BENİMSİN

7.Bölüm

Keyifli Okumalar Dilerim

uyanmıştım

keşke uyanmasaydım

ölmemek için kaçtığım bu eve daha kötü bir halde geri dönmüştüm. belki de pes edip ölmeliydim, huzur oradaydı belki de

''küçük fare uyanmış'' sesiyle pat diye gözlerimi açtım

tam karşımdaki sandalye de ters şekilde oturuyordu

etrafımı incelediğimde daha önceki odada olmadığımı fark etmiştim oda da sadece yatak yanım da komodin ve bir sandalye vardı

''odayı incelemen bittiyse yemek yiyebilirsin değil mi?'' deyip parmağını şıklatmasıyla odaya siyah takım elbiseli bir adam ve elinde kahvaltı tepsisi vardı tepsiyi önüme koyduktan sonra karanın karşısında ellerini bağlayıp başını eğmesiyle karanın yüzünü görememiştim

''gidebilirsin'' dedikten sonra da odada yine sadece karan ve ben kalmıştık

''ne duruyorsun? yemeğini ye'' dediğinde hareket etmeden sadece karana bakıyordum

''küçük fare yemeğini beğenmedi mi yoksa?'' dediğinde yine tepki vermeden durdum

yememekte kararlıydım

aniden ''konuş'' diye bağırmasıyla yerimden hafifçe zıplayarak gözlerimi kapatmıştım

Benim tanıdığım adam yoktu artık karşımda bunu sadece bana bağırmasıyla değil konuşması ve yüz ifadesiyle anlamıştım, o nefret doluydu

nasıl bir anda bu kadar nefret dolu olabilmişti acaba

sesimin titremesine engel olarak ''istemiyorum'' dedim kısık sesle, hadi ama arya sadece bağırdı korkma, ekleyerek ''yemek yemeyeceğim ''

''sana seçenek sunmadım sadece şunları ye'' dedi az önceki sen tonunu hafif kısarak

''yemeyeceğimi biliyorsun''

ayağa kalkıp yanıma yaklaştı ve çenemi sertçe tutup kendisine doğru çevirdi, tutuşu canımı yakıyordu

Suratındaki soğuk gülüşüyle ''bu durumdasın ve benim dediğimi yapmıyorsun öyle mi?'' dedi

dayanamayıp gözümden bir yaş karanın çenemi tutan eline düştü ''canımı yakıyorsun'' dedim dediğinden zıt olarak

çenemi tutan eli biraz gevşetip ağzını açmıştı ki tanıdık kadın sesi kapının dışından gelmişti

''bırak beni'' bu karanın eski sevgilisi denizdi

''yarına kadar ne yemek yiyeceksin ne de su içeceksin Arya Benan''

ardından arkasını dönüp kapıyı sertçe kapattı ve odada yalnız kaldım

tuttuğu yer sızım sızım sızlıyordu görmesem de kızardığına yemin edebilirdim

''kızı hala neden burada tutuyorsun sana ihanet etmiş farkında değil misin karan'' dedi bağırarak

o ve karan kapının önündeydiler

''benimle gel'' dedi karan

''ne gelmesi karan aç şu kapıyı '' dedi hırsla belli ki odaya gelmesin diye karan onu tutuyordu

''canını tehlikeye attı hala neden tutuyorsun onu ölebilirdin, ölebilirsin ona hak ettiğini ver, öldür onu'' dedi bitmeyen öfkesiyle

canını nasıl tehlikeye atmış olabilirdim ki

ardından karan bir şey demiş olmalı ki adım sesleri uzaklaştı

ardından odaya az önceki adam girip önümdeki tepsiyi alıp çıktı