Office room එක ගාව අලුත් ළමයි කීපදෙනෙක් බලාගෙන ඉන්නවා. Lecture room එකට යන්න ගියපු මම පළවෙනි වතාවට එයාව දැක්කා.
ඒ දිලිසෙන බෝල ඇස්, රෝස තොල්, පිරුණු හිනාව මගේ ගල් හිත හෙල්ලුවේ නෑ කිව්වොත් බොරු.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🤯🤯🤯ඒ අමුතු හැඟීමත් එක්ක පන්තියට ගිය මම වෙනද වගේම පොතක් පෙල්ලන් හිටියත් අද මගේ හිත එකඟ කර ගන්න මට බැරි වෙලා.
"ඇයි මට නිතරම ඒ මූන මතක් වෙන්නේ ? " ඒක මට හරි කරදරයක් වුනා. මට මගේ පුරුදු නිදහස නැති වුණා වගේ දැනුනා.😡
Professor එක්ක පන්තියට ආපු කෙනා දැක්ක මං උඩ ගිහින් බිම වැටුණා. ඒ එයා, මගේ හිතේ නිදහස නැති කරපු එයා අද ඉදලා මේ පන්තියේ.
ඊටත් වඩා හොඳ වැඩේ කියන්නේ එයා ඇවිත් වාඩි වුණෙත් මගේ එහාපැත්තෙ පුටුවේ වෙනකොට මගේම කරුමෙටද මන්දා එයත් එක්ක කරන්න group work එකකුත් set වුණා.
😤😠"මේ මිනිහත් group work දෙන්න වෙන දවසක් තිබුනේම නෑ නේද" කියලා ප්‍රොප්පට හිතින් පළු අරින ගමන් හිටිය මාව එයාගේ කටහඩින් ගැස්සිලා මේ ලෝකේට ආවා. හැබැයි හොඳ වෙලාවට මට විශේෂ හැකියාවක් තියෙනවා ලේසියෙන් මගේ හැඟීම් මම මූණෙන් එළියට දාන්නේ නෑ. ඒ නිසා එයා ඉස්සරහත් මම සුපුරුදු ගල් type එකෙන්ම හිටියා.
එයා මට කතා කරනවා. අර ආමන්ඩ් ඇස් බෝල කරන්🥺, මගේ දිහා බලලා හිනා වෙනවා. ඇත්තටම එයා හරි ලස්සනයි. හරියට peony මලක් වගේ සුන්දරයි. හීන් දිගටි යටිතොලට චුට්ටක් යටින් තියෙන පුංචි mole එක, ඒක මාව පිස්සු වට්ටනවා.
මේ අමුතු හැඟීම් තේරුම් ගන්න බැරිව අතන මතන වෙලා හිටපු මම එයා අහන ඒවට වචනෙන් දෙකෙන් උත්තර දීලා ෂේප් වුණා.
එයා නම් කටර් එක්ක වගේ ඉවරයක් නැතිව කියවනව.යන්තම් lecture එක ඉවර වුනු ගමන් මම ඉක්මනට එළියට පැන ගත්තා.
YOU ARE READING
Peony(💯✅)
General Fictionමතකයන්ට පුළුවන් මිනිස්සු හරි ලස්සනට ජීවත් කරවන්න....... ඒ වගේම මතකයන්ට පුළුවන් මිනිස්සු නොමරා මරන්න..... ජීවිතය කියන්නේම අම්බලමක්..... විවිධාකාර මිනිස්සු හමුවෙනවා....ඒ අය අපේ ජීවිත වලට විවිධ විදියට බලපෑම් කරනවා....ආයේ නොකියම යන්න යනවා....
