Etkisini ve hissettiklerimi hala hatırlıyordum Hayal kırıklığı. En güvendiği ve onu anladığını düşündüğü tek kişi tarafından uğradığı hayal kırıklığı. Ardından ise koca bir hiçlik.
Ne harika ama(!) Uyandık olduğum zamanlarda yeterince hayal kırıklığına uğramıyormuş gibi uykumda da muhtemel geçmiş hayatımdan gelen bir hayal kırıklığına uğruyordum. En azından benim kendimi öldürmek gibi bir niyetim yoktu.
Darionun benden ne beklediğinden emin değildim. Eğer geçmiş yaşamımda onun sevdiği kızsam bile tekrar uyandığımda onu hatırlamam imkansızdı. Ayrıca hala yerine oturmayan şeyler vardı tabi. Bu nedenle o kız olduğumu iddia etmiyor sadece taşları yerine oturtmaya çalışıyordum.
Benim o olduğumu sanmış ve o yüzden bana o kadar yakın davranmıştı. Fakat ben onu hatırlamamama rağmen davranışlarına karşılık vermiştim. Hangimiz daha deliydik emin değildim.
Öğrencisi olan bir kız ölen eski sevgilisine benziyor diye onu o sanıp öpen adam mı yoksa gördüğü ilk anda profesörüne karşı birşeyler hisseden ben mi?
Belki de asıl deli olan oydu ben ise sadece aptal ve ilgiye aç bir kızdım. Ne de olsa söylediği şeyler kulağa hiç mantıklı gelmiyordu.
Normal uyanma saatim 09.00 olduğundan tekrar uyumayı denedim fakat başarısız olunca bugün için Chiarayı uyandırmamaya çalışarak hazırlanmaya başladım. Saat 07.42 de hazırlanmam bittiğinde Chiara uyanana kadar telefonumla ilgilenmeye karar verdim. Buraya geldiğimden beri sosyal medyada pek aktif değildim. Bu yüzden geçen gün odada sıkılıp Chiaranın tatlı kedisi ile çekildiğim fotoğrafı paylaşmaya karar verdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yaklaşık 3 bin takipçim vardı ve hesabım açıktı. Arkadaşlarımın attığı yorumları okuyup onlara cevap verirken üstten gelen bildirimle bir an donup kaldım. @dariosilvestri adlı kullanıcı fotoğrafımı beğenmişti. Beğenen kişinin hesabına girdiğimde profesörümün birkaç fotoğrafı olduğunu gördüm. Tek tek fotoğraflarını incelemeye başlarken yanlışlıkla bir tanesini beğendim. Saniyesinde geri çektim ve görmemesini umarak daha fazla batırmadan hesabından çıktım. Kendimi yatağa atıp utancımdan kıvrandığım sıra aklıma asıl önemli olan soru geldi. Dario benim hesabımı nereden bulmuştu da yeni attığım fotoğrafı 2 dakika içinde beğenmişti. Hızlıca takipçilerime girdim ve ismini arattım. Bunu nasıl fark etmemiştim. Dario beni takip ediyordu.
