AMBASSADOR ( დასრულებული)

17

-პატარა უნდა გაიღვიძო...
- ცოტახანი...
-დავაგვიანებთ და იუნგი და ნილა მოგვკლავენ.. შენი ხელმოწერა ჭირდებათააა

წამოვჯექი მაგრამ ისევ მეძინა.თვალები არც გამიხელაი.
- ძალიან მეძინება.

მისი ჩაცინების ხმა გავიგე.
- ჩემი ზარმაცი გოგო.. უნდა წავიდეთ ისედაც დიდხანს გაცადე ძილი.
- კარგიი ხოო.. რომელი საათია??
- თეთმეტი საათია და ჩვენ უკვე უნდა გავსულიყავით. ამიტომ...
- კარგი მალე მოვემზადები.

თვალები გავახილე სააბაზანოში შევედი. ნახევრად მეძინა.
უნიტაზზე დავჯექი. პირსაბანს ვეყრდნობოდი ცალი ხელით.
თვალები გავახილე.
- ორსულად ვარ!!!
თითქმის ტირილით ვთქვი.
ჯქ- კარგად ხარ???
სააბაზანოში შემოვარდა.
- კიი.. ორსულად ვარ მეგონა სიზმარი იყო.
ჩაიცინა.
- შემაშინე ესე აღარ დაიყვირო. მალე მოწესრიგდი!!!.
-ხოო ვიცი მაგრამმ..
- კიი შენ ორსულად ხარ და ჩვენ შვილი გვეყოლება..

***
- პატარა დაუჩქარეე.
-ფეხსაცმელებს ვეძებ!!! არ გინახავს სად არის??
- რომელი???
- ვარდისფერები!!!! დაბალ ქუსლზე.
- აქ მაქვს. მანქანაში ჩაიცვი ჩუსტებით წამოდი.
ოთახში სირბილს თავი დავანებე.
გავედი. მისაღებში მელოდებოდა.

ჯქ- გიხდება ეს კაბა!!.
მოვიდა და მაკოცა.
- შენც გიხდება შავი პერანგი. ძალიან სიმპათიუტი ხარ!!

- წავედით თორემ დაგვაგვიანდება!!
- ამოთ წამოვიდე???
ჩემი ფეხები ვაჩვენე ფუმფულა ბაჭიის ჩუსტები მეცვა.
- მანქანაში გამოიცვლი, მთელი დღე ცოდო ხარ.

ლოყაზე ძალიან მაგრად ვაკოცე.
-მიყვარხარ!!!
ჩაიცინა.
- მეც მიყვარხარ და ეგრე მაკიაჟი მოგშორდება.

მანქანაში ჩავჯექით.
ჯქ- ხვალ დილითვე წავიდეთ ექიმთან.
- რაა?? ააა ხოოო.
ჩაიცინა.
ჩემი ხელი მის ხელში ჰქონდა მოქცეული.

ვერ ვიჯერებდი რომ ეს ყველაფერი ჩემს თავს ხდებოდაა.
შვილი მეყოლებოდა და მე უნდა დამეჯერებინა რაღაცა პატარა თეთრი ჯოხისთვის რომელზეც ორი წითელი ხაზი იყო???
არ ვიცი საერთოდა რა შეგრძნებაა??
ვერ ვგრძნობ. რატომ არ მოძრაობს?? მოძრაობს??? შეუძლია მოძრაობა?? როგორ სუნთქვას??? სად არის??? რამეს ხომ არ ვატკენ ესე რომ ვზივარ???
რა უნდა ვჭამო?? საერთოდ მოწონს ის ყველაფერი რასაც მე ვჭამ???