Hussein De Russo's Chattels

Chapter Twenty-four

Kaori

The issue never went down after all the claims that happened. We flew back to the Philippines and lived here for quite sometime now. Inayawan ko nga na mag-live in kami ni Hussein dahil ayaw ko ng gano'n hanggat hindi kami kasal. I don't know, I don't like that. May pera pa naman ako sa bank account ko. Kaya kong mabuhay for the rest of my life. But Hussein wouldn't let me go. Gusto niyang magkasama kami sa iisang bahay. And that happened.

"Hussein?"

Nakahiga ito sa sun lounger malapit sa pool, ako naman ay nagdidilig ng mga halaman. My tummy is bigger than before. Kaunting hintay nalang at lalabas na si baby.

"Can you please sit down, love? You're scaring me!"

"I'm okay, okay? Hayaan mo na ako."

"Aren't you tired yet? You've been watering the plants for two hours," naiinis na tanong nito.

"I did?"

"Yes, love. Bitawan mo na 'yan. Umupo ka na dito."

Binitawan ko ang hose at lumapit sa kaniya. He sat down and made me sit in between his thighs. Agad na humaplos ang kamay nito sa tiyan ko at hinalik-halikan ako sa batok pababa sa balikat.

"Bakit mo pinakialaman ang bank account ko?" taas kilay kong tanong.

"Hm?" he hummed.

"Big boy, monitored ko ang bank account ko. And my money is increasing. Ikaw ang may kagagawan no'n."

"Hm, yes. So?"

"Kulang nalang mag-blackcard ako!"

"I have mine, you can use my card."

"Blackcard?"

"Yes, baby. Do you want to use it?"

"No! May pera ako. Huwag mo kasing dagdagan. After kong manganak, babalik ako sa trabaho. I'll earn my own money."

"But you don't have to, sweetheart," he frowned. "I'll provide for us."

"Gusto ko nga."

"Okay, okay. If that's what my baby wants."

Hindi nito inaalis ang kamay sa tiyan ko. He's caressing it softly. Tuluyan ng pumaikot ang isang braso nito sa baywang ko at mas diniin ako sa katawan niya.

Huminga ito ng malalim. "Bango mo."

"Adik ka?"

"Hm."

Ganoon lang ang eksena namin buong araw. Mabilis na dumaan ang mga araw at mas nalalapit ang paglabas ni baby dito sa mundo.

"Hussein?"

"Yes, love?"

"Gusto ko ng mag-alaga ng aso."

"Hm. What breed?"

"Pomeranian. Oh, and a Chow Chow. Dalawa. Gusto namin ni baby ng dalawa."

"Okay, we'll have that. Do you want us to go or we'll let Arthur do that?" marahang tanong niya.

"Let's go."

Tumayo ako.

"Okay, baby."

Siya ang nagmamaneho ng sasakyan habang ako naman ay pumapapak ng ice cream sa passenger seat. He has no say about it. Anak niya ang dinadala ko at wala siyang karapatang magreklamo.

Pagdating namin doon ay mas nauna pa akong pumasok. Nang sumunod si Hussein sa 'kin ay hindi na maipinta ang mukha nito.

"What? Galit ka?" taas kilay kong tanong.