"Bilirsin; bizde gelin gittiğin evden ancak kefeninle çıkarsın Yaren." Anasının ettiği söz genç kadının hafızasında dönüp durmaya başladı, uzun zamandan sonra. Sabah duyduklarının ardından konaktaki odasına kapanmış ağlamaktan başkasını yapamıyordu...
Yeni bir bölümle beraber yeni bir haberle geldim sizlere.
Haftada bir bölüm yayımlayacağım demiştim geçenlerde size ama daha sonrasında gelen yorum doğrultusunda düşünerek şöyle bir şey yapmaya karar verdim. Başka kurgularda kaleme aldığımdan öyle çok çok uzun bölümler yazamıyorum. Ancak bu kurgu için bir istisna yapmaya çalışacağım. Hem bölümler olabildiğince uzayacak hem de haftada iki bölüm yayımlamaya çalışacağım.
Hepinize keyifli okumalar diliyorum! ♥️⚡️
Oy verip yorum bırakmayı ihmal etmeyin lütfen. 🤭
Görüşmek üzere. ♥️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hoşça kal Devran."
Adam ona acı acı bir bakış atarken yutkundu kadın. Yanına gitmek istedi ancak sonra bu fikri hızla kovdu. Sevdiği adam yaktığı sigarayı içmeye devam ediyordu diğer yandan. "Hoşça kal."
Dedi daha sonrasında yüzüne kondurmaya çalıştığı çarpık bir gülümsemeyle kadına bakarken. İşlerin bu noktaya gelebileceğini ne kendisi ne de Yaren hiçbir zaman için düşünmemişlerdi. Yaren, Devran'a hüzün dolu son bir bakış attıktan sonra olduğu yerde dikleşti ve bavulunu yeniden alıp aşağıya indirmeye başladı. Bir karar vermişti artık ve sonunda da bu kararın arkasında duracaktı. Yeni bir başlangıç için yeterince duraksamış, yeterince düşünmüştü zaten. Ayrıca bunun için gerekli cesareti de sanki Temmuz Bey'den almıştı.
Bavulunu konağın avlusuna kadar indirdikten sonra derin bir nefes alıp etrafa bakındı. Her şey bir anda nasıl da tarumar olmuştu böyle? Devran ve ikisinin güzel, mutlu hayatları ansızın mahvolmuştu. "Şimdi toparlanma zamanı" diye kendi kendisine mırıldandı güzeller güzeli kadın.
Gücünü topla ve yenilen Yaren.
Sürekli olarak kendisine telkinler vermeye devam ediyordu ki, konağın mutfağından çıkan Dilşah onu bu halde burada görünce kaşlarını merakla çattı ve hemen arkasından koşar adımlarla yanına geldiği gibi konuşmaya başladı. "Yenge ne oluyor? Bu ne hal? Bu bavul ne hem? Ağabeyim gördü bavulunu? Nereye gidiyorsun sen? Hiç olur bu yaptığın?"
İç çekip dudaklarını ıslattı Yaren ve daha sonra genç kızı kendisine doğru çekerek ona sarıldı. "Hoşça kal Dilşah, ben gidiyorum. Kendine çok iyi bak olur mu? Kimsenin, hiçbir şeyin seni üzmesine izin verme.",
"Olmaz" dedi kız Yaren'e ağlamaklı çıkan bir ses tonuyla ve daha da sarıldı ona. "Hem ağabeyim asla izin vermez senin gitmene zaten neden gidecekmişsin ki? Olmaz öyle şey. Gidemezsin sen."
