BENİMSİN

9.Bölüm

Keyifli Okumalar Dilerim

Çalan telefonumla göz bandımı çıkarıp zor da olsa sağ tarafımdaki komodinden telefonumu aldım

ekranımın ışığından ekrana bakamadım, haliyle arayanın kim olduğuna bakamamıştım

ama bir tahminim vardı, özgür.

aramayı yanıtlayıp yüz üstü dönerek kapalı gözlerimle özgürün konuşmasını bekledim, o kadar yorgundum ki gözlerimi açamıyordum

saat tahminimce gece dört-beş arasıydı

ilk bir rahatlar gibi nefes verdi sonra konuşmaya başladı ''iki saattir sana ulaşmaya çalışıyorum arya neredesin sen?''

beynime sıçrayan anlık öfkeyle inledim ''özgür!!''

''lanet olsun unuttum'' deyip telefonu kapattı

bense kollarını açmış, beni bekleyen uykuya kendimi tekrar bıraktım

Beş Yıl Önce

babamın şirketten gelmesiyle yanına ilerleyip liseye ilk başladığım zamanlar da bana yaptığı yurtdışı teklifini hatırlattım ve eğer teklifi hala geçerliyse kabul edecek, üniversiteyi yurtdışın da okuyacaktım.

babam ilk neden şimdi gitmek istediğimi sorgulasa da kabul etmişti, o bana yeni bir ev araba ve güvenliğim için de birkaç koruma ayarlarken sıra da arkadaşlarıma yurtdışı haberini vermeye gelmişti, ne tepki vereceklerini tahmin edemiyordum bu yüzden tanrıya şimdiden dua etmeye başlamıştım

üç gün sonra yılbaşı arifesiydi, yeni yılın bana şimdiden yenilikler getireceğini anladım çocuklara önemli bir mesele olduğunu buluşmak istediğimi söyledim ve buluşma yeri tek başına yaşadığından Eslemin eviydi. Arkadaşlarımla olan akşamımız klasik ilerleyecek ardından benim yeni aldığım kararla son bulacaktı

hepsi kararımı duyduğun da dumura uğramışlardı, benden böyle bir şey beklemiyorlardı

Çağatay'ın kabullenip çocuklara ''daha üniversiteye aylar var hem haftasonları bir şekil de görüşürüz ölüme gitmiyor ya!'' deyip motive etmeye çalışması nafileydi çünkü ben yılbaşını da orada geçirmek istiyordum. Evet, bunu söylediğim de hepsi tekrardan fakat bu sefer daha ağır şekil de dumura uğramıştı

ne kadar uzaklaşırsam benim için daha iyi olacağını biliyordum

o günü öyle atlatırken Karanın düşmanı olan Demir'in kardeşi Özgür'e de gitmeden haber vermeliydim

Özgürle tanışmamız hayatımın en korkunç günlerini yaşarken olmuştu fakat ikinci tanışmamızla daha iyi tanımış hatta kendisinden hoşlanmıştım, aslında tüm olup bitenlere rağmen o iyi biriydi

ikinci tanışmamızsa benim çok da bilinmeyen bir bar da içip sarhoş olurken onun gelip selam vermesiyle olmuştu yanımdaki bar sandalyesinde öylece oturmuş elimdeki bardaktan yudum alıyordum onun tanıdık sesiyle hemen yanımdaki sandalyeye doğru döndüğüm de tanıdık olan yüzü beni epey korkuturken, sandalyeden kalkarak uzaklaşmaya çalışmıştım, korktuğumu anladığın da ise buraya arkadaşıyla geldiğinden bahsetmişti

adımlarım arkamda duran adamın konuşmasıyla dururken korkudan gerilen vücudum aniden rahatlamış ve içkinin de verdiği sarhoşlukla dengemi kaybedip yere düşmüştüm, sonrasın da ne mi olmuştu? en güvendiğim insanlardan biri olmuştu!

aslında özgür o an bana yalan söylemişti sadece korkmamamı istediği için söylemişti gerçeği benim ona güvenmeye başladığım zamanlar da söylemişti