"Bilirsin; bizde gelin gittiğin evden ancak kefeninle çıkarsın Yaren." Anasının ettiği söz genç kadının hafızasında dönüp durmaya başladı, uzun zamandan sonra. Sabah duyduklarının ardından konaktaki odasına kapanmış ağlamaktan başkasını yapamıyordu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tür : Dram - Romantizm
• Hikaye içinde yetişkin içerik barındıracaktır.
Arkasından sıkı sıkıya sarılmıştı genç adam, öyle ki Yaren neredeyse boğulacakmış gibi hissediyordu kendisini. Diğer yandan da içten içe ağlamaya devam ediyordu. Gün boyu kocası ile kayınpederinin arasında geçen o konuşma dönüp durmuştu beyninde ve sonrasında ise o güzel kalbini alev alev yakmış, kavurmuştu. En zoru da bildiklerine rağmen gün boyunca üç maymunu oynamaya çalışmak zorunda kalması olmuştu. Devran her şeyden habersiz karısını sarıp sarmalamış uyumaya devam ediyordu. Yanağına akan yaşları usulca sildikten sonra sevdiği adamın kollarında dönüp ona sarıldı ve gözlerini onun o yakışıklı yüzüne çevirdi. "Sevdalım..."
Diye mırıldandıktan sonra elini adamın sakallarına doğru götürüp hafif hafif okşamaya başladı. "Affet."
İçten içe kendinde bildiği o eksiklik Devran'ı günden güne zor duruma sürüklüyordu. Keşke bir mucize olsaydı ve Yaren her şeyi toparlayabilseydi; her şey onların en başından beri hayal ettikleri gibi olabilseydi. Güçlü durmak ve dua etmekten başka çaresi olmadığını bilerek dimdik durmaya çalışmıştı ancak elinde bir hiçten başka bir şey yoktu. Devran, Yaren'in huzursuz olduğunu anlamışcasına bir tavırla bilinçsizce daha çok sarmaladı kadını. Güzel kadın kocasının kolunda sessiz sessiz hıçkırıyordu. Neyse ki adam uyanmamıştı. Kendi kendisine, "şu an tek derdin bu mu Yaren" demeden edemedi. Evet, derdi tam olarak buydu; Devran'ın, onun ağlamasını duyup uyanmamasıydı derdi!
"Yaren'im..." Devran'ın sayıklama şeklinde çıkan sesiyle yutkundu. Bir an için uyanmasından paniklemişti Yaren. Hemen elini yanağına götürüp yanağına akan yaşları elinin tersiyle de silmişti hatta. Derin bir nefes aldı çünkü Devran hala uyumaya devam ediyordu. Bu sırada da sayıklamalarına devam etti.
"Gitme! Nolur gitme!" Hafifçe bir öpücük koydu adamın boynuna. Devran karısını hissetmiş olacak ki sakinledi onun dokunuşuyla! Yakışıklı yüzünde dolaşan ciddi, gergin ifade yerini huzura bırakmıştı. Genç kadın ise boğazında oluşan o yumruyu def edebilme gayreti içerisine girmiş, kendi kendisiyle boğuşuyordu. Artık her şey öylesine zordu ki, ne yapacağını bilemiyordu.
